Ο Πωλ Κρούγκμαν, σε άρθρο του στους ΝΥΤ, απευθύνεται στους Αμερικανούς πολίτες ενόψει των προεδικών εκλογών του 2016: “Αυτό που θα έπρεπε πραγματικά να προσέξετε είναι η πνευματική ειλικρίνεια (των υποψήφιων): Η προθυμία να αντιμετωπίσουν τα δεδομένα ακόμη και όταν αυτά έρχονται σε αντίθεση με τις ιδέες στις οποίες πιστεύουν, η προθυμία τους να παραδεχτούν τα λάθη τους και να αλλάξουν πορεία. Υπάρχει σημαντική έλλειψη της συγκεκριμένης αρετής”.

Ο βαθύτερος λόγος που η διαπραγμάτευση καρκινοβατεί για τρεις ολόκληρους μήνες χωρίς να καταλήγει κάπου είναι ο φόβος της ηγεσίας για το πολιτικό κόστος. Αναβάλλουν τις δυσάρεστες αποφάσεις και όσο χάνουν χρόνο τόσο μεγαλώνει ο λογαριασμός των μέτρων που τελικά θα επιβληθούν. Αποφεύγουν να αναγνωρίσουν ότι το προεκλογικό αφήγημα δεν έχει καμία σχέση με την οικονομική και ευρωπαϊκή πραγματικότητα για να μην θεωρηθεί ότι  εξαπάτησαν. Και διστάζουν να αντιμετωπίσουν την πιθανή διατάραξη των εσωκομματικών ισορροπιών καθυστερώντας την αναγκαία στροφή στον ρεαλισμό.

Οπως στη ζωή έτσι και στην πολιτική μπορεί κανείς να παγιδευτεί μέσα στα ψέματά του, είτε επειδή τα πίστεψε τελικά και ο ίδιος, είτε επειδή τρομάζει μπροστά στις επιπτώσεις της αλήθειας. Το αποτέλεσμα είναι πάντα ίδιο, όσο πιο πολύ αργεί κανείς τόσο πιο δύσκολος γίνεται ο απεγκλωβισμός.

Κάπου εκεί βρισκόμαστε τώρα. Στον ΣΥΡΙΖΑ ξέρουν ότι η εποχή της αντιμνημονιακής αθωότητας τελειώνει και ψάχνουν τον τρόπο ώστε η μετάβαση στη νέα κατάσταση να γίνει ανώδυνα. Αλλά τέτοιος τρόπος δεν υπάρχει. Ούτε για την κοινωνία ούτε για το κόμμα τους. Μάλιστα, η κοινωνία είναι μάλλον πιο ώριμη από τους νέους επαγγελματίες της εξουσίας, έχοντας προεξοφλήσει τη στροφή. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι όταν αρχίσουν οι νέοι φόροι δεν θα αρχίσει και η πολιτική φθορά. Ομως αυτοί είναι προβληματισμοί πολυτελείας για μια κυβέρνηση που έχει μπροστά της άδεια ταμεία.

Ο Πωλ Κρούγκμαν στο ίδιο άρθρο σημειώνει επίσης ότι “το ζήτημα δεν είναι εάν κάποιος κάνει λάθος σε συγκεκριμένα ζητήματα, αλλά να μην αναγνωρίζει ποτέ τα λάθη του και να μην αναθεωρεί τις απόψεις του. Η πνευματική δειλία θα έπρεπε αυτομάτως να οδηγεί σε αποκλεισμό οποιουδήποτε αναζητεί δημόσια αξιώματα”. Επειδή στην κορυφή του ΣΥΡΙΖΑ συμπαθούν πολύ τον Νομπελίστα οικονομολόγο, που τόσα έχει πει και γράψει εναντίον της λιτότητας, θα είχε νόημα να συγκρατήσουν αυτές τις διαπιστώσεις του.

Είναι ένα παιχνίδι που παίζουν τα παιδιά, θάρρος ή αλήθεια, διαλέγεις ένα από τα δύο και μετά πρέπει ή να κάνεις κάτι πολύ τολμηρό ή να απαντήσεις κάτι πολύ ειλικρινές σε μια αδιάκριτη/δύσκολη ερώτηση. Κάπως έτσι.

Πηγή: Ελεύθερος Τύπος