Η Ιστορία κοιμήθηκε

μ’ένα βιβλίο ανοικτό στα χέρια

Βασίλης Λαδάς, Στους τοίχους

Στη χώρα μας επικρατεί πάντοτε ένα συνεχές πολιτικοκοινωνικό σασπένς  κι ίσως γι’αυτό δεν πεθαίνουμε από χρόνια  ψυχοσωματική ανία,αλλά από αιφνίδια καρδιακή προσβολή

Μπορεί ακόμα και σε καθημερινή βάση να αλλάζουν τα δεδομένα,λες κι ο κόσμος αρχίζει ξανά από την αφετηρίια του,χωρίς κανένα κεκτημένο

Εσχάτως οι έλληνες πολιτικοί ‘ανακάλυψαν ‘τα τρωτά της απονομής της Δικαιοσύνης,ενώ από τη  Μεταπολίτευση έχει διατυπωθεί το αίτημα αλλαγής του τρόπου επιλογής της κορυφής των Ανώτατων δικαστηρίων,χωρίς κάποιο κόμμα επί 50 χρόνια ν’αλλάζει το σύστημα

Οι νομικοί,’ανακάλυψαν ‘ τις τρύπες στο Κράτος Δικαίου ,ενώ πολλοί αμφισβητούν δημόσια την ανάγκη ύπαρξης του Κράτους κι άλλοι αρνούνται την καθολική υιοθέτηση/εφαρμογή των αρχών του Δικαίου

Οι δημοσιογράφοι ‘ανακάλυψαν’ σκάνδαλα κι εγκλήματα,τα οποία έχουν τελεστεί εδώ και πολύ καιρό αλλά η ‘γραμμή της εφημερίδας τους’ ήταν τότε διαφορετική

Οι πανεπιστημιακοί ‘ανακάλυψαν ‘ τα αρνητικά του μη-κρατικού πανεπιστημίου γιατί μόνο μέσα στο δημο-κρατικό πανεπιστήμιο[και με τις ευλογίες του πολιτικού συστήματος] μπορούν να ‘ιδιωτεύουν ‘ πολλαπλώς χωρίς να ελέγχονται [λόγω αυτοδιοίκησης(!!!)]

Οι παπάδες ‘ανακάλυψαν ‘ ότι στο μάταιο τούτο κόσμο ζουν και άνθρωποι με διαφορετική σεξουαλική,ερωτική,βιοσωματική πραγματικότητα και θέλουν να τους τιμωρήσουν ,μολονότι κι αυτοί είναι ‘πλάσματα του Θεού’,στέλνοντάς τους στο πυρ το εξώτερον

Πολλοί έλληνες φοβούνται την Ελευθερία,άλλοι τρέμουν την Αλήθεια και άπαντες σχεδόν μπερδεύουν τις προσδοκίες τους με τις αυταπάτες τους και τις επιθυμίες τους με τις δυνατότητές τους

Ένα γενικευμένο φαντασιακό κυριαρχεί ,όπου μερικοί αυτοαναγορεύονται σε γνήσια τέκνα της ανατροπής κι άλλοι ταυτίζουν τον εγωισμό τους [amour propre]με τη λειτουργία των μεταρρυθμίσεων και των θεσμών

Κάθε έλληνας κι ένας νομοθέτης,δικαστής και δήμιος εν ταυτώ και εξ ολοκλήρου,χωρίς ίχνος λογικής,αίσθησης μέτρου ,αυτογνωσίας κι ένοχης συνείδησης

Μήπως όμως τελικά αυτό πιστεύουμε ότι είναι το μεγαλείο της φυλής μας: να είμαστε κατά περίσταση και κατά βούληση ‘και όλα και τίποτα’; ‘και το τούτο και το αντίθετό του’;μήπως έτσι νομίζουμε ότι επιβιώνουμε μέσα στους αιώνες και στα δύσκολα χρόνια;

Αν αυτό ισχύει δεν μας χρειάζεται πολιτική αλλαγή ,αλλά συλλογική ψυχαναλυτική θεραπεία...

ΥΓ. Σήμερον η Ελλάς κρεμάται επί ξύλου’’[Δ.Πιστικός,Παρέλαση στην εθνική γιορτή]