Αυτές τις μέρες  έκανε την  εμφάνισή της, μια συνέντευξη του Λεωνίδα Καβάκου,  όπου  με λόγια απλά και σταράτα,   χωρίς να μεμψιμοιρεί, μας εξήγησε,  όλους μας,  γιατί σηκώθηκε και έφυγε από την Ελλάδα…
Είναι δε προφανές, οτι μας κατέστησε ολουνούς υπόλογους. Γιατί οι λόγοι για τους οποίους έφυγε  ο σπουδαίος και ταλαντούχος αυτός βιολιστής, από τη χώρα, είμαστε εμείς και μόνον εμείς.
Εμείς σαν ράτσα,  που δεν εννοεί να συνειδητοποιήσει, ότι  η καταστροφή δεν πέρασε  και συνεχίζουμε να πανηγυρίζουμε και να ετοιμαζόμαστε, για καινούρια γλέντια.
Δεν βάλαμε μυαλό με την οικονομική καταστροφή της Ολυμπιάδας, ξαναφέραμε τον λύκο να φιλάει τα πρόβατα και τους είπε « έξω εσείς  αφήστε με, εγώ ξέρω» και  ξέρουμε και όλοι οι έλληνες τι ξέρει.
Εμείς  δε, που τη γευτήκαμε ως αγράμματη φοιτητριούλα, από την Κρήτη,  ξέρουμαι πολύ περισσότερα. Γιατί όταν στα  είκοσι σου,  είσαι  ντουνέκι , κανένας δεν περιμένει στα εξήντα σου, να γίνεις διάνοούμενη…
Έφυγε ο Καβάκος, γιατί πάλευε με τα θηρία ολομόναχος,   και ένιωθε την  αγωνία να τον κυριεύει… Ένιωθε την κοινωνία των αγενών, να τον πολεμάει  για να τον ρίξει στα βράχια.
Δεν θα σας εξιστορήσω, μια ασύλληπτη  ηχογράφηση,  στο τελειότερο  ραδιοφωνικό στούντιο, που φτιάχτηκε ποτέ, για τη ραδιοφωνία στη Βόρεια Ελλάδα.
Αυτό του Α103… Η ταινία μετά, έκανε τη γύρα όλου του κόσμου.  Ούτε για το πόσο μας σκλάβωσε, εκείνο το μεσημέρι, που ήρθε και καθίσαμε με τις ώρες, μέχρις αργά, συζητώντας, μέχρι να βγάλει το βιολί να παίξει .
Θα σας μιλήσω όμως για το τώρα. Για το τώρα  που το ζείτε κι εσείς και εγώ και όλοι μας  και χειροκροτήσατε ψεύτικα τον Τσιτσιπά, για αυτό που έγινε, ενώ στην ουσία το μάτι σας είναι κολλημένο, στα άθλια  κοράσια του τζι εντ τι εμ, γνήσια προϊόντα του σήμερα, που  μετέρχονται δεκάδες άθλια τερτίπια και επιβραβεύουν την κακότητα, την επιθετικότητα  και τον ρατσισμό,  στις σημερινές συνθήκες.
Και οι άλλες απόξω,  κάθονται και χειροκροτάνε και φωνάζουν «θεάρα»
Ξέρω ότι, είμαι αιθεροβάμων, αλλά για τελευταία φορά,  θέλω να απευθυνθώ στην κυρία Μενδώνη,  που σαν απλός πολίτης, έχω πράξει απείρως περισσότερα από  ότι οι εξουσίες της,  γι αυτήν την πόλη και να της πως ότι :
Κυρία μου, τον Καβάκο τον έδιωξες και στο είπε ο ίδιος  κατάμουτρα. Κάνεις τη μία μπλατσαριά, πάνω την άλλη,  στον χώρο του πολιτισμού.
Στην πόλη μας απέμεινε η διοίκηση του μεγάρου, σίγουρα κάποια γκεσέμια νεοδημοκρατικά θα ετοιμάζεις.
Επειδή όμως συμμετείχα από το πρώτο δευτερόλεπτο, της σύλληψης της ιδέας να φτιαχτεί ένα Μέγαρο στη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ,  από το Λεωνίδα Κύρκο, τον Γιώργο Τριανταφυλλίδη, τον Λέανδρο Φωκά,   και μερικούς  ακόμη Σαλονικιούς,  που μετέφεραν  την απαίτηση αυτή στον Καραμανλή,  θέλω να σας επιστήσω τη προσοχή…
Μην διώξετε και τους άλλους νέους, ταλαντούχους και σπουδαίους μουσικούς, που γύρισαν στην πόλη τους,  για να προσφέρουν και να  δημιουργήσουν μια κοινωνία μουσικής.
Βάλτε στο Μέγαρο, Πρόεδρο  τη Δόμνα Ευνουχίδου. Τιμήστε τη γυναίκα πιανίστα και αγωνίστρια της τέχνη της, για την πόλη και την χώρα μας, τόσα χρόνια και βάλτε στο διοικητικό συμβούλιο, όλους   αυτούς τους νέους  ανθρώπους, όπως:  ο Σίμος Παπάνας, ο Δήμος  Γκουνταρούλης , ο Βασίλης Βαρβαρέσος και προφανώς τη Λόλα Τότσιου  που έδειξε τι σημαίνει  διοίκηση πολιτιστικού φορέα  και ο  Γεωργιος Εμμανουήλ Λαζαρίδης από το ΚΩΘ και αφήστε τους να δημιουργήσουν.
Να είστε σίγουρη, πως αυτοί  και με μικρότερους προϋπολογισμούς, από ότι  οι σκερβελέδες άμουσοι που έχετε μέχρι σήμερα,  θα αλλάξουν  το ηχητικό παρόν, και την πορεία της  πόλης μας,  στη διαχρονία.  Γιατί  αυτοί είναι παραγωγοί τέχνης και όχι απλώς ακόλουθοι και χειροκροτητές.