ΤΑ ΝΕΑ

«..Προφανή έλλειψη στρατηγικής διεκδίκησης έναντι των θεσμών, εκ μέρους της ΝΔ..μια τέτοια εξέλιξη μπορεί να οδηγήσει σε νέα, εντελώς αρνητικά για την κοινωνία μέτρα, σε ένα νέο ιδιότυπο μνημόνιο έμπνευσης ΔΝΤ, επειδή ακριβώς έτσι στρώνουν τον δρόμο -ως μονόδρομο μάλιστα- οι μέχρι τώρα νεοφιλελεύθερες εξαγγελίες και πρακτικές της κυβέρνησης».
Ν. Βούτσης , πρώην Πρόεδρος της Βουλής.

Μια από τις πολλές παρανοήσεις του Ελληνικού πολιτικού προσωπικού, υπήρξε και είναι ο ρόλος του «τελευταίου Δανειστή». Δηλαδή, ποιος και πώς δανείζει και γιατί μια χώρα πτωχευμένη. Μετά τον πόλεμο, η διεθνής κοινότητα ανάθεσε αυτόν τον ρόλο στο ΔΝΤ, στο οποίο συμμετέχουν και χρηματοδοτούν όλες οι χώρες. Τα διμερή δάνεια για διάσωση δεν είναι εφικτά. Εκτός από εξαιρέσεις που άπτονται γεωστρατηγικών επιδιώξεων, όπως τα δάνεια στην Κούβα και στην Βολιβία. Κι αυτό γιατί τα Κράτη δεν μπορούν να αναλάβουν το ρίσκο να χάσουν τα χρήματά των φορολογουμένων τους. Έτσι, όπλισαν το ΔΝΤ με την ισχύ να επιστραφούν τα χρήματά των κρατών στο ακέραιο με κάθε μέσο και ταυτόχρονα να υπογράφουν συμφωνίες (μνημόνια) για μεταρρυθμίσεις εξυγίανσης της οικονομίας τους (Συμφωνία Ουάσιγκτον). Από τότε, καμία χώρα δεν ζήτησε αλλαγές σε αυτές τις πρόνοιες.

Παρανόηση 1. Το ΔΝΤ δεν είναι νεοφιλελεύθερος θεσμός. Οι νεοφιλελεύθεροι είναι κάθετα αντίθετοι στον θεσμό διάσωσης. Θεωρούν ότι αν κάποιο κράτος πτωχεύσει θα πρέπει να πληρώσουν τα επιχείρια της κακοδιαχείρισης και τα Κράτη και οι άφρονες δανειστές -Τράπεζες, κλπ-.

Συνεχίζουμε με λίγη ιστορία. Ο Γ.Παπανδρέου βρέθηκε σε νερά αχαρτογράφητα, όταν διαπίστωσε ότι το ΔΝΤ δεν μπορούσε να δανείσει τα ποσά που είχε ανάγκη για να λειτουργήσει η χώρα, ύστερα από την άφρονα πολιτική επέκτασης δια δανεισμού, ενώ η Ε.Ε. όχι μόνο δεν είχε μηχανισμό ‘’τελευταίου δανειστή’’, αλλά ρητά απαγορευόταν από την Συνθήκη του Μάαστριχτ. Όταν την τελευταία στιγμή βρέθηκε λύση, άρχισε το γαϊτανάκι της παραπληροφόρησης. Δεν φταίει πτώχευση, φταίει το Μνημόνιο.

Παρανόηση 2. Δεν φταίει η διαχείρισή μας στα οικονομικά, αλλά το μνημόνιο και ο Γεωργίου που υποχρέωσαν την Ελλάδα να σφίξει τις ζώνες. Ζώνες που είχαν χαλαρώσει με διπλά ελλείμματα, (εμπορικό ισοζύγιο – κρατικά ελλείμματα). Εδώ στηρίχτηκαν τα «Ζάππεια», τα «Σκίζω τα Μνημόνια» και η εποχή της αυτ-απάτης.

Τέλος, Οι Ελληνικές Κυβερνήσεις δεν δέχτηκαν να αποκτήσει την «ιδιοκτησία» των μνημονίων. Σε αυτό οφείλονται τα «παιδιαρίσματα» των «ανηλίκων στο δωμάτιο». Σ΄ αυτό και το προπατορικό αμάρτημα της τρόικας. Το εξωγήινο 6,5% μείωση του πρωτογενούς ελλείμματος σε μια χρονιά, οι υπερφορολογήσεις και τόσα άλλα. Χωρίς την «ιδιοκτησία» δεν υπάρχει περιθώριο συζήτησης ενηλίκων, αλλά μόνο επιβολή μέτρων έξωθεν. Και σκουξίματα «τι να κάνουμε, μας τα επιβάλουν οι ξένοι».

Τι δεν κατάλαβε ο κ. Βούτσης; Ότι για πρώτη φορά η χώρα αποκτά την ιδιοκτησία των προγραμμάτων. με τις εμπροσθοβαρείς κινήσεις της στα πλαίσια του Blitzkrieg της και έτσι μπορεί να συζητάει, και να απαιτεί. Το στοίχημα μεγάλο, αλλά έτσι λειτούργησαν η Πορτογαλία, Ιρλανδία κλπ και μπόρεσαν να βγουν στις αγορές χρόνια πριν από εμάς, επωφελούμενες από την ποσοτική χαλάρωση και άλλες διευκολύνσεις του Ντράγκι.

Υ.Γ. Όλα αυτά θα πρέπει κάποια στιγμή να διερευνήσει ανεξάρτητη επιτροπή ειδικών. Θα βρει το κουράγιο η Βουλή να υποστεί την βάσανο της αυτογνωσίας, ή θα παραμείνει δέσμια δουλειών;