Όλο αυτό το διάστημα, εκτός από τον εγκλεισμό και τα δεινά τού κορωνοϊού, μας απασχόλησαν πολλαπλά γεγονότα κυρίως αστυνομικού δελτίου, όπως θέματα σεξουαλικών παρενοχλήσεων, βιασμών, γυναικοκτονιών, δολοφονιών από το οργανωμένο έγκλημα, και άλλων γεγονότων που συντάραξαν ολόκληρη την κοινωνία μας. Δυστυχώς, στα δελτία ειδήσεων, το 80% καλύπτεται από δυσάρεστα συμβάντα.
Με λίγα λόγια ας παραδεχτούμε πως, ως κοινωνία και έθνος, κινδυνεύουμε κατεξοχήν από τον  ε α υ τ ό  μας και επ? ουδενί από τις πολεμικές ιαχές και απειλές των Ερτογάν και Τσαβούσογλου. Αυτό το καλοκαίρι, μπορούμε άνετα να το ονομάσουμε «θ ε ρ μ ό», αλλά πολύ «θερμό» αδελφέ μου…
Περνάμε από το ένα σοκ στο άλλο, δίχως μεγάλα κενά μεταξύ τους. Εγκλήματα, βιασμοί, ξεκαθαρίσματα λογαριασμών από συμμορίες και μαφίες, παιδεραστίες, μητροκτονίες, γυναικοκτονίες, βιτριόλια, αποκαλύψεις για βιασμούς από δημοφιλείς θεατρικούς αστέρες και όχι μόνο, άνθρωποι πάντως ανεγκέφαλοι και υπερόπτες… Πώς να τα μαζέψεις και να τα ταξινομήσεις όλα αυτά; πώς να τα επεξεργαστείς και να τα χωνέψεις;
Εν τέλει, πώς να τα μετατρέψεις σε… λ ί π α σ μ α  προς σκέψη; Πώς να χρησιμοποιήσεις, όλα αυτά τα δυσάρεστα, για περισσότερη και βαθύτερη κατανόηση για το πού βαδίζουμε· προς ποια κατεύθυνση, ποιον δρόμο, ποιον γαλαξία… Τι είναι όλο αυτό που συμβαίνει και φαντάζει πως δεν έχει τελειωμό;

Κανείς πλέον δεν δικαιούται να πιστεύει πως όλα αυτά τα αξιόποινα γεγονότα είναι «μεμονωμένα» περιστατικά και… συμπτώσεις. Παρακολουθούμε από τα πάντα πρόθυμα μίντια την προσπάθειά τους να στήσουν ατμόσφαιρα πιο θερμή, πιο κίτρινη, που πολλές φορές αγγίζει τη σφαίρα του απίστευτου, του σκοτεινού, σίγουρα του ψυχοφθόρου…
Την ίδια ώρα, μεγάλο μέρος τής κοινωνίας αναρωτιέται με αγωνία για το πώς θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε και να αποτρέψουμε τέτοιες πράξεις κοινωνικής  π α ρ ά ν ο ι α ς  που οδηγούν στο έγκλημα! Δεν γνωρίζω κατάλληλα… φάρμακα και τέτοιου είδους… εμβόλια. Δεν θέλω να επαναλάβω τα χιλιοειπωμένα περί Παιδείας, Πολιτισμού, περί γνώσης, βιβλίου κλπ. Οι κοινωνίες, με την απαραίτητη συνδρομή τής πολιτείας, οφείλουν να βρουν τρόπους και συστήματα αποκατάστασης της ομαλότητας, τ ώ ρ α!

Όλα καταλήγουν στην άποψη πως το πρόβλημα είναι πέρα για πέρα,  π ο λ ι τ ι κ ό. Με την παρέμβαση της πολιτείας, αλλά και του ενεργού πολίτη· προς το παρόν η βία και το μίσος σέρνονται σαν δηλητηριώδες φίδι ανάμεσά μας.
Σε μια βαθιά συντηρητική κοινωνία όπως η ελληνική, οι κοινωνικοί αποκλεισμοί και τα οικονομικά προβλήματα οδηγούν πολλούς στο περιθώριο, στον θυμό και στη σήψη των συναισθημάτων. Οι «λύσεις» δεν μπορούν να βασίζονται στο μοντέλο των κομματικών —ιδεολογικών εξαρτήσεων και επιρροών. Παράδειγμα η μεταπολιτευτική προσπάθεια για κοινωνική κ α λ ι έ ρ γ ε ι α· μετά από  μισό αιώνα δεν έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Παρ? όλη την αναμφισβήτητη ανάπτυξη σε πολλούς τομείς, η χώρα συνεχίζει να χωλαίνει σε μορφωτικό επίπεδο και να μένει πίσω σε ζητήματα διαχείρισης σχέσεων. Χρειάζονται σοβαρές αποφάσεις από τους θεσμούς τής πολιτείας.
Η Ιστορία είναι γεμάτη από ανατροπές πολιτικών συστημάτων στην αναζήτηση ενός «ορθού δρόμου» ως προς τον τρόπο γαλούχησης της λαϊκής μάζας. Τα αποτελέσματα αποδείχθηκαν ουτοπικά… Οι κοινωνίες προσπαθούν συνεχώς να κατανοήσουν και να ανακαλύψουν τρόπους που θα τις οδηγήσουν στην εξάλειψη της επιθετικής και αντικοινωνικής συμπεριφοράς των πολιτών.
Μόνο προβληματισμούς μπορώ να διατυπώνω και όχι «λύσεις».
Όλα νομίζω, εξαρτώνται από την ποιότητα του πολιτικού συστήματος (που υπηρετούν κυβέρνηση και αντιπολίτευση), από τη διάθεση της κοινωνίας να κάνει βήματα προόδου, εκσυγχρονισμού με ανθρώπινο πρόσωπο και εκδημοκρατισμού της· από την κατανόηση της έννοιας της κοινωνικής «προοδευτικότητας» και με ποιο τρόπο αυτή θα αποδώσει.
Νομίζω πως το καλοκαίρι του 2021 είναι σημαδιακό, για το δείγμα πολιτισμού της κοινωνίας μας. Διότι φανερώνει πως οι δομές της χωλαίνουν και αδυνατούν να καλύψουν, να προστατέψουν την ασφαλή και δημιουργική πορεία της. Τα τόσα εγκλήματα και η σχεδόν διάχυτη βία, είναι η «εικόνα» της, μαζί με τον επιδεικνυόμενο λαϊκισμό- κιτρινισμό των δελτίων ειδήσεων, τόσο στον αθλητισμό όσο και σε πολλούς άλλους κοινωνικούς τομείς κλπ· εάν λοιπόν μια κοινωνία επιδεικνύει αμέτρητα τέτοια δείγματα, μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε ως βαριά  ν ο σ ο ύ σ α  με άμεση ανάγκη  θ ε ρ α π ε ί α ς…

Το επόμενο επείγον ερώτημα ανάμεσα σε άλλα είναι:
Υπάρχει θεραπεία;
Άμεση όχι, θα έλεγα, γιατί σε τέτοια θεμελιώδη θέματα δεν πατάμε ένα κουμπί· απαιτείται προετοιμασία, σημαντικές αλλαγές και πρώτον: Τομές! Δεύτερον: Μ ε τ α ρ ρ υ θ μ ί σ ε ι ς! Και τρίτο: Α ν α τ ρ ο π έ ς!
Υπάρχει ανάγκη για κονταροχτυπήματα με όποιες ξεπερασμένες δομές μάς δηλητηριάζουν, ιδεοληψίες, παρωχημένες παραδοσιακές «ηθικές», τοξικές θρησκοληψίες, αγκυλώσεις και θεοφοβούμενες συμπεριφορές, που έχουν ριζώσει στον κόσμο. Εάν δεν απαλλαχτούμε από τέτοιες και άλλες πολλές γάγγραινες, θα συνεχίσουμε να βλέπουμε με τηλεσκόπιο την ανάπτυξη των Ευρωπαϊκών κοινωνιών.
Σήμερα η συζήτηση έχει στραφεί γύρω από την έξαρση της εγκληματικότητας και την αντιμετώπισή της μέσα από δικαστικές αποφάσεις και σωφρονιστικές μεθόδους. Γεγονός είναι πως το δικαιϊκό σύστημα (σχετικά με τον παραδειγματισμό, τιμωρία, τήρηση ποινών, κανονικότητα της δικαστικής διαδικασίας κλπ), νοσεί επίσης.

Και έρχεται ο Εισαγγελέας κος Βασίλειος Μαρκής, στις 22/6 από το Πρώτο πρόγραμμα, να δηλώνει πως η Ελλάδα διαθέτει τους περισσότερους ισοβίτες από κάθε άλλη χώρα της Ευρώπης, γεγονός που προβληματίζει και προκαλεί για μεγάλη συζήτηση με πολλές προεκτάσεις.
Δεν είμαι σίγουρος πως υπερβάλλω, αλλά επιμένω και επαναλαμβάνω πως η χώρα μας, ο… φάρος και η… κοιτίδα του πολιτισμού, είναι στην εντατική γιατρέ μου και αναμένουμε επεμβάσεις και σοβαρές αποφάσεις για πολλά ζητήματα, εάν θέλουμε να προχωρήσει, η χώρα, προς ένα μέλλον απαιτητικό και ελπιδοφόρο…