Από την προηγουμένη είχα πάρει την πρόσκληση να επισκεφτώ το Τμήμα Μεταγλωττισμού γιατί μου είχαν ετοιμάσει μιαν έκπληξη. Παρασκευή, αργά το απόγευμα, μετά από ένα ψυχοφθόρο Δ.Σ., μόνο για εκπλήξεις δεν είχα όρεξη. Η Λένα και η Αλίκη, που είχαν πάρει μέρος στη συνωμοσία, μου είπαν «πάμε και θα δεις. Θα σου αρέσει». Παρακολουθήσαμε δύο επεισόδια μεταγλωττισμένα από σειρά κινουμένων σχεδίων εκπληκτικής ποιότητας. Μόνο στη Moς Φιλμ, στη Μόσχα, είχα δει τέτοια απόδοση. Στους τίτλους τέλους ήταν η μεγαλύτερη έκπληξη: Α? ρόλος Γιάννης Χ. τενόρος της χορωδίας, Β’ ρόλος Μαρία Ψ. πρώην εκφωνήτρια προγράμματος, Γ’ ρόλος Άννα Ζ. υπάλληλος γραφείου, Δ’ Γιάννα μεταφράστρια, Ε? ρόλος εκφωνήτρια ξενόγλωσσου καταργημένου δελτίου. Σύνολο 17 άντρες και γυναίκες.
Σκηνοθέτες, ηχολήπτες και μοντέρ της κινηματογραφίας ήταν οι επικεφαλής που μάθαιναν στους άλλους τη δουλειά. Ποιοι και ποιες ήταν οι άλλοι; Εργαζόμενοι ριγμένοι ως ανεπιθύμητοι στα «ψυγεία», καταργημένες θέσεις ή ξεπερασμένες από την τεχνολογία ειδικότητες, αλλά και μέλη της χορωδίας, που δεν αρκούνταν στη μια στις τόσες παραστάσεις και υπάλληλοι γραφείου που δεν άντεχαν να μαραζώνουν πηγαίνοντας ένα χαρτί από το ένα γραφείο στο άλλο. Και από κοντά οι διάολοι του τμήματος τρέιλερ, που έμειναν τρία εικοσιτετράωρα σερί στο γραφείο για να προλάβουμε την πρεμιέρα των σειρών του BΒC, το Borgen και τον Πύργο.
«Επειδή υπερωρίες δεν επιτρέπει ο νόμος, επειδή μας έχεις αλλάξει τα φώτα με τις σειρές και επειδή δε θέλουμε να τα στέλνετε έξω, φτιάξαμε βάρδιες από συναδέλφους που γουστάρουν από τέσσερις γενικές διευθύνσεις. Το μόνο που θέλουμε από σένα είναι να αναγνωρίσεις τη δουλειά».
Να αναγνωρίσεις ήταν εύκολο. Ένα μεγάλο μπράβο σαν τους πολιτικούς και τελείωνες. Αλλά οι άνθρωποι είχαν ξεπεράσει οργανογράμματα, κανονισμούς, συνδικαλιστές, μυωπικούς προστάτες και ήθελαν να δουλέψουν. Η δουλειά, όμως, ήταν αυτόν τον εθελοντισμό να τον οργανώσεις ως υπηρεσία για να εξασφαλιστεί η σταθερή παροχή της. Να το πας σε υπηρεσιακό συμβούλιο, ούτε να το σκεφτείς. Να το πεις στον αποπάνω; Άμα, δεν κάνει κλικ στο «υπουργείο» δεν αντιδρά η καταγέλαστος πέτρα. Τι κάνουμε; Να θεσμοποιήσουμε αυτό που βλέπουμε μπροστά μας, Γουότσον! Τι βλέπουμε; Εμπειρους να μαθαίνουν σε πρόθυμους τη δουλειά. Πώς το λένε αυτό; Επαγγελματική κατάρτιση, το λένε. Και έχεις και 600.000 ευρώ -εισφορές των εργαζομένων και της εταιρείας- να χάσκουν. Τι έγινε μετά; Αν ξύπνησα; Δεν ξύπνησα. Με έδιωξαν.
Τι έμαθα, λοιπόν; Ότι οι άνθρωποι στους οργανισμούς είναι ένας ανεκτίμητος πλούτος. Μόνο τέτοιους βρήκες; Όχι, βέβαια. Και βύσματα και λουφαδόρους και μπιζιμπόντηδες. Όταν, όμως, τους εξομοιώνεις όλους, τότε η λούφα γίνεται η αρετή και η εργασία το κουσούρι που χαλάει την πιάτσα.
Υ.Γ.: Προ τεσσάρων μηνών, πήρα θέση για την ανάγκη διπλής μεταρρύθμισης στην ΕΡΤ και την ίδρυση μη κερδοσκοπικών, μη κρατικών δημόσιων σταθμών. Για το δεύτερο μελέτησα την αμερικανική δημόσια τηλεόραση, το PBS. Για το πρώτο σκέλος, υποστήριξα 100% το νομοσχέδιο των Αλιβιζάτου-Τσεβά, το οποίο ξεκίνησε ο Ηλίας Μόσιαλος και ολοκλήρωσε ο Παντελής Καψής. Η copy paste αντιγραφή του νομοσχεδίου αυτού από τον νυν υπουργό δε με οδηγεί στην απόρριψη για λόγους σώνει και καλά διαφοροποίησης. Γελάω, βέβαια, όταν οι αντιγραφείς αποδεικνύονται απρόσεκτοι και διατηρούν στο «δικό» τους νόμο την αναφορά στο Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού, το οποίο υπήρχε μεν το 2011, αλλά το κατήργησε η σημερινή κυβέρνηση. Επειδή, όμως, πολλά ακούω περί «πολιτικής αρχών» και τα ρέστα, πρέπει να πω τα εξής: Τότε η ΝΔ απείλησε τη συνοχή της κυβέρνησης Παπαδήμου εάν ψηφιζόταν αυτός ο νόμος. Τώρα απειλούν για το ανάποδο. Να ρίξουν την κυβέρνηση εάν δεν ψηφιστεί αυτός ο ίδιος νόμος. Είπατε τίποτα για αρχές;