Κάθε πολίτης με διαλεκτική ικανότητα και όραμα πορεύεται, λειτουργεί, αποφασίζει και πράττει, βασιζόμενος σε μία λογική ακολουθία βημάτων και σε έναν αλγόριθμο προσαρμοσμένο στην περίσταση. Το «αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων» τον οδηγεί στο σεβασμό στην αρμονία και με σταθερά βήματα στην υλοποίηση του εγχειρήματος, το οποίο σχεδίασε.

Αντιθέτως, κάποιος, ο οποίος στερείται οράματος και διστάζει να θίξει οργανωμένες συντεχνίες, συνήθως αφήνει ανολοκλήρωτους τους στόχους που έθεσε και αρκείται στις ήσσονος σημασίας παρεμβάσεις. Προτιμά να σκέφτεται και να λειτουργεί στην καθημερινότητα όπως, ας πούμε, ο Jackson Pollock (Υ.Γ.2), ακόμη και αν οι προθέσεις του είναι καλές.

Ας επικεντρωθούμε, όμως, στην ελληνική πολιτική σκηνή και ας δούμε τι γίνεται στον χώρο της εκπαίδευσης και των μεταρρυθμίσεων, που είχαν εξαγγελθεί προεκλογικά και είχαν συμπεριληφθεί στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης.

Δεν θα αναφερθώ στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, αφού εκεί έγιναν κάποια βήματα, όπως η επανίδρυση των Πρότυπων Σχολείων και η επαναφορά των κριτηρίων εισαγωγής των μαθητών και επιλογής των διδασκόντων. Βέβαια, η αξιολόγηση υποδομών και διδασκόντων των σχολείων είναι ακόμη σε εκκρεμότητα και δεν εφαρμόζεται. Θα επικεντρωθώ, όμως, στην Ανωτάτη Εκπαίδευση, η οποία είναι η κινητήριος δύναμη της προσπάθειας ενσωμάτωσης της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης στην Ελλάδα και τα θεμέλια της έρευνας, της καινοτομίας και της ίδρυσης νεοφυών επιχειρήσεων, του εκσυγχρονισμού δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, της προσέλκυσης επενδύσεων και της δημιουργίας θέσεων εργασίας.