Βετεράνοι και νεότεροι, υπό απόσυρση ή δρώντες, επιμένουν ότι στο χώρο της πολιτικής το “ένα και ένα” σπανίως κάνει δύο… Τι εννοούν; Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από αυτό που διδάσκει η συσσωρευμένη εμπειρία: τα πολιτικά γεγονότα δεν είναι ευθύγραμμα. Ενίοτε “αυτονομούνται”, προδίδουν τους σχεδιασμούς και τα σενάρια, παράγοντας αποτελέσματα άλλα από αυτά που ήλπιζαν οι εμπνευστές τους.
Υπό αυτή την έννοια, αν το βράδυ της Δευτέρας θα οδηγηθούμε σε ένα εκλογικό “ατύχημα” ή αν θα πρυτανεύσει η τρικομματική ψυχραιμία, μικρή και μόνο σχέση έχει με τους αρχικούς υπολογισμούς του Μεγάρου Μαξίμου. Ακόμα κι αν είναι αλήθεια ότι υπάρχει μια μερίδα συμβούλων του Αντώνη Σαμαρά που επέμεναν και επιμένουν για την αναγκαιότητα της κάλπης, ο συνολικός εκλογικός και κοινωνικός συσχετισμός δύσκολα θα επέτρεπαν στον πρωθυπουργό να αποδεχθεί τις υπεραισιόδοξες εισηγήσεις τους.
Τι συνέβη, λοιπόν; Γιατί φτάσαμε στο εκλογικό “παραπέντε”, την ώρα που η προσφυγή σε πρόωρες εκλογές δεν φαίνεται να ευνοεί κανέναν από τους παίκτες της σκακιέρας; Μήπως τα γεγονότα “αυτονομήθηκαν”, για άλλη μια φορά, δημιουργώντας αυτό το εκρηκτικό πολιτικό περιβάλλον που καλύπτει τη δημόσια σκηνή;
Για την απόφαση του Μεγάρου Μαξίμου να ανοίξει και να κλείσει όπως έκλεισε τον φάκελο της ΕΡΤ, υπάρχουν πολλά να πει κανείς. Το βέβαιο είναι, πάντως, ότι η όλη υπόθεση συνδέθηκε με μια σειρά υποτιμήσεων και λανθασμένων εκτιμήσεων, που λειτούργησαν έτσι ώστε το όλο θέμα να εξελιχθεί σε μπούμερανγκ και θρυαλίδα πολιτικών ανατροπών.
Υποτίμηση πρώτη: η ίδια η ΕΡΤ. Το γεγονός ότι η κοινή γνώμη έχει αποσύρει σε μεγάλο βαθμό την εμπιστοσύνη από το πρόγραμμά της, ή η αίσθηση ότι οι δημοσιογράφοι αποτελούν ομάδα “κοινωνικά αντιπαθή”, δεν σήμαινε σε καμία περίπτωση ότι η κοινωνία θα έβγαινε στους δρόμους για να διαδηλώσει υπέρ του λουκέτου. Το “μαύρο” που έπεσε στις οθόνες, μαύρισε και το σκηνικό, επαναφέροντας στη δημόσια ζωή μνήμες και πρακτικές που πρόσβαλαν το ταλαιπωρημένο κοινωνικό ακροατήριο.
Υποτίμηση δεύτερη: οι κυβερνητικοί εταίροι. Για να καταλάβει κανείς ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ βρίσκονται σε δυσχερή εκλογικά θέση, λόγω της επιλογής τους να συμμετάσχουν στο τρικομματικό εγχείρημα, δεν χρειάζεται να διαθέτει διδακτορικό πολιτικών επιστημών. Από αυτό όμως το σημείο, μέχρι να εκτιμηθεί, όπως και εκτιμήθηκε, ότι η πολιτική ταπείνωσή τους θα απορροφηθεί άκοπα, η απόσταση είναι τόση, όση αυτή που χωρίζει τον ουσιαστικό πολιτικό σχεδιασμό από τις πολιτικές “μαγκιές”.
Και κάτι τελευταίο: κανένα πλειοψηφικό ρεύμα στην πρόσφατη πολιτική ιστορία δεν συγκροτήθηκε στη βάση “πολεμικών” επιλογών, όπως είναι αυτές που πηγάζουν από την υιοθέτηση των πιο ακραίων δογμάτων πυγμής. Αν όντως θέλουν στη Νέα Δημοκρατία να λειτουργήσουν ως ο κορμός των σχημάτων συνεργασίας, με τα οποία η ελληνική κοινωνία φαίνεται ότι πρόκειται να ζήσει τα επόμενα χρόνια, ας επανασυγκολλήσουν τα δυο συνθετικά της λέξης “κεντρο-δεξιά”, που αποκόλλησε η άσκηση διάλυσης της ΕΡΤ.