Πόσο περίεργο θα μας φαινόταν αν στη Θεσσαλονίκη, σε σύνολο πληθυσμού 1 εκατομμυρίου, ζούσαν 800.000 άνδρες και μόνο 200.000 γυναίκες; Ή αν η Ελλάδα ήταν μια χώρα με 8 εκατ. άνδρες και 2 εκατ. γυναίκες; Οσο κι αν ακούγεται εξωφρενικό ή απλοϊκό, αυτή είναι η εικόνα που δίνει για τη χώρα μας η φτωχή εκπροσώπηση των γυναικών στη Βουλή και την αυτοδιοίκηση, μόλις 21%-22%, ακόμη και τώρα, στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα. Σαν να ζούμε σε μια χώρα, δηλαδή, που κατοικείται κατά 4/5 από άνδρες και μόνο κατά 1/5 από γυναίκες.

Δεν είναι, όμως, ο μόνος δείκτης που αποτυπώνει τις κακές επιδόσεις της Ελλάδας στον τομέα της ισότητας των φύλων. Με βάση στοιχεία από τα έτη 2017, 2018 και 2019, η χώρα μας τη διετία 2020-2021 κατατάχθηκε στην τελευταία (27η) θέση του δείκτη EIGE που μετρά συνολικά την πρόοδο των κρατών-μελών στο κομβικής σημασίας ζήτημα της ισότητας των φύλων. Αλλά και στον δείκτη Global Gender Gap Index, που αξιολογεί και παρακολουθεί την εξέλιξη του έμφυλου χάσματος στην αγορά εργασίας, στην εκπαίδευση, στην υγεία και στην πολιτική ενδυνάμωση, το 2021 η Ελλάδα κατατάσσεται στην 98η θέση από τις 156 χώρες, λίγο πάνω από τον μέσο όρο!

Οι αριθμοί –θα αναφέρω μερικούς ενδεικτικά– μιλούν καθαρά: μόνο μία στις δύο γυναίκες 15-64 ετών εργάζεται, σε αντίθεση με τους άνδρες, που είναι 7 στους 10. Μεγάλη και η μισθολογική διαφορά μεταξύ των δύο φύλων στη χώρα μας, αντιπροσωπεύει το 10,4% (αλλά και στην ΕΕ εξακολουθούν να αμείβονται κατά μέσο όρο 14,1 % λιγότερο από τους άνδρες). Στα διοικητικά συμβούλια των μεγαλύτερων επιχειρήσεων, μόνο το 12% είναι γυναίκες, μόλις το 10% είναι υπουργοί, 22% βουλευτές και 21% αιρετοί εκπρόσωποι σε ΟΤΑ. Χαμηλά τα ποσοστά συμμετοχής των γυναικών σε τομείς υψηλής τεχνολογίας – μόλις 21%, αν και έχουμε πάνω από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο πτυχιούχων σε αυτούς του κλάδους.

Διαβάστε τη συνέχεια στο protagon.gr

Πηγή: www.protagon.gr