-Θα μπορούσατε να μας δώσετε έναν ορισμό της ελληνικής αριστεράς, ρώτησε κάποτε τον κ. Θ., μία νεαρή που δεν μπορούσε ν’ αποφασίσει αν ήταν ηθοποιός με πτυχίο ψυχολογίας, ή ψυχολόγος με πτυχίο υποκριτικής.

-Και σε τι θα σας χρησιμεύσει αυτός ο ορισμός που θα σας δώσω; ρώτησε με τη σειρά του ο κ. Θ.

-Θα με βοηθήσει να καταλάβω ποιο κόμμα είναι στ’ αλήθεια αριστερό και ποιο όχι.

……………………………………………………………………………

Ο κ. Θ. βρέθηκε σε δύσκολη θέση καταλαβαίνοντας ότι, αντιμετωπίζοντάς τον η νεαρή ως αυθεντία, εμπόδιζε τον εαυτό της να δώσει τη δική της απάντηση. Γι’ αυτό, ξαναρώτησε:

-Γνωρίζετε την έννοια του χρόνου;

-Τη γνωρίζω, αλλά δεν μπορώ να την εκφράσω εύκολα με λόγια.

-Έχετε διαβάσει την ελληνική μυθολογία; ρώτησε και πάλι ο κ. Θ.

-Μα φυσικά έχω διαβάσει την ελληνική μυθολογία, ήρθε η απάντηση της νεαρής.

-Έχετε προσέξει ότι τα μυθολογικά πρόσωπα δεν είναι υποκείμενα αλλαγής μέχρι τον θάνατό τους, καθώς δηλαδή κυλά πάνω τους ο χρόνος;

-Τώρα που το λέτε, κ. Θ., αισθάνομαι ότι συμφωνώ. Μοιάζει σαν οι ήρωες της μυθολογίας να ζουν, αντιδρώντας απλώς στις συνθήκες ενός παρόντος, μεγαλώνοντας μόνο βιολογικά. Ο χρόνος δείχνει σαν να περνά πάντα από πάνω τους και ποτέ από μέσα τους. -Κι αν αυτό που μόλις είπατε για το χρόνο συμβεί σε ένα αληθινό υποκείμενο και όχι μυθολογικό; Τι γίνεται τότε αγαπητή μου; ρώτησε με έμφαση ο κ. Θ.

-Μα… νομίζω ότι αυτό το υποκείμενο παραμένει πάντα παιδί, είπε με αρκετό δισταγμό η νεαρή.

-Νομίζω ότι μόλις δώσατε τον δικό σας ορισμό της αριστεράς αγαπητή μου, θέλησε να κλείσει τη συζήτηση ο κ. Θ.

-Εννοείτε ότι τα ελληνικά αριστερά κόμματα παραμένουν ίδια κι απαράλλαχτα σαν παιδιά; επέμεινε εκείνη.

-Εννοώ ότι αριστερό κόμμα είναι εκείνο που ξέρει ν’ αλλάζει, είπε ο κ. Θ. και σηκώθηκε από την πολυθρόνα του, δείχνοντας μ’ αυτήν την κίνηση ότι η συζήτηση τελείωσε.