Τίτλος οικονομικής εφημερίδας: «Την άφιξη των επικεφαλής της τρόικας αναμένει το οικονομικό επιτελείο, προκειμένου να παρουσιάσει το τελικό σχέδιο για το νέο Ενιαίο Φόρο Ακινήτων». Τίτλος που αποτυπώνει μία υπαλληλική σχέση σε εκλεγμένη κυβέρνηση ευρωπαϊκής χώρας.
.
Από το 2010 με τoν κίνδυνο της χρεοκοπίας, και την απειλή της εξόδου από το ευρώ, με τη δυστυχία να απλώνεται παντού γύρω μας, έπρεπε να προχωρήσουμε γρήγορα στις αναγκαίες από δεκαετίες μεταρρυθμίσεις.
.
Το μνημόνιο και η τρόικα εισέβαλαν τότε στη πολιτική ζωή του τόπου, διαμόρφωσαν διχαστικές γραμμές, έριξαν και έφτιαξαν κόμματα και αρχηγούς.
.
Όμως το στοίχημα: μεταρρυθμίσεις με δημοκρατία και εθνική κυριαρχία – όπως αυτή ορίζεται και περιορίζεται στο πλαίσιο της συμμετοχής μας στην ΕΕ – και ταυτόχρονα προάσπιση της κοινωνικής δικαιοσύνης, δεν κερδίθηκε.
.
Δυστυχώς, το αδύναμο πολιτικό σύστημα, οδήγησε στην υποκατάσταση του αναγκαίου Εθνικού Σχεδίου με μέτρα, τα οποία επιβάλλονταν και ελέγχονταν ως προς την υλοποίηση τους απο την θεσμικά ανεξέλεγκτη τρόικα . Πολλοί μάλιστα αποδέχθηκαν ως αναγκαία αυτή την πρακτική , απέναντι στην ασυνέπεια και την αδυναμία των κυβερνήσεων να συμφωνήσουν όσα πραγματικά μπορούν και να τα τηρήσουν .
.
Είναι, όμως, γεγονός ότι αυτός ο ρόλος της τρόικα , απαξίωσε ακόμα περισσότερο την πολιτική στην Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη και έφερε μια έλλειψη εθνικής αυτοπεποίθησης στον ελληνικό λαό με τους πολιτικούς ταγούς του να φαίνονται ότι δεν ξέρουν, δεν θέλουν και δεν μπορούν.
.
Είμαστε και πάλι σε σταυροδρόμι. Κυβέρνηση και Αξιωματική Αντιπολίτευση οφείλουν σύντομα να παρουσιάσουν το σχέδιο για τα μετά τον Μάιο του 2014 που λήγει το μνημόνιο και το χρηματοδοτικό κενό είναι δεδομένο.
.
Και οι δύο έχουν εξαντλήσει με μεγάλη δόση λαϊκισμού τα όπλα της καταγγελίας και της αναδιαπραγμάτευσης, ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποιούν τις εκλογές ως όπλο και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Έφτασε η στιγμή του τέλους στις υπεκφυγές και ψέματα στους πολίτες, οι οποίοι θέλουν απάντηση όχι απλά στο «τι φταίει» αλλά και το «τι μέλλει γενέσθαι» .
.
Πριν όμως απ΄αυτό και επειδή θα συνεχιστεί η σχέση μας με τους δανειστές, η αλλαγή του ρόλου της τρόικα στο πολιτικό σύστημα της χώρας είναι ζήτημα πολιτικό, θεσμικό και εν τέλει θέμα δημοκρατίας.
.
Τέλος στην παράκαμψη της πολιτικά και θεσμικά ορθής σειράς με τον Πρωθυπουργό να διαπραγματεύεται με την Τρόικα , την Τρόικα να ελέγχει τους Υπουργούς και τελικά αυτή να αποφασίζει για τις λεπτομέρειες κάθε μέτρου, ενώ οι Βουλευτές καλούνται να επικυρώνουν αναρίθμητες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου.
.
Αυτή τη λειτουργία την αισθάνομαι ως εθνική προσβολή που οδηγεί και σε πολιτικό αδιέξοδο και σε διαχειριστικό τέλμα.
.
Η σχέση κυβέρνησης – Τρόικα θα πρέπει να λειτουργήσει με σεβασμό στους θεσμούς:
– Σε μια χώρα της Ευρώπης, η οποία βρίσκεται σε τεράστια οικονομική ανάγκη, ο Πρωθυπουργός διαπραγματεύεται με τους ομολόγους του,
.
– η Βουλή εγκρίνει (ή όχι) κάθε συμφωνία,
.
– οι Υπουργοί εφαρμόζουν την κυβερνητική πολιτική με στόχους και χρονοδιάγραμμα ανά τομέα, με διαφάνεια ώστε να μην υπάρχει η συνεχής σύγχυση με τους αριθμούς.
.
– Κάθε κοινοβουλευτική επιτροπή της Βουλής (η οποία γνωρίζει την συμφωνία) ελέγχει σε τριμηνιαία βάση, τον αντίστοιχο Υπουργό.
.
– και η Τρόικα πιστοποιεί με υπηρεσιακούς παράγοντες του κάθε υπουργείου την εξέλιξη των δεδομένων και των οικονομικών μεγεθών.
.
Θεωρώ υψίστης πολιτικής σημασίας ακόμα και σε αυτές τις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες να αποκατασταθεί η έννοια της συλλογικής αυτοπεποίθησης του λαού μας και της πολιτικής αξιοπρέπειας,
.
παίρνοντας στα χέρια μας την ευθύνη του εθνικού σχεδίου , την ευθύνη των δύσκολων αποφάσεων και το σεβασμό της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας που λειτουργεί με εκλεγμένους αντιπροσώπους οι οποίοι υποστηρίζουν κυβέρνηση και όχι υπαλλήλους…. Αλλιώς, ούτε θεωρίες «δύο άκρων» ούτε δήθεν τσαμπουκάδες απέναντι στον «Τόμσεν» θα μας σώσουν….
.
ΥΓ. Αναμφίβολα κάποιοι θα σκεφτούν ότι «τα λέει κατόπιν εορτής». Τους απαντώ αναγνωρίζω ότι μου αναλογεί από την συλλογική ευθύνη αλλά ως Υπουργός:
.
– Δεν είδα ποτέ την τρόικα.
.
– Τήρησα τις προγραμματικές δηλώσεις και εφάρμοσα εθνική πολιτική πχ. νόμος για τα ΑΕΙ
.
– Αρνήθηκα να υπογράψω Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου το Μάρτιο του 2012 και τέλος
.
– Την παραπάνω πρόταση παρουσίασα δημοσίως, όταν ακόμα ήμουν Υπουργός.