Θυμάμαι την ελπίδα και την αισιοδοξία που νιώσαμε πολλοί - μετά τους διαδοχικούς θανάτους των υπέργηρων προκατόχων του.
Θυμάμαι τα λάθη του στα πρώτα χρόνια της θητείας του. Τις παλινωδίες, την αβελτηρία, τον πόλεμο που δεχόταν από το "βαθύ" σοβιετικό κομματικό και κρατικό σύστημα.
Θυμάμαι το τέλος του πολέμου στο Αφγανιστάν.
Θυμάμαι την πτώση του Τείχους στο Βερολίνο.
Θυμάμαι την πτώση του κομμουνιστικού συστήματος στις χώρες - υποτελείς της ΕΣΣΔ στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη.
Θυμάμαι την κατάρρευση της ΕΣΣΔ.
Θυμάμαι την ελπίδα και την αισιοδοξία στα βλέμματα των απλών ανθρώπων, διαφόρων εθνών στο άκουσμα της λέξης "Γκορμπατσόφ".
Θυμάμαι, φυσικά, το μίσος των κομμουνιστών απέναντί του.
Όπως και να το δει κανείς, στην ακριβοδίκαιη ζυγαριά της ιστορίας ο Μιχαήλ Σεργκέγιεβιτς Γκορμπατσόφ που τερμάτισε τη γήινη διαδρομή του χθες σε ηλικία 92 ετών, έχει θετικό ισοζύγιο.
Καλημέρα ντουνιά!