Η χώρα υλοποιεί ένα τεράστιο, χωρίς προηγούμενο, εξοπλιστικό πρόγραμμα, με δαπάνες περίπου διπλάσιες, σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Που πάει να πει πως στερεί από τους πολίτες της και τις γενιές που έρχονται, οικονομικούς πόρους που θα άλλαζαν την τύχη τους.

Ταυτόχρονα όμως με τους εξοπλισμούς της, προσφεύγει στο μοναδικό μέσον που έχει ανακαλύψει ο ανθρώπινος πολιτισμός για την ειρηνική λύση των διεθνών διαφορών: συζητάει και διαπραγματεύεται με την γείτονα Τουρκία.

Ένα πρώτο αποτέλεσμα της τακτικής "εξοπλισμοί + διαπραγματεύσεις", είναι τα λεγόμενα "ήρεμα νερά".

Και έρχονται δύο πρώην πρωθυπουργοί (Καραμανλής - Σαμαράς) να αμφισβητήσουν την συγκεκριμένη τακτική ως εθνικά ύποπτη και "μειοδοτική", μόνον και μόνον επειδή αποδίδει!

Ο Σαμαράς μάλιστα - ενεργεί και σαν "λαγός" του Καραμανλή; - σε μία επίδειξη πρωτοφανούς παραφροσύνης, δαιμονοποιεί τα "ήρεμα νερά", αυτό δηλαδή που οφείλει να επιδιώκει κάθε σώφρων κυβέρνηση, ως δήθεν προϋπόθεση για "φουρτούνες"!!

Προκειμένου τέλος να υπονομεύσουν στην κοινή γνώμη κάθε κίνηση για ειρηνική λύση στο Αιγαίο, μεθοδικά και ύπουλα επαναλαμβάνουν το συνωμοσιολογικό ερώτημα: τί κρύβεται πίσω από την τακτική αυτή; (Θυμίζουμε ποιά είναι: "εξοπλισμοί + διαπραγματεύσεις").

Ήρθε λοιπόν η ώρα να αντιστρέψουμε το δόλιο ερώτημα και να ρωτήσουμε με τη σειρά μας:

Τι κρύβεται πίσω από την συνωμοσιολογική αυτή παραφροσύνη Καραμανλή - Σαμαρά;

ΥΓ. Προσωπικά, όταν μου το επιτρέψει η δουλειά, θα επιχειρήσω με ένα εκτενέστερο άρθρο την ανίχνευση αυτού του σκοτεινού πεδίου των συνωμοσιολογούντων πρώην πρωθυπουργών.