Και πρώτα, τα αυτονόητα:
* Η Νέα Δημοκρατία, με ηγέτη τον Κυριάκο Μητσοτάκη πέτυχε μια μεγάλη, καθαρή νίκη που της δίνει ένα καθαρό ορίζοντα τετραετίας να εφαρμόσει το πρόγραμμα της και να υλοποιήσει τις εξαγγελίες της, ανανέωσε την κοινοβουλευτική της δύναμη, την οποία μάλιστα υπερδιπλασίασε, όπως και ανανέωσε και το στελεχιακό της δυναμικό.
Ωστόσο, το αποτέλεσμα ήρθε να πιστοποιήσει και κάτι ακόμη, ιδιαίτερα σημαντικό: ότι η ΝΔ υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη όχι απλώς αύξησε τους ψηφοφόρους της, αλλά και τους ανανέωσε καθώς κέρδισε την εμπιστοσύνη μιας μεγάλης μερίδας ανθρώπων που ανήκουν στο χώρο της κεντροαριστεράς αλλά και της αριστεράς και οι οποίοι στράφηκαν σ’ αυτήν αφ’ ενός για να υπάρξει αυτοδυναμία της ΝΔ και να αποτραπεί έτσι το ενδεχόμενο πολιτικής αστάθειας, αλλά και γιατί είδαν στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη ένας άνθρωπο φιλελεύθερων αρχών, αποφασισμένο να βγάλει τη χώρα από το τέλμα της στασιμότητας και να κάνει πράξη τις δεσμεύσεις του.
Ετσι, ο νέος πρωθυπουργός έχει μεν στη διάθεσή του μια συμπαγή δύναμη 158 βουλευτών, έχει όμως και μια ακόμη δυνατότητα να στηριχτεί στη δύναμη των 23 βουλευτών του Κινήματος Αλλαγής, το οποίο όπως έχει διακηρύξει η Πρόεδρός του Φώφη Γεννηματά, θα συμβάλει θετικά στη Συνταγματική Αναθεώρηση, στην αλλαγή του εκλογικού νόμου της απλής αναλογικής και στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας – θέματα που η ομαλή επίλυσή τους θα προσδώσει ακόμη μεγαλύτερο βάθος χρόνου στον Κυριάκο Μητσοτάκη να προχωρήσει απερίσπαστος στην αντιμετώπιση των πολύ μεγάλων προβλημάτων, που αφορούν την Ανάπτυξη, την Παιδεία, την δημόσια ασφάλεια και τα οποία είναι προφανές ότι θα αποτελέσουν πρώτες προτεραιότητες του.
* Ο Σύριζα του Αλέξη Τσίπρα έχασε καθαρά την εκλογική μάχη και συνακόλουθα την κυβερνητική εξουσία, διατηρήθηκε όμως πάνω από το όριο του 30% (31,6%) που του δίνει τη δυνατότητα να είναι κυρίαρχη δύναμη στο χώρο της αντιπολίτευσης, αλλά και επιτρέπει στο ηγέτη του κόμματος να προχωρήσει στα σχέδια του να ανοιχτεί στον ευρύτερο χώρο της «προοδευτικής παράταξης», όπως τον προσδιορίζει ο ίδιος, με όση ασάφεια κι αν γίνεται αντιληπτός αυτός ο όρος.
Αυτό ακριβώς φρόντισε ο Τσίπρας κα καταστήσει σαφές από τις πρώτες κιόλας δηλώσεις του μετά την αποδοχή της ήττας του. Ότι δηλαδή, αφού ξεκαθαρίσει το εσωκομματικό τοπίο, τονίζοντας ότι αναλαμβάνει μεν τις ευθύνες του για την ήττα, αλλά είναι αποφασισμένος να προχωρήσει στις διαδικασίες για τη συγκρότηση της μεγάλης προοδευτικής παράταξης, στην οποία βεβαίως κυρίαρχη πολιτική δύναμη θα είναι ο Σύριζα.
Με δεδομένο ότι αυτές οι διαδικασίες θα ξεκινήσουν αρκετά σύντομα, αφού πρώτα υπάρξει μια εσωκομματική ενδοσκόπηση για τα πώς και τα γιατί της ήττας, για τα θετικά αλλά και τα λάθη μας, όπως είπε ο Πρόεδρος του Συνασπισμού, ο νέος πρωθυπουργός μπορεί να έχει στη διάθεσή του και άλλο ωφέλιμο χρόνο, ώστε να μην έχει στις πρώτες 100 ημέρες της κυβέρνησης του ισχυρή αντιπολιτευτική πίεση. Ισως να τον περιμένει σ’ αυτή τη φάση μεγαλύτερη εξωκοινοβουλευτική αντίδραση…
* Το Κίνημα Αλλαγής της Φώφης Γεννηματά αύξησε μεν έστω και λίγο τα ποσοστά των ευρωεκλογών, το γεγονός όμως ότι δεν μπόρεσε να προσεγγίσει το κρίσιμο όριο του 10%, τη στιγμή που τα δύο πρώτα κόμματα αύξησαν σημαντικά τα δικά τους ποσοστά, δείχνει ότι σ’ αυτή τη φάση δεν μπόρεσε όχι μόνο να προσελκύσει, αλλά και να χάσει δυνάμεις, ιστορικά «δικές της», που στράφηκαν και προς τη Ν. Δ. και προς το Συριζα.
‘Οσο κι αν το 8,3% επιτρέπει στην ηγεσία του Κινήματος να πει ότι σε μια μεγάλη εκλογική σύγκρουση κατόρθωσε να κρατήσει τις δυνάμει του αλλά έστω κι οριακά να τις αυξήσει, δείχνει όμως ότι δύσκολα μπορεί να επικοινωνήσει με τον κόσμο του κι επομένως δύσκολα μπορεί να ανακάμψει.
‘Όπως δύσκολα θα μπορέσει να αποφύγει το Κιν. Αλ. και το να ανοίξει μια μεγάλη συζήτηση στο εσωτερικό του, που στην ουσία θα αφορά τον στρατηγικό προσανατολισμό του, με δεδομένες μάλιστα και τις μεγάλες αποκλίσεις απόψεων που ήρθαν στην επιφάνεια το τελευταίο διάστημα, με αποκορύφωμα τον εξοβελισμό του Βαγγέλη Βενιζέλου από τους εκλογικούς συνδυασμούς και την αναπόφευκτη αδρανοποίηση του από την πιο κρίσιμη εκλογική μάχη που έδινε το Κίνημα.
Κι αυτό, το θέμα Ευάγγελος Βενιζέλος θα είναι από τα πρώτα και πιο κρίσιμα θέματα που θα έχει να αντιμετωπίσει η Φώφη Γεννηματά, καθώς είναι σαφές ότι σ’ αυτό συνοψίζεται και η διάσταση απόψεων που υπάρχει στο Κίνημα όσον αφορά την πολιτική που πρόκειται να ακολουθήσει ως ο δεύτερος και μικρότερος εν τέλει πόλος της κεντροαριστερής παράταξης και με δεδομένη τη σφοδρή επίθεση που θα δεχτεί από τον Αλέξη Τσίπρα.
* Ένα τέταρτο, αλλά και εξαιρετικής σημασίας γεγονός που αναδείχτηκε από τις κάλπες είναι ο εξοβελισμός επιτέλους από το Κοινοβούλιο της ναζιστικής «Χρυσής Αυγής». Πρόκειται για μια λαϊκή ετυμηγορία η οποία κατά ένα ευτυχή τρόπο προηγήθηκε της δικαστικής, η οποία αδικαιολόγητα και κυρίως απαράδεκτα, καθυστερεί περίπου τέσσερα χρόνια.
Τέλος, τρία κόμματα που δημιουργήθηκαν την περίοδο της κρίσης και είχαν κοινοβουλευτική παρουσία, το Ποτάμι, οι Ανεξάρτητοι Ελληνες και η Ενωση Κεντρώων, όχι μόνο δεν επιβίωσαν εκλογικά αλλά ουσιαστικά διαλύθηκαν ή τελούν υπό διάλυση.
Αντίθετα μπαίνουν στη Βουλή δυο νέοι, καθαρά προσωποπαγείς πολιτικοί σχηματισμοί, η «Μέρα 25» του Γιάνη Βαρουφάκη και η «Ελληνική Λύση» του Κυριάκου Βελόπουλου, που προφανώς θα στρέψουν τα βέλη τους ο με πρώτος του Βαρουφάκη προς τον Σύριζα, ο δε δεύτερος στη Νέα Δημοκρατία, αλλά δεν φαίνεται ότι μπορούν να διαδραματίσουν κάποιο σοβαρότερο ρόλο στο Κοινοβούλιο.
Είναι απώλεια βέβαια ότι από αυτό θα απουσιάζουν πολιτικοί που είχαν σοβαρή παρουσία στο προηγούμενο Κοινοβούλιο, όπως ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο Σταύρος Θεοδωράκης και ο Σπύρος Λυκούδης που ο καθένας τους εκπροσωπούσε υπαρκτές πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, ίσως όμως θα πρέπει από αυτούς να αναμένονται κινήσεις που θα προσδώσουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην εξωκοινοβουλευτική ζωή.
Μόνο να καθίσει λίγο ο κουρνιαχτός των εκλογών και θα διαφανούν οι προθέσεις που είναι βέβαιο ότι υπάρχουν…