Όταν, το 2004, προκηρύχτηκαν οι πρώτες εσωκομματικές εκλογές από τη βάση του κόμματος στο ΠΑΣΟΚ για την ανάδειξη του διάδοχου του Κώστα Σημίτη, δύσκολα θα μπορούσε να φανταστεί κανείς αυτό που συμβαίνει στις μέρες μας. Τότε, ο μοναδικός υποψήφιος αρχηγός έγινε δεκτός ως μεσσίας με ένα εκατομμύριο ωσαννά, ενώ σήμερα, μετά από 17 δύσκολα για τη χώρα και άγονα για το ΠΑΣΟΚ χρόνια, έξι υποψήφιοι, ανάμεσά τους και ο μοναδικός του 2004, διεκδικούν την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ. Τότε το ΠΑΣΟΚ είχε λάβει το 45% των ψήφων ενώ σήμερα «φλερτάρει» δημοσκοπικά μαζί με τους συμμάχους του το «αισιόδοξο» διψήφιο ποσοστό. Το πολιτικό κόστος που ανέλαβαν θαρραλέα κάποιοι στα πέτρινα χρόνια της κρίσης δεν φτάνει για να κρύψει την πολιτική ανευθυνότητα και την καιροσκοπική στάση όσων «ένιψαν τας χείρας τους» από νωρίς.

Προφανώς η ανάδειξη νέου αρχηγού στο ΚΙΝΑΛ δεν μπορεί να ανατρέψει από μόνη της το δυσμενές πολιτικό σκηνικό που έχει στηθεί στη χώρα τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο, η διαδικασία αυτή μπορεί να βάλει τις βάσεις για αλλαγές στο συσχετισμό των δυνάμεων. Η σημερινή απόλυτη παντοδυναμία της ΝΔ φαίνεται να την εγκλωβίζει σε ένα εσωκομματικό παιχνίδι συσχετισμού δυνάμεων που επιδρά ανασταλτικά στον σχεδιασμό και την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων που επείγουν. Την ίδια στιγμή, ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αξιωματική αντιπολίτευση, εκπροσωπεί τον ανορθολογισμό στην Ελληνική Βουλή ενθαρρύνοντας τα λαϊκιστικά κινήματα των κάθε λογής «αρνητών». Ο Αλέξης Τσίπρας προκειμένου να εξασφαλίσει την πολιτική του επιβίωσή δεν διστάζει να τους δώσει πολιτική κάλυψη θέτοντας σε κίνδυνο ακόμα και την υγειονομική προστασία των πολιτών.

 Διαβάστε τη συνέχεια στην athensvoice.gr