Τον ενάμιση χρόνο που ο «Λαϊκός Σύνδεσμος Χρυσή Αυγή» διετέλεσε κοινοβουλευτικό κόμμα, μας δίδαξε πολλά και ωραία σχετικά με την ζωή, την κοινωνία, την πολιτική και το πολιτικό σύστημα, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την τέχνη και φυσικά τον πολιτισμό. Το σπουδαιότερο όμως μάθημα ήταν αυτό, πώς να ξεχωρίζουμε τους πολιτικούς από τους πολιτικάντες, τους πραγματιστές από τους λαϊκιστές, τους δημοκράτες από τους πραγματικούς φασίστες και τους ειλικρινείς από τους τυχοδιώκτες ψεύτες.

Πέρα από το σκωπτικό μου ύφος στις πρώτες γραμμές, δεν θα ήθελα να αναφερθώ στα γεγονότα του διαστήματος που η ΧΑ ήταν «κόμμα» του ελληνικού κοινοβουλίου. Όλοι οι δημοκράτες πολίτες παρακολουθήσαμε και ξέρουμε (κάποιοι εξαρχής υποπτευόμαστε) τις βίαιες επιθέσεις τους σε οποιονδήποτε και οτιδήποτε διαφορετικό, τις εγκληματικές τους πράξεις, την χυδαιότητά τους απέναντι σε γυναίκες που διέφεραν για κάποιο λόγο από αυτούς, τις δολοφονίες τους, το θράσος τους σε όλες τις πράξεις τους αξιόποινες και μη, και φυσικά το μεγαλύτερο έγκλημά τους την Ύβρη που διέπραξαν εις βάρος της Δημοκρατίας και του ελληνικού Κοινοβουλίου που είναι το σύμβολο της Δημοκρατίας και του Συντάγματος. Τα γνωρίζουμε πολύ καλά, τα παρακολουθήσαμε πολύ στενά και τα καταδικάσαμε με όλους τους τρόπους. Το μόνο που μένει και πρέπει να γίνει, είναι αφενός η δικαστική εξουσία να εξαντλήσει την αυστηρότητά της απέναντι στα καθάρματα της εγκληματικής αυτής οργάνωσης, και αφετέρου το ελληνικό κοινοβούλιο να νομοθετήσει εκ νέου ώστε να αποφευχθούν στο μέλλον παρόμοια γεγονότα εξαιτίας του εθνικισμού, του ναζισμού και οποιασδήποτε μορφής φασισμού.

Η αποκάλυψη της αλήθειας που αφορά την Χρυσή Αυγή, έφερε στην επιφάνεια διάφορες αντιδράσεις από τα υπόλοιπα κόμματα του κοινοβουλίου αλλά και αλήθειες γι? αυτά. Εξεπλάγην δυσάρεστα με τις αντιδράσεις ορισμένων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ. Καταρχήν καταδικάζω με απόλυτη ειλικρίνεια και ιδιαίτερη συναισθηματική φόρτιση (λόγω του παππού αντάρτη) την γελοία δήλωση του Χρ. Λαζαρίδη (στενού συνεργάτη του πρωθυπουργού και πρώην μέλους του εθνικιστικού Δικτύου21) περί της «θεωρίας των δύο άκρων». Η τακτική της εξίσωσης πολιτικών δράσεων και δηλώσεων είναι συκοφαντική δηλώνει αυτοσκοπό και πάνω απ? όλα είναι κι αυτή φασιστική καθώς υπονομεύει την εθνική ενότητα, κάτι που θα έπρεπε να ξέρει ένα πρώην μέλος της κομμουνιστικής αριστεράς και αγωνιστής κατά της δικτατορίας (όπως ο ίδιος ο Χρ. Λ. δηλώνει πως ήταν). Στην Νέα Δημοκρατία δεν μίλησαν για κομμουνισμό και ναζισμό, όπου δεν χωράει αμφιβολία ότι πρόκειται για φασιστικές ιδεολογίες που αφάνισαν εκατομύρια ανθρώπους, αλλά για ΚΚΕ/ΣΥΡΙΖΑ και Χρυσή Αυγή. Αλήθεια από πότε μπορούν να εξισωθούν οι πορείες του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ, το κλείσιμο

της ακρόπολης και των λιμανιών με τη δολοφονία ενός έντιμου και ρομαντικού αγωνιστή, με τις εκατοντάδες κακοποιήσεις ανθρώπων και την προσβολή ιερών συμβόλων; Από πότε η παρότρυνση για απεργία και η διάδοση αιτημάτων με ΜΗ βίαιο τρόπο μπορεί να εξισωθεί με την βίαιη λογοκρισία και τον δημόσιο προπηλακισμό; Δεν μπορώ να αποκλείσω σε καμία περίπτωση ότι ακροαριστεροί, που έχουν εγκληματήσει, στηρίζουν με την ψήφο τους τον ΣΥΡΙΖΑ. Σε καμία όμως περίπτωση αυτό δεν αρκεί για να κριθεί ο ΣΥΡΙΖΑ φασιστική οργάνωση όμοια της Χρυσής Αυγής. Αυτό είναι φαινόμενο που υπάρχει σε πολλά -αν όχι σε όλα τα κόμματα του κοινοβουλίου. Δεν μπορούμε να εξισώσουμε τις επιβλαβείς πράξεις σε ένα μικρό βαθμό, κυρίως για την εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό, με δολοφόνους, αμόρφωτους, νταβατζήδες νεοναζί. Είναι αισχρό. Με το σκεπτικό του κου Λαζαρίδη, πολύ εύκολα, θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει την ΝΔ φασιστική οργάνωση καθώς επίσημα μέλη της και δη όργανα της νεολαίας της δολοφόνησαν εν ψυχρώ τον αείμνηστο Νίκο Τεμπονέρα και μάλιστα όταν η ΝΔ ήταν κυβέρνηση κι ο Σαμαράς υπουργός της. Θα είχε κάποιο νόημα; Κανένα απολύτως. Θα ήταν απολύτως επιβλαβές και θα είχε ίσως χειρότερα αποτελέσματα από την δήλωση Λαζαρίδη. Το κερασάκι στην τούρτα της γελοιότητας το βάζει ο ΣΥΡΙΖΑ δια στόματος Λαφαζάνη και Αριστερής πλατφόρμας. «Δεν ανήκουμε στο Συνταγματικό τόξο» δήλωσαν… Αυτή η ειδεχθής φράση δεν επιτρέπει στη φλόγα της κόντρας των δύο κομμάτων να καταλαγιάσει και πέραν αυτού υπονομεύει την εθνική ενότητα και την κοινωνική συνοχή και ηρεμία. Με προβληματίζει ιδιαίτερα η στάση των δύο κομμάτων. Από τη μία πλευρά

βλέπουμε την ΝΔ να εξισώνει τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ με τη ΧΑ και από την άλλη τον ΣΥΡΙΖΑ να σπεύδει να επιβεβαιώσει εν μέρη την ΝΔ, και όλα αυτά στα πλαίσια ενός μικροπολιτικού παιχνιδιού. Δεν περίμενα ποτέ να ακούσω από παρατάξεις με τις οποίες έδρασε ο Παύλος Μπακογιάννης τέτοιες δηλώσεις. Είναι βαθύτατα λυπηρό. Φυσικά η ΝΔ προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το όλο θέμα με τη ΧΑ προς όφελός της. Από την άλλη, μου κάνει εντύπωση, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί το ακριβώς αντίθετο, συμπεριφέρεται δηλαδή σαν να μην θέλει ποτέ να κυβερνήσει. Είναι δεδομένο πλέον ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ έχουν χάσει κάθε ίχνος σοβαρότητας που ίσως είχαν. Με τη στάση τους δεν ζημιώνουν μόνο το πολιτικό σύστημα αλλά και τον λαό, ο οποίος είναι απελπισμένος και περιμένει μια άσπρη μέρα. Με τη στάση τους οι δύο μονομάχοι λένε στους ψηφοφόρους τους πως είναι κορόιδα και τους αποτρέπουν να ελπίζουν.

Ένας νέος άντρας, καλλιτέχνης με πολλά όνειρα και στόχους που έμειναν ανεκπλήρωτα, χρειάστηκε να δώσει τη ζωή του ώστε να απαλλαχθεί η Ελλάδα και η κοινωνία μας από το φασισμό. Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω αν η θυσία του έπιασε τόπο. Από τη μία έχω εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη δεν μπορώ όμως να είμαι ήσυχος πριν την καταδίκη των τραμπούκων του παρακράτους. Από την άλλη καθημερινά τα δύο «μεγάλα» κόμματα, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, επιδίδονται σε ακραίο λαϊκισμό, σε αμοιβαία λασπολογία και πυροδοτούν διαμάχες που κλυδωνίζουν την κοινωνική συνοχή και την εθνική ενότητα. Κι όλα αυτά γίνονται σε ιστορικές μέρες που το μόνο θέμα θα έπρεπε να είναι η απόδοση τιμών στον νέο του οποίου ο θάνατος ξεσκέπασε το τέρας της Χ.Α. αλλά και με έναν οξύμωρο τρόπο, η γιορτή της δημοκρατίας.