Η φετινή επέτειος της 3ης του Σεπτέμβρη βρίσκει το ΠΑΣΟΚ σε εσωκομματικό αναβρασμό, όπως ακριβώς και τρία χρόνια πριν. Το κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου καλείται να επιλέξει έναν αρχηγό ικανό να το ξεκολλήσει από τα χαμηλά επίπεδα της εκλογικής του επιρροής στα οποία δεν ήταν συνηθισμένο στην προ κρίσης μεταπολίτευση. Στην ουσία ψάχνει για έναν ηγέτη που θα τολμήσει να χαράξει, μισό αιώνα μετά την ιδρυτική διακήρυξη, μια ριζοσπαστική πολιτική ρήξης με το πελατειακό κράτος που είναι και δικό του δημιούργημα, καθώς και με τα κεκτημένα των συντεχνιών τα οποία και το ίδιο υπηρέτησε, με φωτεινές εξαιρέσεις, στη διάρκεια της πολύχρονης διακυβέρνησής του. Ψάχνει για έναν ηγέτη που θα ταυτίσει το συμφέρον της δημοκρατικής παράταξης με το συμφέρον της χώρας –και όχι το αντίστροφο– ώστε να μπορέσουν και οι πολίτες να ταυτιστούν μαζί της.
Από την άποψη αυτή η φετινή επέτειος κάθε άλλο παρά προσφέρεται για διαγκωνισμούς κομματικού πατριωτισμού μεταξύ των υποψηφίων αφού το διακύβευμα της εσωκομματικής διαδικασίας είναι εντελώς διαφορετικό. Το ζητούμενο δεν είναι αν «το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ», αλλά τι είδους ΠΑΣΟΚ χρειάζεται η κοινωνία και η χώρα προκειμένου να ανταπεξέλθουν στις σύγχρονες ανάγκες και προκλήσεις και να πάνε μπροστά. Η επίκληση του παρελθόντος δεν πρέπει να εξαντλείται στην έκφραση της νοσταλγίας για μια εποχή περασμένη ανεπιστρεπτί, αλλά να γίνεται πηγή έμπνευσης και, ταυτόχρονα, ουσιαστικής αυτοκριτικής για ό,τι δεν έγινε σωστά. Οι πολιτικές δυνάμεις που αρνήθηκαν να κοιταχτούν στον καθρέφτη της ιστορίας δεν μπόρεσαν να συγχρονιστούν με τις εξελίξεις και απομονώθηκαν σταδιακά από την κοινωνία.
Το ΠΑΣΟΚ, στη διάρκεια της μεταπολίτευσης, είχε την τύχη να βρεθούν στο τιμόνι του τρεις σημαντικοί ηγέτες. Ο ιδρυτής του, Ανδρέας Παπανδρέου, θεμελίωσε τους βασικούς πυλώνες της δημοκρατίας, την κοινωνική ισότητα και την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των πολιτών. Η ίδρυση του ΕΣΥ και η θέσπιση του ΑΣΕΠ παραμένουν οι πιο εμβληματικές μεταρρυθμίσεις της μεταπολίτευσης. Ο Κώστας Σημίτης ανανέωσε για δύο κυβερνητικές θητείες την εμπιστοσύνη των πολιτών δίνοντας βαθιά εκσυγχρονιστική ανάσα στο ΠΑΣΟΚ και στη χώρα. Ήταν η τελευταία ανάσα πριν την κρίση. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος, με την τολμηρή απόφασή του για συμμετοχή στη τρικομματική κυβέρνηση του 2012, διέσωσε την αξιοπρέπεια της παράταξης και τη χώρα από την πτώχευση. Δυστυχώς, οι πλατείες των αγανακτισμένων παρέδωσαν στη συνέχεια τις τύχες της χώρας στη συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Διαβάστε τη συνέχεια
Πηγή: www.athensvoice.gr