Ενώ βρέχει κυριολεκτικά χρήμα από την Ευρώπη με στόχο την αντιμετώπιση της πολυεπίπεδης κρίσης, η Ελλάδα φαίνεται να κρατάει ανοιχτή ομπρέλα και να χάνει πάλι το τρένο της ανάκαμψης, να υποφέρει από την αδράνεια διαχείρισης των εκταμιεύσεων, να μην συγκλίνει με την ευρωπαϊκή πραγματικότητα, αλλά αντίθετα να διευρύνει το χάσμα, φτωχαίνοντας.
Ένα σημαντικό στατιστικό : το 2008 η Ελλάδα είχε φτάσει να διαθέτει το 96% του μέσου ευρωπαϊκού κατά κεφαλή εισοδήματος, ενώ το 2022 μειώθηκε στο 63%!
Η ευθύνη είναι του πολιτικού συστήματος, όπου η διαφθορά και η γραφειοκρατία καθυστερούν τις διαδικασίες εμπιστοσύνης και συνευθύνης μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Λέμε δημοσίου και δεν εννοούμε αποκλειστικά το κυβερνητικό επίπεδο, αλλά και της τοπικής αυτοδιοίκησης Α' και Β' βαθμού. Δήμοι και Περιφέρειες σέρνονται κυριολεκτικά στις ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις με έτοιμες προτάσεις που φτάνουν από σκιώδη επιτελεία υπουργικών συμβούλων, συχνά με τη μορφή δωρεάς προγραμματισμού και συμμετοχής στις αμοιβές υλοποίησης των εγκεκριμένων προγραμμάτων.
Κάτι που εμφανίζει μεγάλα προβλήματα διαύγειας και αποτελεσματικότητας!
Καλλιεργεί θερμοκήπια διαφθοράς, πελατειακής συναλλαγής, αποσύνθεσης των μακροπρόθεσμων έργων δίνοντας προτεραιότητα σε μικρά, πολυδιασπασμένα έργα τα οποία διαχειρίζονται οι Δήμοι με απευθείας ανάθεση με πελατειακούς όρους.
Και εδώ η μοναδική λύση που υπάρχει είναι η συμμετοχή του πολίτη στον προγραμματισμό των δημοσίων έργων σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, ώστε να δεσμεύονται οι θεσμοί στην υλοποίηση ιεραρχημένων προτεραιοτήτων. Να μην επιτρέπεται η πολυδιάσπαση των έργων σε μικρές απευθείας αναθέσεις όπου καλλιεργείται η πελατειακή σχέση, η διαφθορά και η σπατάλη ευρωπαϊκών πόρων.
Υπενθυμίζω και πάλι πως οι ευρωπαϊκοί πόροι δεν είναι χαρισμένα χρήματα, είναι δανεισμένα χρήματα που ναι μεν παρέχονται με χαμηλό επιτόκιο που εγγυάται η ισχυρή γερμανική οικονομία, αλλά που η Ελλάδα και οι δανεισμένοι ελληνικοί φορείς πρέπει να επιστρέψουν και γι' αυτό αξιολογείται η χρηματοπιστωτική τους ικανότητα.
Τα χρήματα που επενδύονται για την ενίσχυση της ελληνικής οικονομίας μέσω του ταμείου ανάκαμψης και ανθεκτικότητας, πρέπει να τοποθετηθούν σε υποδομές που ενισχύουν το παραγωγικό ελληνικό μοντέλο και να εκσυγχρονίζουν την ελληνική κοινωνία με τολμηρές μεταρρυθμίσεις και καινοτομίες, ώστε να μπορεί να ανταγωνίζεται τις ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες.
Οι αναπλάσεις πλατειών και οι παιδικές χαρές δεν είναι αναπτυξιακές υποδομές που ενισχύουν την οικονομία και κοινωνία, αλλά έργα βιτρίνας που επιβαρύνουν τα δημόσια ταμεία μελλοντικά και χρησιμοποιούνται προπαγανδιστικά και διαφημιστικά από τις δημοτικές αρχές, για να ικανοποιήσουν το επιπόλαιο αίσθημα των χωρίς ενημέρωση δημοτών - ιδιωτών, πως παράγουν τοπικό έργο, πως δήθεν εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον, ενώ πρακτικά διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα με τρόπο προβληματικό, αντιπαραγωγικό, πελατειακό, σε συνθήκες διευρυμένης διαφθοράς, όπου η Ελλάδα κρατάει περήφανα τα σκήπτρα πανευρωπαϊκά.
Η συνέχεια με ενημερωμένα στοιχεία στον σύνδεσμο
https://www.facebook.com/groups/periskopio.ellas/posts/3424052274493636