Είμαστε πλέον παρατηρητές, σε ένα θέατρο ανοησίας και γελοιότητα, οπού κανένας δεν ενδιαφέρεται, για το τι θα γίνει αύριο, ή έστω μεθαύριο…μιας και το αύριο τους, το έχουν διασφαλισμένο…
Ο Μητσοτάκης ελέγχει ελάχιστα πράγματα, στο κόμμα του, αλλα παρ όλα αυτά, προσπαθεί να το παίζει ηγέτης παράταξης, που δεν δείχνει, τίποτε άλλο, παρά μόνον ότι ψηφίζεται ως βέλτιστον, από το χείριστο και την καταστροφή…
Η ακροδεξιά καραδοκεί και δεν λέει κουβέντα…αυτή η δήλωση της Λεπέν, ότι αδελφός της είναι, ο βλάξ συγκυβερνήτης, τους βόλεψε, πάρα πολύ και μιλάνε ήδη, για έναν πολίτικο χώρο, που περιχαρακώνεται και τον διεκδικούν, ως Τρίτη και σταθερή πολιτική δύναμη…
Δεν είχα ποτέ μου εμπιστοσύνη, ούτε στο παλαιό, αλλά ούτε και νεωτερικό πασοκ, σε ότι αφορά τη μπέσα του… η κυρία Γεννηματά το απόδειξε περίτρανα, κατ αρχάς στον δικό της πολίτικο χώρο…
Ο ΓΑΠ τόσος ήταν, τον νομιμοποίησαν, για να διεκδικήσει το παιχνίδι του στο πουθενά, με τη σοσιαλιστική διεθνή, του τάξανε και την έδρα της Πάτρας κι άντε κάτσε στη άκρια…
Δεν περίμενα όμως, ο ΒΒ, να έχει αυτήν την ασταθή και αμφιλεγόμενη συμπεριφορά…Γίνεται το έλα να δεις και δεν λέει κουβέντα και πετάει διάφορες ατάκες, καισαρικής λογικής… Φυσικά η, άνευ κόπου, συνέχιση της παρουσίας του στο κοινοβούλιο, από την πρώτη θέση του επικρατείας της φώφης, τον βολεύει φαίνεται, οπότε έκανε στην άκρα, επιτρέποντας της, να λύνει και να δένει, ότι βρίσκει μπροστά της, ανεμπόδιστα…
Κι ερχόμαστε στο «χώρο»… Αυτόν τον έρμο, που χάθηκε και απορροφήθηκε, μέσα σε μήνες, από όλους του γύρω γύρω και κυρίως, από το δεν είμαι, ακόμη, αποφασισμένος…
Ο χώρος που τον χαρακτηρίζει, η σιχασιά στο λαϊκισμό και τα φασιστικής εμπνεύσεως παραγγέλματα… στο χώρο που φοβάται, όπως ο διάολος το θυμιάμα, κάθε λογής αυτοδυναμία και επίδειξη ηγεμονισμού…
Οι τρεις, επειδή ξεκίνησαν τώρα κοντά, είναι και οι πιο φρέσκοι και οι μόνοι που λόγωκυρίως, της Διαμαντοπούλου, μιλάνε και λένε κάτι τις…Δεν είναι όμως, ο πόλος συσπείρωσης δυστυχώς… το ποτάμι ακολουθεί, την τροχιά του Θεοδωράκη και μόνον και δεν δείχνει να ξανασηκώνεται από το καναβάτσο, που το έχει πετάξει η αβλεψία και η υπερφίαλη αντιμετώπιση, κάθε λογικής φωνής, από τον «πρόεδρα»… Ο Κουβέλης στο μπλαζέ του…
Παράλληλα φαίνεται ότι το ψηστήρι καλά κρατεί και διάφοροι, οικονομολόγοι και αναλυτές και έξπερτ και, και, και, έχουν αρχίσει να πετάνε αετό και να προσεγγίζουν τις φόλες, του εκ Λονδίνου, πηλιουγούση, Μουζέλη…
Και τι κάνουμε εμείς και όσοι εμείς, κυκλοφορούν, αγωνιώντας για τη κατάντια μας…
Αρχίσανε λοιπόν κι από δω τα σενάρια, ποιος μπορεί, να είναι ο έλληνας Μακρόν…
Κανένας δεν μπορεί, διότι οποίον βλέπατε, γαμώ τα κόμματα σας, να κινείται λίγο, να σκέφτεται, να παράγει ιδέες, πλακωνόσασταν, ποιος θα τον κουτουπώσει και δεν έχει μείνει ψυχή αλώβητη, που να την εμπιστεύεται ο πολίτης… Είχα την αμυδρά εντύπωση, ότι ο φίλος μου, θα φιλοδοξούσε, παρά τα όποια κουσούρια του, να παίξει αυτό το ρόλο…Αλλά είναι τόσο άτολμος και φοβιτσιάρης, στο να πάρει πρωτοβουλίες κι από ότι φαίνεται, βολεύτηκε καλά, στην εξασφάλιση της έδρας και δεν κουνιέται, από κει…
Και τους παίρνεις έναν έναν κι αντιλαμβάνεσαι, ότι δεν μπορούν, ενώ κάποιοι δεν θέλουν κι όλας….
Η δίκη μου φτωχή ματιά, έχει επικεντρωθεί μόνον στον Στουρναρα, αλλα από την άλλη, σκέφτομαι και τρέμω, στην ιδέα να φύγει αυτός ο άνθρωπος, από τη θέση του στην τράπεζα… θα πνιγούμε, άνευ ήχου σειρήνας…
Ακολουθώ, λοιπόν, το Μιχάλη Ακριβόπουλο, διότι δεν πρόκειται, να το βάλουμε κάτω, ότι και να πείτε, ρε κουφάλες…