Ξημερώνει μια επέτειος που δεν δικαιούμαστε να ξεχνάμε. Σαραντατρία χρόνια μεταπολιτευτικής Δημοκρατίας. Της πρώτης μακροχρόνιας σταθερής Δημοκρατίας στην νεότερη ιστορία της χώρας. Η αποκατάστασή της, μετά από μια επτάχρονη στρατιωτική χούντα που ανέκοψε βίαια τη δημοκρατική πορεία της χώρας και την γύρισε αρκετά χρόνια πίσω, σφραγίστηκε με δύο ιστορικής σημασίας αποφάσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Με την πρώτη, την αναγνώριση του ΚΚΕ και την επιστροφή του στη νομιμότητα μπήκε συμβολικά αλλά και ουσιαστικά τέλος στο μετεμφυλιακό διχαστικό καθεστώς. Με την δεύτερη, την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ, άνοιξε ο δρόμος για τη νέα ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.

Τα φαινόμενα της διαφθοράς, του πελατειακού κράτους πάνω στο οποίο οικοδομήθηκε το πολιτικό σύστημα, οι συχνές καταχρήσεις στη διαχείριση της εξουσίας και οι υπερβολές που σημειώθηκαν δεν πρέπει να μας οδηγούν στην υποτίμηση ή ακόμα και στην άρνηση της σημασίας της δημοκρατικής μεταπολιτευτικής σταθερότητας.

Δεν φτάνει βέβαια να γιορτάζουμε τις επετείους της Δημοκρατίας. Το σημαντικότερο είναι να την τιμάμε και να την υπερασπιζόμαστε στην πράξη. Να υπερασπιζόμαστε δηλαδή το κύρος των θεσμών που αποτελούν την προϋπόθεση για την λειτουργία ενός δημοκρατικού πολιτεύματος.

Αυτός είναι και ο λόγος της ανησυχίας των δημοκρατικών πολιτών που έχουν θορυβηθεί το τελευταίο διάστημα. Πολλά από τα στελέχη της σημερινής συγκυβέρνησης, ακόμα κι ο ίδιος ο επικεφαλής της, δεν χάνουν ευκαιρία να υποτιμήσουν και να απαξιώσουν θεσμούς θεμελιώδεις για την εύνομη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος , αποκαλώντας τους ακόμα και «θεσμικά εμπόδια».

Η προσπάθεια για την έξοδο από την κρίση και την οικονομική ανάκαμψη δεν μπορεί παρά να είναι συνυφασμένη με τη σταθερή απόφαση των πολιτών να παραμείνουν αμετακίνητα προσηλωμένοι στη Δημοκρατία και τους θεσμούς της.