Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της παγκόσμιας κοινότητας βρίσκεται η πανδημία του κορωνοϊού αποτρέποντας στην ουσία κάθε άλλη σκέψη θεματολογίας. Σκέψεις και προβληματισμοί· πόσοι έφυγαν για πάντα (έμμεσος τρόπος για να αποφύγω τη λέξη «θάνατος»), πόσοι διασωληνωμένοι, πόσοι φορείς του ιού, συγκριτικοί πίνακες κρατών, ποια χώρα έχει καλύτερες επιδόσεις, δηλαδή λιγότερους θανάτους και άλλα τέτοια για το κακό που μας έχει βρει.
Ομολογώ πως αναζητώ επίμονα να ανιχνεύσω άλλα θέματα, όπως μουσικά, θεατρικά, ποιητικά, λογοτεχνικά, εκδοτικά δίσκων και βιβλίων. Όμως· υπάρχει κάτι μέσα μου που αντιστέκεται, που αρνείται και μου χαλάει τη διάθεση της ενασχόλησης με άλλο θέμα, αφού το μυαλό μου σκέφτεται αποκλειστικά και μόνο την πανδημία. Όχι πως δεν υπάρχουν άλλα αξιοσημείωτα, αλλά είναι γεγονός πως τώρα πλέον, τα πάντα (καθημερινότητα, οικονομία, διεθνής διπλωματία, κοινωνική ανησυχία κ. ά.) περιστρέφονται γύρω από την καταιγίδα τού κορωνοϊού και με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ενώ δειλά-δειλά εκφράζονται σκέψεις, φόβοι, καμιά φορά και ελπίδες, για τον κόσμο της επόμενης μέρας.
Το βλέπω και από τα κείμενά μου (σχολιάκια μου) και την αποδοχή τους σε κάθε δημοσίευση. Ο… θεματολογικός κορωνοϊός έχει επικρατήσει απόλυτα και ολοκληρωτικά σε εφημερίδες, περιοδικά, διαδίκτυο, κ.ά. Η εποχή μας είναι πολύ πυκνή σε παγκόσμια γεγονότα και τώρα, με την πανδημία, δεν προλαβαίνουμε να παρακολουθούμε έγκυρες πηγές ενημέρωσης, ιδιαίτερα όλοι όσοι αναζητούμε σοβαρές ειδήσεις κι όχι… σκουπιδοειδήσεις (trash news). Από την άλλη μεριά, γνωρίζω, γνωρίζουμε, πως όλοι οι εργασιακοί κλάδοι (και στο χώρο των τεχνών), έχουν υποστεί κάτι περισσότερο από καθίζηση, αφού έχει μηδενιστεί οποιαδήποτε κατανάλωση και μάλιστα σε όλο το φάσμα τής πολιτιστικής έκφρασης. Ακόμα και οι αποδόσεις πνευματικής ιδιοκτησίας από βιβλία, δισκογραφία, και άλλα πνευματικά προϊόντα, έχουν συρρικνωθεί στο μη περεταίρω…
Νεόπτωχοι, στην κυριολεξία, όλοι, ανεξαιρέτως!
Η αντικειμενική ανάγκη να αντιληφθούμε το μίγμα που έχει δημιουργηθεί, καθώς και τις συνέπειες που θα αντιμετωπίσουμε και οι οποίες μετά βεβαιότητος θα ακολουθήσουν, μου δημιουργούν τουλάχιστον αμηχανία και πίκρα…
Δηλαδή, μια τέτοια θεματολογία είναι σίγουρα ό,τι πιο επίκαιρη, πώς να το θέσω πιο γλαφυρά; Ακριβώς σαν την αγωνία τού τερματοφύλακα πριν το πέναλτι…
Παρ? όλα αυτά, το θέμα της πανδημίας, κυριαρχεί! Όλα τα άλλα έπονται… Το περιθώριο να κοιτάξουμε λίγο πιο πέρα, στο εγγύς μέλλον, στην αμέσως μετά περίοδο, πριν την αναμενόμενη κοινωνική έκρηξη, η οποία θα επισυμβεί αν δεν ληφθούν πρόνοιες στήριξης της κοινωνίας και των αδύναμων· έκρηξη, η οποία θα εκτοξεύσει προς όλους ένα τεράστιο… πακέτο προβλημάτων που γεννιούνται μέσα από τις αντιφάσεις τού παγκόσμιου συστήματος και των έως τώρα ισορροπιών. Όλα αυτά τα ενδεχόμενα τα έχουμε αφήσει έξω από τα άμεσα ενδιαφέροντά μας. Ίσως να έχει συμβεί μια «μυστική άτυπη συμφωνία» μεταξύ των ανθρώπων. Από εκείνα τα… ανεξήγητα μυστήρια που λειτουργούν υπόγεια, με το ένστικτο, το οποίο ενίοτε «συναντάται» με την κοινή διάθεση να σιωπά, έως ότου ολοκληρωθεί ο κύκλος ενδιαφέροντος για όσα διαδραματίζονται, που άλλες φορές είναι μικρός, άλλοτε μεγάλος και άλλοτε τεράστιος. Τώρα, ως φαίνεται, ο κύκλος της πανδημίας εξακολουθεί να διατηρεί στο έπακρο το ενδιαφέρον μας, παρ? όλο που -επαναλαμβάνω- υπάρχουν κι άλλα σημαντικά και οξύτατα προβλήματα…
Είμαι κι εγώ επίμονος παρατηρητής τής πραγματικότητας και της ρεαλιστικής αντίληψης του κόσμου· και περισσότερος ρεαλισμός, ωμή πραγματικότητα θα έλεγα, από την πανδημία, αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει.
Θα επιδιώξω να βρίσκομαι μέσα στο πλαίσιο των γεγονότων και στα ενδιαφέροντα που απασχολούν την καθημερινότητα της κοινωνίας. Μόνο εκεί μπορώ να κουρνιάζω και να εναποθέτω το πνεύμα μου. Στη μουσική, την κιθάρα, τους στοχασμούς και τους όποιους οραματισμούς. Επικοινωνώντας συγχρόνως και με άλλους συμπολίτες, μέσα από μουσικές, βιβλία και διαδίκτυο.
Νότης Μαυρουδής
https://www.snfcc.org/ethniki-vivliothiki-tis-ellados