Θα αντέξει η δικομματική κυβέρνηση ή θα αποδειχτεί μια σύντομη παρένθεση, χρήσιμη για να αφηγηθεί η κ. Μέρκελ το δικό της «success story» στις γερμανικές εκλογές, τον Σεπτέμβρη;
Ορισμένα δεδομένα μεταξύ των οποίων τα άμεσα μνημονιακά θέματα, είναι γνωστά: Μέσα στις επόμενες 100 ημέρες πρέπει να δοθούν απαντήσεις για την κινητικότητα-διαθεσιμότητα 25.000 δημοσίων υπαλλήλων, την απόλυση άλλων 2.000, τη ρύθμιση σοβαρών φορολογικών θεμάτων, την αναδιάρθρωση δαπανών ώστε αυτές να αποτυπωθούν στον Προϋπολογισμό 2014, την κατάληξη σε μέτρα για την κάλυψη δημοσιονομικών κενών φέτος και το 2014-16, την εύρεση πόρων για τον ΕΟΠΥΥ όπου το έλλειμμα (περίπου 2,5 δισ. ευρώ) αυξήθηκε κατά 1 δισ. μέσα στο 5μηνο, άλλα 300 εκατ. ευρώ αν μειωθεί ο ΦΠΑ στην εστίαση, 200 εκατ. για να μη μειωθούν περαιτέρω οι συντάξεις των στρατιωτικών και 600 εκατ. ευρώ για να αντικατασταθεί η ειδική εισφορά στις επιχειρήσεις.
Τα δύσκολα γίνονται δυσκολότερα, σε ένα πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον που ήταν βαρύ κι έγινε βαρύτερο.
Αφενός, διαθέτουμε ένα διαλυμένο κράτος που, με νανουρίσματα για μεταρρυθμίσεις, έχει πέσει σε λήθαργο. Επί ένα 12μηνο, ουδείς υπουργός πρότεινε μείωση δομών στο υπουργείο του και κλείσιμο οργανισμών – όλοι κρύβονταν πίσω από τον κ. Μανιτάκη. Μήνες κωλυσιεργίας στην έκδοση των αποφάσεων που απαιτούνται για να τεθεί σε εφαρμογή το σχέδιο καταπολέμησης του λαθρεμπορίου καυσίμων. Ορθάνοιχτα τα άχρηστα για την άμυνα στρατόπεδα που είναι σπαρμένα σε απίθανες περιοχές της χώρας. Περνούν τέρμινα μέχρι να καταρτιστεί ο νέος κώδικας φορολογίας εισοδήματος ή να παρουσιαστεί το νέο σχέδιο αδειοδότησης επιχειρήσεων. Και το ΕΣΥ παραπαίει, με 5.000 διευθυντές στις 2.000 κλινικές του, αλλά χωρίς το νοσηλευτικό προσωπικό που είναι αναγκαίο προκειμένου να λειτουργήσουν όλα τα χειρουργεία και να μη χάνονται, άδικα, ανθρώπινες ζωές…
Αφετέρου, στην (κανονική…) κοινωνία η απόγνωση κουφοβράζει μαζί με τον μεγάλο θυμό. Δεν βλέπουν να μπαίνει πάτος στο βαρέλι της ύφεσης, δεν βλέπουν «να βγαίνει» η ασκούμενη πολιτική, ούτε την ανεργία να αντιμετωπίζεται – απορροφάται μόνο στο μέτρο της εξαγωγής ανθρώπων, μετανάστευσης. Η πολιτική των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου και «τσαμπουκά», των θυσιών χωρίς προοπτική για τον ελληνικό λαό και του νταραβεριού με τους πελάτες, ενώ η ατμόσφαιρα τείνει να όζει διαφθορά, αυτά συνιστούν εκρηκτικό μείγμα. Αυτό είναι το μείγμα που πρέπει να αλλάξει για να ξεμπλοκάρουν οι διαδικασίες μιας (βιώσιμης…) αποκατάστασης της σταθερότητας – γιατί, απλά, αυτό είναι το μείγμα που δεν αντέχεται.
Μπορούν να βαδίσουν σε αυτήν τη νέα κατεύθυνση, δύο κόμματα που κυβερνούν τον τόπο τα τελευταία 40 χρόνια; Η πρώτη, σαφής, δημόσια απάντηση θα δοθεί από το κοινό πρόγραμμα και (πολύ σημαντικό…) από την ποιότητα του νέου υπουργικού συμβουλίου. Κοντός ψαλμός.