Εντάξει, ήταν λίγο άτυχος ο κ. Αλέξης Τσίπρας. Την ημέρα σχεδόν που πάτησε το πόδι του στην Αργεντινή ξέσπασαν ταραχές με λεηλασίες σε σούπερ μάρκετ και νεκρούς. Δεν μοιάζει η καλύτερη χώρα για να μας δώσει συμβουλές για την ανασυγκρότηση της οικονομίας.
Αστε και το άλλο. Βουλευτής από τη συνοδεία του δήλωσε καταχαρούμενος που η Βραζιλία στο ΔΝΤ θα καταψηφίσει την παροχή βοήθειας προς την Ελλάδα, θα εισηγηθεί ?μας εξήγησε η αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ? να μας χαριστεί το χρέος.
Προσέξτε όμως. Οχι το χρέος προς το ΔΝΤ. Αυτό δεν χαρίζεται με τίποτα. Τα λεφτά στα οποία και οι Βραζιλιάνοι έχουν συνεισφέρει, τα θέλουν πίσω. Εννοούν το υπόλοιπο χρέος που έχουν στα χέρια τους οι χώρες της Ευρωζώνης. Χουβαρντάδες με ξένα χρήματα δηλαδή.
Και μια και είμαστε στο ζήτημα του χρέους, τελικά στον ΣΥΡΙΖΑ θα μας πούνε αν είναι υπέρ της χορήγησης της δόσης ή όχι; Γιατί ο κ. Λούλα, τον οποίο τόσο θαυμάζουν, λίγο πριν εκλεγεί διευκρίνισε ?γραπτώς, παρακαλώ… ότι θα συνεχίσει να πληρώνει κανονικά το χρέος της Βραζιλίας και θα σεβαστεί και τη συμφωνία του προκατόχου του με το ΔΝΤ. Το είπε και το έκανε.
Αλλά αυτά όλα είναι λεπτομέρειες – σε δουλειά να βρισκόμαστε με τις ανακολουθίες του ΣΥΡΙΖΑ. Το σοβαρότερο είναι άλλο. Η ενημέρωση που μας έκαναν ότι ο κ. Τσίπρας συζητά τρόπους διασφάλισης της επάρκειας της χώρας σε καύσιμα, τρόφιμα και φάρμακα, ενδεχομένως και με διακρατικές συμφωνίες.
Δεν γνωρίζω σε ποια μηχανή του χρόνου μπήκαν στον ΣΥΡΙΖΑ και θυμήθηκαν τις διακρατικές συμφωνίες. Τέτοιες συμβάσεις, αν θυμάμαι καλά, υπέγραφε η Ελλάδα με την αλήστου μνήμης Σοβιετική Ενωση και το ανατολικό μπλοκ. Στέλναμε πορτοκάλια και μας έστελναν ψεκαστικά αεροπλανάκια. Εκτοτε το κράτος έχει πάψει να παριστάνει τον έμπορα.
Ούτε επίσης γνωρίζω τι προσδοκά ο κ. Τσίπρας από τη Βραζιλία. Στις φαβέλες δεν πήγε για να δει τη φτώχεια, με μια ματιά στα στοιχεία θα έβλεπε ωστόσο ότι το κατά κεφαλήν εισόδημα στη Βραζιλία είναι κάτω από το μισό της Ελλάδας. Γι’ αυτό δεν θέλει να μας δοθεί η βοήθεια. Και βέβαια δεν πρόκειται να μας κάνει χάρες – χρειάζονται και το τελευταίο δολάριο.
Εκείνο που πραγματικά πρέπει να μας ανησυχεί είναι ότι ο κ. Τσίπρας ασχολείται ξανά με το ζήτημα της επάρκειας – κάτι που είχε να θίξει καιρό τώρα, αν θυμάμαι καλά από τις προεκλογικές του ομιλίες. Γιατί τέτοιο θέμα δεν υπάρχει και αν υπάρξει στο μέλλον θα σημαίνει ένα και μόνο ένα πράγμα: ότι η Ελλάδα θα έχει πρόβλημα πρόσβασης σε συνάλλαγμα.
Κι αυτό θα συμβεί μόνο αν η Ελλάδα τα σπάσει με την Ευρώπη, αν σταματήσουμε να πληρώνουμε τις δόσεις του χρέους και, κατά συνέπεια, σταματήσει ο δανεισμός της χώρας από τις χώρες της Ευρωζώνης. Αν δηλαδή χρεοκοπήσουμε και τυπικά – αν βγούμε από το ευρώ.
Παρά τις διαβεβαιώσεις που δίνουν ότι τέτοιο θέμα δεν υπάρχει, είναι φανερό ότι υπάρχει, είναι ψηλά στην ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ και ήταν και ένας από τους βασικούς λόγους που αποφασίστηκε το ταξίδι στη Λατινική Αμερική.
Δικαίωμά τους. Μήπως όμως και ο ελληνικός λαός έχει δικαίωμα να μάθει τι πραγματικά πιστεύουν; Κι αντί να συζητούν το ζήτημα στην άλλη άκρη του κόσμου, μήπως θα έπρεπε να μας εξηγήσουν πώς νομίζουν ότι θα είμαστε καλύτερα όταν θα αγωνιζόμαστε να διασφαλίσουμε την επάρκεια σε τρόφιμα, καύσιμα και φάρμακα;