Ένας πασόκος με χαρακτήρισε φανατικό νεοδημοκράτη. Δηλαδή, με τρόπο απλοϊκό σκέφτηκε: Σύριζα δεν είναι, δικός μας δεν είναι, άρα είναι με τη ΝΔ. Δεν του περνάει καν από το μυαλό που υπάρχουν ελεύθεροι από ιδεολογικά δεσμά άνθρωποι.

Ένας ακροδεξιός, θαμώνας νυχτερινών μπαρ για τροφοδότηση της εθνικιστικής του λίμπιντο, με χαρακτήρισε φασίστα. Χαμογέλασα ειρωνικά.

Ένα σταλινικό περίτριμμα, απολογητής εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, αντί να απαντήσει επί της ουσίας για το Γκολοντομόρ, παρέθεσε απόσπασμα από έργο του Γκέμπελς. Μια ζωή ποδόμακτρα τυράννων και νεκροθάφτες εκατομμυρίων αθώων ψυχών.

Οι δύο τελευταίοι αποδεικνύουν περίτρανα πως η θεωρία των δύο άκρων παραμένει ακμαία και ζωντανή. Το βλέπουμε, άλλωστε, ακροδεξιοί, κομμουνιστές και ακροαριστεροί, αποτελούν τον κύριο κορμό της "λατρείας του στιβαρού ηγέτη Πούτιν". Αμφότεροι ανήκουν στην χωματερή της ιστορίας, χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα υποστείλουμε τη σημαία του αγώνα για την ιστορική αλήθεια και τη δικαίωση των θυμάτων.

Κατά τα άλλα, μάζεψα μισό τόνο ελιές (σκληρή δουλειά ρε φίλε) και μετέφρασα το ποίημα του Οσίπ Μαντελστάμ που χάρισα σήμερα το πρωί στους φίλους μου.

ΥΓ. Το επιχείρημα που διακινείται από κρυπτοπουτινικούς "διανοητές - ιστορικούς" πως το Γκολοντομόρ δεν αφορά μόνο τους Ουκρανούς, έχει ιστορική βάση γιατί ο λιμός επεκτάθηκε σε περιοχές πέραν της Ουκρανίας από τη νότια Ρωσία μέχρι το Καζακστάν. Η σημαντική και ουσιώδης διαφορά είναι πως μόνο οι Ουκρανοί τιμούν τα θύματα της μεγάλης αυτής ανθρωπιστικής τραγωδίας, ενώ στη Ρωσία προσπαθούν να σβήσουν τη μνήμη τους. Κι αυτό έχει τεράστια ηθική αξία.

Aπό ανάρτηση στο Facebook