Στα διλήμματα που δεν μπόρεσε να δώσει απαντήσεις το πολιτικό σύστημα της χώρας καλείται τώρα, μέσα σε ένα πολωτικό και διχαστικό κλίμα, να διαμορφώσει τις δικές του λύσεις το εκλογικό σώμα. Το μείζον ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί μέσα σε αυτές τις τρεις εβδομάδες που απομένουν είναι αν οι εκλογές μπορούν πράγματι να γίνουν αφετηρία για να επικρατήσει επιτέλους κλίμα πολιτικής σταθερότητας στη χώρα. Οι οιωνοί, πάντως, δηλαδή οι δημοσκοπήσεις και το κλίμα δαιμονοποίησης που επικρατεί ένθεν κακείθεν, δεν προοιωνίζονται το τέλος της πολιτικής αβεβαιότητας.
Η ακραία πόλωση που άρχισε με το καλημέρα δεν προδιαθέτει ότι η αναγκαία συνεργασία που, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, θα επιβάλει η επόμενη ημέρα θα είναι εφικτή και κυρίως αποτελεσματική. Πέντε χρόνια κρίσης δεν στάθηκαν αρκετά, όπως φαίνεται, για να διαμορφωθούν οι πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες που θα μας επέτρεπαν να βλέπουμε το μέλλον με περισσότερη σιγουριά, με μεγαλύτερη αισιοδοξία.
Μπορεί κάποια δεδομένα στην οικονομία και κυρίως στα δημόσια οικονομικά να έχουν βελτιωθεί, αλλά οι βασικές τάσεις που διαμόρφωσαν το εκλογικό αποτέλεσμα το 2012 ελάχιστα έχουν μεταβληθεί, πέρα από την αναπόφευκτη φθορά της κυβέρνησης. Τα διλήμματα, οι πολιτικές και κοινωνικές συμπεριφορές, το έλλειμμα εμπιστοσύνης στα κόμματα που κυριάρχησαν τότε εξακολουθούν και σήμερα να δεσπόζουν.
Μια προσεκτική ματιά στις τάσεις που διαμόρφωσαν το εκλογικό αποτέλεσμα του 2012 δείχνει ότι σε μεγάλο βαθμό εξακολουθούν να ισχύουν. Το δίλημμα Μνημόνιο – αντιμνημόνιο, ευρώ ή δραχμή, φιλοευρωπαϊστές – ευρωσκεπτικιστές δεσπόζει πάλι στην προεκλογική σύγκρουση, έστω και με κάποιες παραλλαγές. Η εξασθένηση της κομματικής ταύτισης των εκλογέων σε συνδυασμό με την υποχώρηση της διαχωριστικής γραμμής Αριστεράς – Δεξιάς παραμένει στο προσκήνιο. Το χάσμα που διαπιστώθηκε στη συμπεριφορά του εκλογικού σώματος, ανάλογα με την ηλικία, δείχνει επίσης να παραμένει εν ισχύι. Το ιστορικά χαμηλό ποσοστό του δικομματισμού που σημειώθηκε τότε δεν φαίνεται να αλλάζει δραματικά, παρά την αναμενόμενη αύξησή του. Μένει να δούμε αν το επίσης ιστορικό ρεκόρ αποχής που καταγράφηκε θα ανατραπεί στις επερχόμενες κάλπες.
Ο φόβος και η οργή, τα δύο βασικά συναισθήματα που διαμόρφωσαν το αποτέλεσμα των εκλογών του 2012, φαίνεται ότι θα επηρεάσουν καθοριστικά και τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου. Αλλωστε, σε αυτά επενδύει και η στρατηγική των δύο επίδοξων διεκδικητών της εξουσίας. Αν και βρισκόμαστε στην αφετηρία της σύντομης προεκλογικής μάχης, παρακολουθούμε ήδη μια αδυσώπητη σύγκρουση, με τη ΝΔ και τον ΣYΡIZA παγιδευμένους σε μια ακραία και διχαστική ρητορική, με τις ηγεσίες τους ανίκανες να ξεφύγουν από τον φαύλο κύκλο της μισαλλοδοξίας. Γιατί δυστυχώς σε μια χώρα όπου η λογική του διαλόγου και της συναίνεσης είναι μονίμως εν ανεπαρκεία, ο μόνος τρόπος για να κατακτήσουν το περιβόητο έπαθλο των 50 εδρών είναι ο φανατισμός και η δαιμονοποίηση του αντιπάλου…