Μπορεί η φράση της Άννας Διαμαντοπούλου για «ύβρι της δημοκρατίας», να ξεσήκωσε αντιδράσεις, αλλά πάντως η συνειδητή άρνηση εφαρμογής ενός ψηφισθέντος νόμου του κράτους, δεν μπορεί παρά να αποτελεί προσβολή των δημοκρατικών θεσμών.
Οι πρυτάνεις και οι καθηγητές που κράτησαν αυτή τη στάση, άλλοι θεωρούν ότι περίπου σήκωσαν ξανά το …λάβαρο της Αγίας Λαύρας, ενώ άλλοι, οι λιγότερο θερμόαιμοι ας πούμε, ξεμπέρδεψαν με ένα «κακώς δεν εφαρμόστηκε ο νόμος, αλλά τώρα, τι να κάνουμε, είναι γεγονός».
Κρίμα, γιατί μερικοί απ’ αυτούς ένοιωσαν στο πετσί τους την άρνηση κάθε αλλαγής των εκπαιδευτικών προγραμμάτων, καθώς και την κατασυκοφάντηση κάθε προσπάθειας εκσυγχρονισμού του τρόπου διδασκαλίας και συγγραφής νέων σχολικών βιβλίων.
Οι δάσκαλοι του γένους επωμίστηκαν μεγάλη ευθύνη διαπαιδαγωγώντας και παραδειγματίζοντας μια γενιά νέων Ελλήνων που έχουν στα χέρια τους, σε μια τσαμπουκαλίδικη «άρνηση υπακοής» σε καιρό δημοκρατίας και σε μια δυνατότητα επιλεκτικής εφαρμογής των νόμων.
Ταυτόχρονα, ένα ακόμα μήνυμα ανυπακοής σε οποιαδήποτε μεταρρυθμιστική προσπάθεια – δηλαδή υπακοής στη στασιμότητα και στη διατήρηση των όποιων καρεκλών, αφού, όπως αποδείχτηκε, η θητεία και ο τρόπος εκλογής των πρυτάνεων ήταν το κλειδί της υπόθεσης – στάλθηκε και πάλι στην Ευρώπη και σ’ ολόκληρο τον κόσμο.
Αποδείχτηκε επίσης ότι η αρνητική αυτή στάση δεν αφορά μόνο τις μνημονιακές, αλλά όλες γενικά τις προσπάθειες για αλλαγές και μεταρρυθμίσεις.
Έτσι όμως είναι δυστυχώς τα πράγματα στη χώρα μας.
Οι υπουργοί θα είναι – έστω και εναλλασσόμενοι – υπουργοί, οι βουλευτές, βουλευτές, οι επαγγελματίες συνδικαλιστές, επαγγελματίες συνδικαλιστές, οι πρυτάνεις, πρυτάνεις… και ούτω καθ’ εξής…
Η πανελλαδική συντεχνία του βολέματος, αήττητη!
Μας κάνουν τα ρουσφέτια μας οι πολιτικοί; Τους ψηφίζουμε. Δεν (μπορούν πια να) μας τα κάνουν; Τους μουτζώνουμε…
Δεν μας εξυπηρετεί πλέον το ΠΑΣΟΚ; Πάμε στο ΣΥΡΙΖΑ… Δεν μας βολεύει η Νέα Δημοκρατία; Πάμε στους Ανεξάρτητους Έλληνες…
Έχουμε δουλειές; Βάζουμε τους μετανάστες και μας τις κάνουν. Δεν έχουμε; Αφήνουμε τη Χρυσή Αυγή να τους μαχαιρώνει…
Μας δίνουν δανεικά; Περνάμε καλά. Μας τα ζητάνε πίσω; Δεν τους χρωστάμε τίποτα… Ας πρόσεχαν!
Όταν στο παρελθόν η Ελλάδα είχε γίνει η κοιτίδα του παγκόσμιου πολιτισμού, το όφειλε κατά κύριο λόγο στη λαμπρή παιδεία της.
Κι αν έχει φτάσει τώρα στο σημερινό κατάντημα, στο κατάντημα της παιδείας της το οφείλει επίσης.