Οι δυσκολίες στην υπόθεση της συγκρότησης της κεντροαριστεράς συνεχίζονται.
Η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ λειτουργώντας μικροκομματικά ενδιαφέρεται μόνο για την συντήρηση του μαγαζιού της. Κι αυτό αναγκαστικά την σπρώχνει στην λογική της συμμαχίας με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Κάποιες δυνάμεις μέσα στο ΠΑΣΟΚ δεν έχουν καταλάβει την κοσμογονική αλλαγή που έχει συντελεσθεί. Νομιζουν ότι είμαστε στο 1981.Και διακατέχονται από ένα εξωπραγματικό κομματικό πατριωτισμό. Νομίζουν ότι μόνο του το ΠΑΣΟΚ μπορεί να εκφράσει την Δημοκρατική Παράταξη.
Μερικές προσωπικότητες της κεντροαριστεράς και περί αυτές κινήσεις ,σαν να μην πήραν μυρουδιά από την πρωτοφανή κρίση, νομίζουν ότι είναι το κέντρο του κόσμου και ότι τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς την ηγεμονία τους.
Κάποιοι άλλοι πάλι πιστεύουν ακόμη σε κρίνους και παρθενογενέσεις και νομίζουν ότι το σχήμα μπορεί να φτιαχτεί μόνο από νέα πρόσωπα, που πάντως δεν έχουν φανεί στον ορίζοντα, χωρίς κανένα στοιχείο του παλιού σκηνικού.
Κι όμως παρά όλα αυτά υπάρχουν στοιχειά αισιοδοξίας. Η πραγματικότητα δείχνει κάθε μέρα ότι ο νέος δικομματισμός δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες της χώρας.
Η ΝΔ αποδεικνύεται όσο περνά ο καιρός σε βαθύτατα συντηρητικό και σχεδόν σκοταδιστικό κόμμα. Πολλοί τομείς της εξακολουθούν την ίδια προ κρίσης παλαιοκομματική μέθοδο. Ενώ η απαίτηση πιστοποιητικού θρησκευτικών φρονημάτων για τους πολιτικούς, η συμπόρευση της με τους πιο αντιδραστικούς κύκλους της εκκλησίας, η στάση της στο σύμφωνο συμβίωσης ομοφυλόφιλων, η αναγόρευση της 21ης Απριλίου σε επανάσταση την κάνουν αποκρουστική.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη εξακολουθεί να είναι ο εκφραστής ενός επικίνδυνου τυχοδιωκτικού λαϊκισμού με στοιχειά σταλινισμού και περονισμού. Τα ίδια τα στελέχη του αποκαλύπτουν την άπατη του.
Αίφνης ο Σταθάκης μας είπε ότι μόνο το 5% του χρέους είναι επαχθές. Και ότι άρα το 95% πρέπει να πληρωθεί. Καλώς λοιπόν ασκήθηκαν περιοριστικές πολιτικές και το σκίσιμο του μνημονίου είναι απλά ένα καθρεφτάκι για τους ιθαγενείς.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση η ύπαρξη μιας ισχυρής τρίτης δύναμης είναι αναγκαιότητα ζωής ή θανάτου για την χώρα. Χρειάζεται ένας ενδιάμεσος κεντροαριστερός πόλος που να αλλάξει τους συσχετισμούς και να ηγηθεί της τεράστιας μεταμνημονιακής προσπάθειας εθνικής ανασυγκρότησης. Το κυριότερο είναι ότι αυτή την αναγκαιότητα την αισθάνεται ο κόσμος.
Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό νοιώθει ανέστιο και δεν μπορεί να εκφραστεί από τις δυνάμεις του νεόκοπου δικομματισμού. Αυτός ο κόσμος θα πιέσει και θα κάμψει τις αντιδράσεις για να πραγματοποιηθεί το εγχείρημα.
Η διημερίδα του Δημοκρατικού Φόρουμ, παρά το ότι δεν παρήγαγε κανένα αποτέλεσμα, ήταν θετικό γεγονός. Για πρώτη φορά βρεθήκαν και συζήτησαν ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΔΡΑΣΗ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ, κινήσεις, προσωπικότητες του ενδιάμεσου χώρου. Και αυτό μπορεί να έχει θετικές συνέπειες για το μέλλον.
Σημαντικότερη όμως ήταν η συγκέντρωση της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης στο Περιστέρι. Φάνηκε εκεί η διψά του κόσμου για το εγχείρημα. Η ηγεσία και τα ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ ήταν εκεί και μετέχουν στην προσπάθεια. Ότι αξιόλογο και σοβαρό έχει η ΔΗΜΑΡ ήταν επίσης εκεί.
Η ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς θα πετύχει παρά τα τις δυσκολίες. Αμοιβαίος σεβασμός χρειάζεται.Το ΠΑΣΟΚ σέβεται όλες τις δυνάμεις, κινήσεις, πρόσωπα του χώρου.
Τον ίδιο σεβασμό απαιτεί και για τον εαυτό του.