Αυτή τη φορά η Μεγαλόχαρη εμφανίστηκε πιο αποφασισμένη από ποτέ. «Κατά την ώρα της αυτοψίας διαπιστώθηκε ότι μια εργαζόμενη κάπνιζε σε γραφείο της γραμματείας της Μονάδας Ειδικών Λοιμώξεων και της επιδόθηκε η επιβολή προστίμου εκατό (100) ευρώ, σύμφωνα με την πράξη αριθμό Νο 197» Η είδηση, στη χώρα που ζούμε, θα μπορούσε να είναι ότι επεβλήθη πρόστιμο σε παραβάτη του αντικαπνιστικού νόμου. Η πραγματική είδηση ωστόσο είναι ότι μια εργαζόμενη κάπνιζε μέσα σε χώρο νοσηλευτικού ιδρύματος και ότι αν εκείνη τη στιγμή δεν γινόταν έλεγχος από τους επιθεωρητές δημόσιας υγείας, η εργαζόμενη αυτή, μπορεί και άλλοι, ίσως και με την ανοχή των υπεύθυνων της Μονάδας, θα συνέχιζαν να καπνίζουν – ακόμα μπορεί να το κάνουν – έχοντας ήσυχη τη συνείδησή τους.

Στην περίπτωση του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους δεν υπάρχει μόνο το θέμα της παραβίασης ενός νόμου του κράτους, πράγμα συνηθισμένο στη χώρα της τζάμπα μαγκιάς και της «επαναστατικής» ανυπακοής. Υπάρχει το μεγάλο ζήτημα της αδιαφορίας για τις κοινωνικές επιπτώσεις της πράξης μας, για την υγεία των άλλων, μεγάλων και μικρών, για τη δική μας υγεία που δεν είναι τελικά μόνο δικό μας πρόβλημα. Σε τελευταία ανάλυση είναι πρόβλημα παιδείας και θλίβεται κανείς όταν αναλογίζεται την μεγάλη απόσταση που μας χωρίζει στο θέμα αυτό από τους γειτονικούς και τους άλλους Ευρωπαϊκούς λαούς.

Όσα δεκαπενταύγουστα κι αν περάσουν, όση θαυματουργό δύναμη κι αν χρησιμοποιήσει, η Παναγία δεν θα μπορέσει ποτέ να λύσει αυτό το πρόβλημα για λογαριασμό μας. Είναι δικό μας καθαρά θέμα!