ΚΑΙ Η ΑΜΕΡΙΚΗ ΣΤΟ ΚΟΛΠΟ
Όχι θα έλειπε… Ο πλανητάρχης θα έπρεπε (κατά την άποψή του) να δηλώσει την παρουσία του δια των όπλων. Δεν θα μπορούσε η… μεγάλη Αμερική να μείνει εκτός παιχνιδιού στη Συρία. Οι δυνατότητες προσωπικής ανάλυσης βέβαια, δεν είναι σε τέτοιο επίπεδο που θα με βοηθούσαν να εμβαθύνω πάνω στο θέμα, όμως κάτι μου λέει πως εκεί, σ’ αυτή την βασανισμένη και καταστραμμένη πλέον χώρα τής Μέσης Ανατολής, υπάρχει… μέλι! Οι εμπλεκόμενες χώρες που ευνοούν τον Άσσαντ, τους φανατικούς Ισλαμιστές, την αντιπολίτευση και πάσης φύσεως φυλάρχους, τρομοκράτες, πολεμοκάπηλους, διακινητές, αρπαχτικά διάφορα, κρυφά και φανερά συμφέροντα, γεωστρατηγικές πολιτικές, όλος αυτός ο πολτός που έχει αφανίσει γυναικόπαιδα και άμαχο πληθυσμό, αποσκοπεί σε κομμάτι τής… πίττας.
Η Συρία, ως φαίνεται, «κρύβει» κάτι το ιδιαίτερο, εξ’ ου και ο λαβύρινθος και η απουσία, προς το παρόν, λύσης, η οποία αντί να έρθει, όλο και περισσότερο απομακρύνεται. Οι βομβαρδισμοί τού Τραμπ, ήρθαν για να σκοτεινιάσουν ακόμα περισσότερο το ήδη μακάβριο τοπίο.
Ίσως η Συρία είναι ο καθρέφτης τού σημερινού κόσμου. Ενός κόσμου αυτοκαταστροφικού, που έχει εξαντλήσει την πολιτισμική του δυναμική και την δημοκρατική του παρακαταθήκη, υποταγμένος πλέον στη δύναμη των όπλων. Παλιά ιστορία θα μου πείτε, την έχουμε δει τόσες φορές και θα περίμενε κανείς τα παθήματα να γίνονται μαθήματα, αλλά η πραγματικότητα μάς λέει άλλα πράγματα. Αφού μαζεύτηκαν στις εξουσίες των μεγάλων χωρών, αποκλειστικά, κουζουλοί, παράφρονες…
Να περιμένουμε λοιπόν τι;
ΤΕΤΑΡΤΟ Ή ΤΡΙΤΟ;
Αναρωτιέμαι: Τέταρτο μνημόνιο ή απλώς συνέχεια του Τρίτου, η νέα συμφωνία μετά την πολυσυζητημένη αξιολόγηση; Ο υπουργός Τσακαλώτος μας προειδοποίησε, ο άνθρωπος, πως «θα στεναχωρήσουν τον ελληνικό λαό τα νέα μέτρα»…
Μα, πού τα λέει αυτά ο υπουργός; Σε εμάς, τον… σοφό και… ηρωικό λαό που, τουλάχιστον επί επτά συναπτά χρόνια, όλο για τα χειρότερα προετοιμαζόμαστε; Τόσα χρόνια ασκήσεων, κράτημα της αναπνοής, συνεχόμενες επικύψεις, συνήθως στα τέσσερα (βλέπε Καμμένο), τώρα τις λέμε και κυβιστήσεις, παρακολουθούμε τις… άοκνες και… ανυποχώρητες προσπάθειες συνεννοήσεων, σε Χίλτον και Βρυξέλλες, τις εφιαλτικές μνήμες υποσχέσεων για λαγούς με πετραχήλια, από το στόμα αμετροεπών αριστερούληδων κυβερνητών, καθώς και άλλων που τείνουμε να τους ξεχάσουμε… Όχι. Το εθνικό μας σθένος θα αντέξει (;) την αναμενόμενη στεναχώρια που μας εξασφάλισε, με την σειρά του, ΚΑΙ ο υπουργός με το κόκκινο σακίδιο.
Σ’ αυτόν τον τόπο δεν πλήττεις ποτέ. Το παραδεχόμαστε όλοι. Είναι η ταυτότητα της χώρας. Το μόνο που μας παρηγορεί είναι η Άνοιξη, με την ανθοφορία, τα πουλάκια που κελαηδούν και τα τριζόνια… «τρι και τρι και τρι και τρι», που έλεγε κι ο Ελύτης… Οι νύχτες θα γίνουν πιο ρομαντικές και η ψυχή ίσως αποκτήσει μια ανάταση. Τώρα που εξασφαλίσαμε το ‘19’ το ’20, ως έτη ακόμα πιο σκληρών περικοπών, δηλαδή ένα μέλλον πιο στενάχωρο, ας δούμε πώς θα βγάλουμε το ’17 και το ’18. Καλούμαστε να… επιβιώσουμε ως τότε και να ανεχτούμε ποιος ξέρει τι ακόμα.
Δυσκολεύομαι να δώσω το ελπιδοφόρο σύνθημα τής Ανάστασης των ημερών. Δεν με παίρνει… Θα το ψάξω με τον… ψυχολόγο μου, για το πώς θα μπορέσω να ξεπεράσω τέτοια στεναχώρια…
ΣΟΥΗΔΙΑ κλπ.
Η πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση στη Σουηδία, έδειξε και το επίπεδο σοβαρότητας τής σκανδιναβικής χώρας που αντιμετώπισε την τραγωδία με σύνεση. Όχι πως στα παρόμοια συμβάντα οι άλλες χώρες (Γαλλία, Βέλγιο, Γερμανία, Ολλανδία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ρωσία, εχθές η Αίγυπτος) επέδειξαν διαφορετική συμπεριφορά. Αντιθέτως, παρακολουθώ συγκλονισμένος το πένθος, τα λουλούδια, τα κεριά και τη συγκίνηση στα πρόσωπα των επισκεπτών, στα σημεία των επιθέσεων. Από την άλλη μεριά, βλέπω τον αποτρόπαιο πόλεμο των τζιχαντιστών, που δεν έχει όρια και κανόνες. Θα μου πείτε: Ποιος πόλεμος έχει κανόνες; Ούτε οι «προηγμένες» χώρες, με τις εισβολές και τους βομβαρδισμούς, βρίσκονται στο κάδρο οποιασδήποτε λογικής… Ο απόλυτος παραλογισμός σε όλο το μεγαλείο του!!!
Ωστόσο, κάποιες από τις προαναφερθείσες χώρες είναι κατά κάποιο τρόπο υπεύθυνες για την διαμόρφωση αντιευρωπαϊκής υστερίας από τους ριζοσπαστικοποιημένους μουσουλμάνους. Δεν είναι βέβαια η στιγμή να ξεμπλέξουμε το νήμα τής ευθύνης για τις αποικιοκρατικές συμπεριφορές αυτών των ευρωπαϊκών κρατών.
Η Σουηδία όμως; Αναρωτιόμαστε, γιατί αυτή η επίθεση τζιχαντιστή σε μια χώρα που συμπεριφέρεται ειρηνικά; Μου φαίνεται πως τον απόλυτο παραλογισμό δεν μπορείς να τον κατανοήσεις, ούτε να τον αντιμετωπίσεις. Τι να σκεφτώ και τι να πω; Το αποτρόπαιο συμβάν στη Στοκχόλμη, θα πρέπει κι αυτό να εξεταστεί με περίσκεψη…
REALITY
Γέμισαν οι τηλεοράσεις μας από Reality. Όλο και περισσότερα προβάλλονται στις οθόνες μας και αποσπούν την προσοχή μας. Την προσοχή τού μεγαλύτερου ποσοστού τών τηλεθεατών. Λένε πως, ένα θέαμα που βλέπουν «οι πολλοί», είναι κατά κάποιον τρόπο «εικόνα» κοινωνικής συμπεριφοράς, που θα πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπ’ όψη. Είναι, όντως, άποψη που δεν απορρίπτω, παρ’ όλο που ουδέποτε έγινα ακροατής ή θεατής μιας μόδας που ρίζωνε κατά διαστήματα στον κοινωνικό περίγυρο.
Τα Reality είναι λαϊκή κουλτούρα και ισχυρή εικονική πραγματικότητα, που κεντρίζει το ενδιαφέρον «των πολλών». Είναι εισαγόμενο προϊόν και απαραίτητο αναβολικό, για μια χώρα με αξεπέραστα κοινωνικά προβλήματα. Είναι θέαμα με όλες τις συνταγές για πνευματική αγκύλωση που την υφίστανται μικροί και μεγάλοι. Το Reality θα κάνει τον κύκλο του (δεν μπορώ αυτό να το ορίσω σε χρόνο) και όταν δείξει σημάδια κόπωσης θα ανανεωθεί και θα προβληθεί κάποιο άλλο «αναβολικό», εκείνο που οι νέες κοινωνίες θα αναζητούν… Τα Reality, φαίνεται πως δεν φοβούνται οικονομικές κρίσεις και κοινωνικές δυσκολίες, διότι, όπως τα ψυχοφάρμακα, υποκαθιστούν τα αντίστοιχα χαπάκια, που ούτως ή άλλως πωλούνται σε μεγάλες ποσότητες «στους πολλούς»…
ΥΣΤΕΡΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ…
Χιλιοειπωμένο το θέμα και ανεξάντλητο.
Κάθε χρόνο, σε κάθε εποχή, οι δρόμοι βάφονται με αίμα από τα πολυποίκιλα τροχαία. Δεν προλαβαίνουμε να μετράμε θύματα. Ελπίζαμε πως τα έργα, με τις παραδόσεις εθνικών και ασφαλών δρόμων, θα χαμήλωναν τους δείκτες δυστυχημάτων, αλλά αυτό ακόμα δεν έχει συμβεί. Πέρα από τους δρόμους, υπάρχει και ο ανθρώπινος παράγοντας που έχει να κάνει με τις ταχύτητες, την καταλληλότητα των οχημάτων, το αλκοόλ, την αφηρημάδα, του σεβασμού των κανόνων κλπ. Καθημερινά χάνουμε κόσμο. Στο πρώτο εξάμηνο του 2016, σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία τής Τροχαίας, 378 άτομα έχασαν τη ζωή τους… Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για έναν κανονικό πόλεμο! Το μέγεθος της τραγωδίας δεν αφορά μόνο στους νεκρούς αλλά και στους τραυματίες.
Οδηγώ μόνος μου αλλά ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους που περνούν από αντίθετη κατεύθυνση, από αριστερά, από δεξιά, με ταχύτητες εξωφρενικές, με αργοπορίες, με φλας, χωρίς φλας, οι περισσότεροι με επιθετικότητα… Κάθε φορά που οδηγώ σκέφτομαι το απρόσμενο, το απρόοπτο, το ξάφνιασμα, τον αιφνιδιασμό… Πώς να οδηγήσεις έτσι; Πώς να συγκεντρωθείς;
Υστερία των οδηγών στους δρόμους. Κι επειδή η Άνοιξη έχει την ιδιότητα, μεταξύ άλλων, να αναστατώνει τις ορμόνες, προκαλεί τραγικές επιπτώσεις στους εθνικούς (και όχι μόνο) δρόμους, γιαυτό καλό θα ήταν, να διαβάζουμε τις στατιστικές τροχαίων, κάθε φορά που θέλουμε να πιάσουμε το τιμόνι…