Στη σημερινή Ελλάδα το να μιλάει κανείς για κοινές αξίες και ιδανικά μπορεί να θεωρηθεί αφελές ή ακόμα και επικίνδυνο. Ο τυφώνας της κρίσης, των μνημονίων, των ψεμάτων και του θηριώδους λαϊκισμού σάρωσε την κοινωνία και δίχασε τους πολίτες. Η καχυποψία και η μιζέρια έχουν χτυπήσει κόκκινο.
Ποιος μπορεί να μιλήσει στους 700.000 της αποχής; Ποιος μπορεί να απευθυνθεί σ’ αυτούς, που δεν έχουν καμία σχέση με τους 300 της Βουλής; Ποιος μπορεί να απευθυνθεί στους νέους, που προσλαμβάνονται part-time για 300 ευρώ και δουλεύουν 8ωρο κα υπερωρίες; Ποιος μπορεί να καταλάβει τον μέσο Έλληνα, που δουλεύει 7 μήνες τον χρόνο, για να πληρώνει εφορία και ασφαλιστικές εισφορές;
Δεν περιμένουμε τις δημοσκοπήσεις να μας πουν πόσο πολύ έχουν κουραστεί οι πολίτες από το πολιτικό τέλμα. Οι λίγοι προσπαθούν να διασώσουν τα προνόμιά τους με την εξυπηρέτηση των πελατών-ψηφοφόρων τους και οι πολλοί πληρώνουν φόρους, για να συντηρούν τον κρατισμό και τον πελατειασμό. Το μείγμα πολιτικής, δηλαδή, που διαιώνισαν όσοι κυβέρνησαν την χώρα τα τελευταία 40 χρόνια εκτός περιορισμένων φωτισμένων χρονικών περιόδων.
Η Ελλάδα χρειάζεται ένα νέο είδος πολιτικής, μια πολιτική ικανή να ανασύρει τις αξίες μας και να οικοδομήσει επάνω στα «πιστεύω» που μας ενώνουν. Χρειαζόμαστε αλλαγή γενιάς και αλλαγή υποδείγματος στην πολιτική, για να μπορούμε να ζήσουμε με προοπτική.
Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το «ανοιχτό» κέντρο. Οι νέοι -εντός και εκτός συνόρων- είμαστε η πρώτη γενιά, που διαχειρίζεται μια ζοφερή πραγματικότητα, ένα αβέβαιο μέλλον και μια Ελλάδα αδύναμη και διαιρεμένη.
Ένα φρέσκο σε ιδέες και πρόσωπα προοδευτικό κίνημα πρέπει να απευθύνεται σε περισσότερους από έναν πολιτικό χώρο. Το ριζοσπαστικό κέντρο είναι το σημείο συνάντησης και ισορροπίας στον άξονα πρόοδος-συντήρηση. Δεν θέλουμε η προσπάθεια αναγέννησης του μεσαίου προοδευτικού χώρου να λειτουργήσει ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τους επαγγελματίες πολιτικούς, που απέτυχαν.
O ανθρωπισμός, τα ατομικά δικαιώματα, η αξιοκρατία και το δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση, όπως αποδείχθηκε, δεν ανήκουν προνομιακά σε καμία παράταξη. Είναι όμως αξίες, που ασπάζονται πολίτες, που θέλουν να αφήσουν το συντηρητικό εθνολαϊκιστικό κατεστημένο (αριστερό και δεξιό) πίσω τους και να μπορέσουν να «χτίσουν» το μέλλον τους.
Μια ανοιχτή, ελεύθερη οικονομία και κοινωνία είναι η μόνη μας ελπίδα, για να σωρεύσει η χώρα αξιοπιστία, να προσελκύσει επενδύσεις, να δημιουργηθούν δουλειές, να παραχθεί πλούτος για όλους και να συγκεντρωθούν έσοδα για αποτελεσματικό κοινωνικό κράτος, βιώσιμους μισθούς και αξιοπρεπείς συντάξεις.