Θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ ν’ αγιάσει και ο Μητσοτάκης δεν τον αφήνει. Γιατί πάνω που το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης κοντεύει να πιστέψει ότι οι εκλογές θα γίνουν το 2023, έρχεται ο πρωθυπουργός και ανακοινώνει αύξηση του κατώτατου μισθού. Και σου λένε, πονηρά σκεπτόμενοι, οι του ΣΥΡΙΖΑ: «Δεν μπορεί. Για να αυξάνεται ο κατώτατος, οι εκλογές είναι σε έξι, άντε σε οχτώ μήνες.  Από παλιά έτσι γινόταν». Άλλωστε και αυτοί με τις κάλπες στο μυαλό ανακοίνωναν 13η σύνταξη, που δεν ήταν και ακριβώς 13η σύνταξη.

Αλλά ας πούμε ότι οι εκλογές θα γίνουν όντως το 2023. Ας συμφωνήσουμε ότι και αυτή η κυβέρνηση -και μάλιστα χωρίς να έχει τον φόβο εκλογικού ατυχήματος λόγω αυτοδιοικητικών ή ευρωπαϊκών εκλογών-  θα εξαντλήσει την τετραετία. Και εκεί που λες ωραία επιτέλους πολιτική ωριμότητα από το πολιτικό προσωπικό της χώρας, ξανάρχεται ο Μητσοτάκης και λέει «εκλογές μέχρι την αυτοδυναμία». Την πρώτη φορά θα πάμε κανονικά στις κάλπες, αλλά η -όχι και τόσο- απλή και -η καθόλου- άδολη αναλογική δεν θα δώσει κυβέρνηση. Έτσι θα πάμε και δεύτερη φορά στις κάλπες, αλλά και με την αυξημένη πάλι δύσκολη η αυτοδυναμία, γιατί θα πρέπει να πάρει πάνω το 38% το πρώτο κόμμα. Και εκεί ξεκινούν τα μαθηματικά και η στατιστική που λένε ότι αν η Ν.Δ. κέρδισε το 2019 με 39% και λαμβάνοντας υπόψη την λογική κυβερνητική φθορά, το 38% φαντάζει κάπως δύσκολο. Άρα πάλι δεν θα υπάρχει αυτοδυναμία, αρά ξανά τρίτη και φαρμακερή φορά στις κάλπες. Και η ελπίδα του Μητσοτάκη; Μήπως και βοηθούσης της πόλωσης, σχηματιστεί μονοκομματική κυβέρνηση, έστω με κοινοβουλευτική πλειοψηφία δύο-τριών εδρών. 

Μόνο που σε αυτή την εξίσωση δεν έχουν λάβει υπόψη τους τον παράγοντα που ακούει στο όνομα ψηφοφόρος. Τι απάντηση έχουν αν και τις τρεις φορές ο ψηφοφόρος πει όχι σε αυτοδυναμία; Ή αν, ακόμα περισσότερο, κάνει επιλογή συμμαχιών; Δύσκολη εξίσωση όντως. Εκτός αν η απάντησή τους δοθεί παραφράζοντας τον Γκράουτσο Μαρξ: Αυτά είναι τα εκλογικά αποτελέσματα και αν δεν σας αρέσουν υπάρχουν και άλλα.