Επί βδομάδες, για να μην πω, επί μήνες, διαβάζω προσεκτικά μέχρι που κουράστηκα πια, έναν καταιγισμό έντονης φλυαρίας επί παντός του επιστητού.

Διαβάζω από την μια διθυράμβους και από την άλλη ξορκισμούς και γενικά έναν διαρκή, αέναο λόγο, περί το τίποτε, πράμα που έχει αρχίσει και γίνεται, παραπάνω από κουραστικό.

Και ξαφνικά βαστάτε Τούρκοι τ’άρματα.

Επί της αρχής, ο σταυρός για τις Ευρωεκλογές, είναι παραπάνω από σοβαρό μέτρο εκσυγχρονισμού και αν θέλετε το συζητάμε.

Αλλά ως τέτοιο.

Μην αρχίσουμε πάλι τις τεθλασμένες.

Θα βάλει υποψηφιότητα η Φώφη. Δεν θα διαφωνήσω με κανέναν που θεωρεί το γεγονός αυτό, οπισθοδρόμηση και τραγικά λανθασμένη επιλογή. Μια τέτοια υποψηφιότητα μας στέλνει πίσω, τα επιχειρήματα δε ακόμη πιο πίσω και πιο παλιά…

Επειδή όμως, κάποιοι πήραμε την απόφαση, ότι ξεπερνάμε τα άγχη και τις φοβίες μας και προσπαθούμε να συνεργαστούμε ακόμη και με τον δράκο, μάλλον χρειάζεται να ξαναδούμε την απόφαση ή τα κουράγια μας.

Εμείς την θεωρούμε την εν λόγω κυρία έτσι, και αυτή πίσω της κουβαλάει έναν κόσμο ευνοημένο, ρουσφετολογημένο, όπως θέλετε πείτε το, αλλά τον κουβαλάει.

Και όλοι αυτοί θεωρούν τον χι Τριανταφυλλίδη άθλιο, παπάρα, που δεν τον ξέρει ούτε η μάνα του και τι να μας πει κι αυτός, και άλλα πολλά.

Ποιος κερδάει στην περίπτωση μας;;;

Οι δήθεν διαπραγματεύσεις του οποιουδήποτε με το Βενιζέλο;;;και δεν είναι αυτό οπισθοδρόμηση;;; κάλε τι μας λέτε;;; Το θύμωσε ο Αγάς κι έκοψε τα κάκαλα του, είναι επίσης, γνωστή και ως παροιμία και ως κατάληξη.

Διότι έχετε δει της μούρες που καθ’ άπασαν την επικράτεια έχουν εμφανισθεί ως αμύντορες του εγχειρήματος και απηνείς διώκτες του ΠΑΣΟΚ. Εμείς είμαστε 58 ανακράζουν, νομίζοντες ότι αναβαπτίζονται… Δεκάδες τσαλαβουτηγμένοι, μέχρι τον λαιμό, στη λασπουριά, παρελθόντων ετών.

Και έτσι φυσικά που πορευόμαστε σήμερα κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να τους πει ολούρμου ρε παλικάρια.

Η Χάλκη για παράδειγμα βογκάει ακόμα , όπως επίσης βογκάνε οι Παπαθεμελιδισμοί και άλλα παρόμοια φρούτα. Γιατί είπαμε ότι κάνουμε ένα βήμα παραπάνω. Θα δείκσουμε κατανόηση και σε τούτο;;;

Να διούμε.. Κι όποιος αντέκσει…

Είναι προφανές πως πολιτικά απαιτείται να φτιαχτεί κάτι καινούριο από το μηδέν.

Ήταν φανερό εξ αρχής.

Δεν υπήρχε ούτε σθένος, ούτε διάθεση όμως.

Στα μισά του δρόμου τολμήσαμε να το πούμε, χωρίς να πιστεύουμε σε καμία περίπτωση ότι μπορούμε να το φτιάξουμε και κυρίως να το υπηρετήσουμε μέχρι το τέλος.

Εξαρχής επίσης ήταν προφανές ότι και λάθος ήταν να εξαρτιέται το εγχείρημα από μιαν εκλογική αναμέτρηση και λάθος ήταν να νομίζει κανείς, ότι ένα κόμμα θα μπορούσε να αυτοδιαλυθεί και διαχυθεί σε ένα καινούριο σχήμα μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα.

Και τώρα που έφτασε τ΄αβγό στον κώλο, δείχνεις εάν μπορείς να πάρεις αποφάσεις.

Είμαι απολύτως σίγουρος ότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που συμμετέχουν στο λεγόμενο συντονιστικό ή όπως θέλετε πείτε το, είτε λόγω σκαλομαρίας, είτε λόγω του ότι τους αρμόζει, δεν μπορούν να πάρουν καμία απόφαση, παρά το ότι υπάρχουν δεκάδες πράγματα που θα μπορούσαν να αποτελέσουν τον πολιορκητικό κριό, λίγο πριν την ψήφιση του συγκεκριμένου μέτρου και αυτό έχει να κάνει με τις δεκάδες εκδοχές και διαφορετικές εφαρμογές που υπάρχει σε όλη την Ευρώπη.

Από αυτό που προτείνει ο Κουκουλόπουλος, με τις Περιφέρειες, μέχρι σ΄αυτό που ισχύει στο Βέλγιο για παράδειγμα, όπου υπάρχει συνδυασμός θεσμικών αποφάσεων του κόμματος (συνεδρίων, εσωτερικών δημοψηφισμάτων , κλπ.) και σταυρού προτίμησης.

Εκεί ο πολίτης εκφράζει την πολιτική του πρόταση και εάν για παράδειγμα ο τρίτος από το τέλος μαζέψει το 10% των σταυρών του πρώτου στο ψηφοδέλτιο, περνάει αυτός μπροστά γιατί επιλέγεται από τον πολίτη και όχι αποκλειστικά από τον κομματικό πληθυσμό.

Θα ήθελα να σημειώσω και να το λάβουμε πολύ σοβαρά υπόψη μας πως αν νομίζαμε ότι θα βγούμε από την κόπρο του Αυγείου με παπουτσάκι λουστρίνι, καλογυαλισμένο, είμαστε γελασμένοι.

Το εγχείρημα έχει όντως δυσκολίες , απαιτεί όμως προσήλωση.

Τέλος σε ότι αφορά τους φίλους που ορμήξανε και μπουκώνουν τους δρόμους της παλιννόστησης , να σημειώσω πως εάν θεωρούν το πρόβλημα μας ήταν εξαρχής η επιλογή ανάμεσα σε Πανπάνηδες και Φώφες, δεν θα μπαίναμε καν στον κόπο να συζητάμε.

Θα ήμασταν στα σπίτια μας ήρεμοι και χαλαροί.

Το εγχείρημα για την Κεντροαριστερά θα έλεγα ότι συνεχίζεται.

Έχει δρόμο μπροστά . Θέλει υπομονή και ψυχραιμία.

Το κυριότερο να μιλήσει με την κοινωνία και όχι με τις εμμονές του καθενός μας.