Ομολογώ ότι οι παραλληλισμοί όταν τους οικειοποιείται η θυμοσοφία μοιάζουν προτρεπτικά ατελέσφοροι. Δύο τα ελατήρια όμως της παρούσης: το πρώτο λογοτεχνικό/γραμματειακό, καθώς έγινε τρεντ, τάση και μόδα το είδος της δημόσιας επιστολογραφίας εις υπουργούς αρχής γενομένης με αυτήν του συμπαθούς συνώνυμού μου Πουλικάκου. Το δεύτερο βιωματικό, ενσυναισθητικόν: στην Κοζάνη ζει μια αγαπητότατή μου φίλη, που μεγαλώνει την πεντάμορφη ποιητικώς ονομασθείσα κορούλα της. Αν ήταν στο χέρι μου μεταξύ Λωζάνης και Γενεύης θα προτιμούσα τη δεύτερη, όχι για τον Καλβίνο, σίγουρα ωστόσο για το Ρουσώ. Όμως η αστυνομία της Λωζάνης είναι γνωστή την τελευταία τριετία, δύσθυμη, αποκρουστική. Κανείς δε θα επιθυμούσε τα ίδια για την Κοζάνη και την ΕΛλ.ΑΣ.
Επομένως: κύριε (σύντροφε;) Χρυσοχοΐδη, αγαπητέ και μη εξαιρετέε, οφείλουμε να υπογραμμίσουμε την εμβριθή ποιότητα της επιλογής σας από τον Κυ. Μητσοτάκη στο οικείο σας υπουργικό πόστο, σηματοδότης συνεργασίας οριζόντιας στην πολιτική γεωγραφία, δυνητικώς πολύ ωφελιμότερης από αυτήν του κου Μπούτου κάποτε -έστω κι αν η δική σας δεν ανταμείβεται με έδρα στο κοινοβούλιο. Θα πρέπει να γνωρίζετε τη μέγιστη σημασία του προσηγορικού σας, Μιχαήλ, λιγότερο υπό το σχήμα omen-nomen, περισσότερο υπό τις συνδηλώσεις του δικαιοκριτή, του ελεήμονα, κατά τις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες (επουδενί του Αγγέλου του Θανάτου, όπως στις διηγήσεις της Χαλιμάς).
Όταν υπηρετούσα κύριε Μ.Χ. στον ελληνικό στρατό, ενίοτε με επέλεγαν για τη βραδινή προσευχή, κι εγώ αμήχανα επέλεγα να «πω» το Απολυτίκιο του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, γνωρίζοντας ότι οι συφάνταροί μου ασχέτως ποσοστών αγκάλιαζαν και τις τρεις θρησκείες. Ας είναι! Είστε με έναν τρόπο, σύντροφε Μ.Χ. σαν Υπουργός της Παιδείας μας, αφού κι εμείς οι κυριολεκτικώς αυτού υπαγόμενοι «φυλάσσομεν» ιδέας, συνειδήσεις, σώματα. Τι καθηγηταί, τι όργανα τάξεως! Προς τούτο και κρίσιμη η πολιτική συμπεριφορά σας: δημοκράτας δείκνυσιν.
?Ετσι, σας παρακαλώ, εκλιπαρώ, να ανταποκριθείτε στις προσδοκίες της δημοκρατικής κοινωνίας, ακόμη κι αν αυτές αντιστρέφονται πού και πού τα ιερά του πυρήνα των ψηφοφόρων της ΝΔ και των συνδικαλιστών της Ελληνικής Αστυνομίας. Στεναχωριέμαι για εσάς, όταν εντίμως δικαιώνω δημοκράτες, σεβαστούς, καλοπροαίρετους όπως λ.χ. τον αξιοτιμώτατο Ριχάρδο Σωμερίτη, όταν κομψά ή άκομψα σας επικρίνουν. Για αυτό, απευθυνόμενος στη δημοκρατική μεγαθυμία σας θα πρότεινα (πριν σας απομακρύνει κάνας ανασχηματισμός) να εξετάσετε τα ολίγιστα ανάκατα παρακάτω:
-την υπηρεσία των αστυνομικών στον τόπο καταγωγής τους, που τους επιτρέπεται, όχι όμως και στους απείρους αντικειμενικότερους φορείς της δικαιοσύνης (ή στους μακράν πιο χαμηλόμισθους ΕΠΟΠ που πρέπει ανά τακτά διαστήματα να μετακινούνται, ακόμη κι αν η μετοικεσία τους κοινωνικά αδικοφέρνει [π.χ. σε μονογονεϊκές οικογένειες ή σε γονείς αναπήρων]),
-την άθλια κι απάνθρωπη εικόνα και συνθήκες των κρατητηρίων στα Αστυνομικά Τμήματα,
-την απαράδεκτη, και κυοφορούσα την αυθαιρεσία, κατάσταση των μη ένστολων αστυνομικών, μια συχνότατη και μη αντιπαρερχόμενη εικόνα,
-την υβριστική για τους πολίτες κανονικότητα των μη αναγνώσιμων διακριτικών και της ανωνυμίας των αστυνομικών (αν μας υπηρετούν ας μας ενημερώνουν άμεσα, διακριτά, ευανάγνωστα για το ονοματεπώνυμό τους ή έστω τον αριθμό μητρώου τους, χωρίς να τους ρωτάμε, αφού έτσι κι αλλιώς συνήθως αρνούνται να απαντήσουν),
-τη δίχως κανόνες, αλόγιστη και κοστοβόρα χρήση των υπηρεσιακών αυτοκινήτων,
-το ανεξέλεγκτο της «εσωτερικής ζωής» των Αστ. Τμημάτων (η παρουσία καμερών στο σύνολο των χώρων τους θα προσφερόταν σχετικά),
-την οπλοφορία των αστυνομικών ακόμα και σε γραμματειακές εργασίες ή σε ρουτίνας ελέγχους σε καταστήματα ή σε ΙΧ εντός πόλεως,
-τη «φύλαξη» των υπηρεσιακών βλητικών όπλων οίκοι (σε λιγότερο θανατηφόρα παραλληλία είναι σαν να λέμε πως οι τραπεζικοί ταμίες παίρνουν στο σπίτι και τμήμα των διαθεσίμων της εργοδότριας τράπεζας),
-την άσκοπη διατήρηση υψηλών αριθμών εισαγομένων στις παραγωγικές σχολές της ΕΛλαΣ μέσω των πανελλαδικών, δίχως ορθολογιστικούς υπολογισμούς (όταν σε άλλες κατηγορίες, όπως Πυροσβέστες, Ιπτάμενοι, Αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων, Λιμενικοί τηρείται, και με μειώσεις, ορισμένο ορθολογιστικό κριτήριο) –Είπαμε, είστε, σύντροφε, ωσεί Υπουργός της Παιδείας, με τους καλύτερούς μας μαθητές/τριες να επιλέγουν σε υψηλότατη θέση την ΕΛλΑΣ, μια και τέτοια είναι τα όνειρα που επινεύουμε στους νέους ανθρώπους!
-την απρεπή προσαγόρευση των αστυνομικών απέναντι σε μειονότητες, γυναίκες, ανάπηρους ή υπό βοήθειαν πολίτες (χρειάζονται σεμινάριο οι αστυνομικοί για να κατανοηθεί ότι τον ηλικιωμένο δεν τον αποκαλούν «γέρο» ή «φρόκαλο», ή τον ανάπηρο «κουλό» ή «κουτσό»),
-την ανυπαρξία δεσμευτικής ειδικής νομοθεσίας, ενός ιδιώνυμου για τους ένστολους κρατικούς λειτουργούς, που εμπιστευτήκαμε ως κοινωνία,
-την απουσία θεσμών μη μονιμότητας προς ανακούφιση του αστυνομικού έργου, όπως οι έφεδροι αστυνομικοί, ή η διεύρυνση της δυνατότητας εμπλοκής του ιδιωτικού τομέα,
-το δίκαιον-άδικον της μη ισχύος ασυμβίβαστου μεταξύ της επαγγελματικής ιδιότητας του δημόσιου αστυνομικού και της υποστήριξης κομματικών ή πολιτικών ομαδοποιήσεων οι οποίες στρέφονται προφανώς κατά της συνταγματικής νομιμότητας,
-το ασαφές, σχεδόν ανενεργό ποινολόγιο έναντι της ρατσιστικής ή σεξιστικής έκφρασης από αστυνομικούς,
-την έλλειψη αδέκαστων, ανεξάρτητων θεσμών που θα επιβλέπουν τη δράση της ΕΛλΑΣ, αρμοδιότητα που πιθανόν θα μπορούσε να ανατεθεί σε κάποια ανεξάρτητη αρχή ή σε κάποιον ειδικό για τις σχέσεις πολιτών-αστυνομίας δημόσιο Συνήγορο,
-τον κυκεώνα γραφειοκρατικών αρμοδιοτήτων, που θα μπορούσαν να διεκπεραιώνουν, απείρως φθηνότερα, μη ένστολοι υπάλληλοι,
-τη Βαβυλωνία και την αλληλεπικάλυψη της ΕΛλΑΣ με άλλες κρατικές υπηρεσίες (λιμενικό, στρατός) σε φλέγοντα ζητήματα και ιδίως στο προσφυγικό/μεταναστευτικό.
Σύντροφε, Μιχάλη Χ., συμπαθάτε με για τις παρατηρήσεις. Με πόνο σάς τις υποβάλλω, φυσικό, σωματικό, αν καταλαβαίνετε, αν θέλετε να καταλάβετε. Ευχαριστώ!
Με συντροφικούς ασπασμούς (τηρουμένης της τυπικότητας που επιβάλλεται λόγω COVID),
Δημήτρης Νικολάου-Ευγενίου Σκουρέλλος, σύντροφος