Η όλη κατάσταση με το ποιος θα προταθεί για Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε ξεχειλώσει. Επί μήνες ονόματα επί ονομάτων έπεφταν στο τραπέζι, γράφονταν σε συνεχή ρεπορτάζ, σχολιάζονταν σε τηλεοπτικά πάνελ. Πολιτικοί διέδιδαν ονόματα, ενώ η λίστα όλο και αύξανε. Παράλληλα, ο καθένας περιέγραφε και κάποια χαρακτηριστικά που θα πρέπει να πληρεί ο νέος Πρόεδρος. « Να ξέρει από γεωστρατηγική», « να έχει διεθνείς διασυνδέσεις», « Να είναι Πολιτικός» και άλλα πολλά. Πολλοί βέβαια ξεχνούσαν ότι ο Πρόεδρος έχει συγκεκριμένες αρμοδιότητες και ότι πολλά από αυτά που απέδιδαν στις δυνατότητες του Προέδρου, πολύ απλά είναι και θα είναι ευθύνη της Κυβέρνησης, της οποιαδήποτε Κυβέρνησης.

Τον χορό τον έσυρε ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Α. Τσίπρας που έκαναν τα πάντα για να αποδείξουν τους δεσμούς αίματος που τους συνέδεσαν με τον απερχόμενο Πρόεδρο. Πριν πολλούς μήνες ξεκίνησε την προσπάθεια να μας δείξει πως σαν τον Π. Παυλόπουλο κανείς, πως είναι δήθεν ανήθικο να μην ξαναπροταθεί, πως δεν είναι θεσμικά πρέπον( sic!) να μην τον υποστηρίξει ο Κ. Μητσοτάκης! Το γιατί κράτησε αυτή την στάση μόνο ο ίδιος ο Α. Τσίπρας το γνωρίζει. Ίσως πίστευε ότι θα δημιουργήσει πρόβλημα στην Ν.Δ. Ίσως η συνύπαρξη με την ακροδεξιά και με τμήμα της " λαϊκής "Δεξιάς να του δημιούργησαν σύνδρομα. Σε κάθε περίπτωση « ο βήχας και ο έρωτας δεν κρύβονται».

Ωστόσο, τον χορό ακολούθησαν για τα καλά και από την Ν.Δ. Τόσα ονόματα που ακούσαμε και διαβάσαμε δεν δίνονταν από την Κουμουνδούρου.Όλο αυτό το διάστημα δίνονταν ονόματα άλλοτε για λόγους αποπροσανατολισμού, άλλοτε για να καούν και άλλοτε για να μετρηθούν αντιδράσεις. Μόνο που αυτό κράτησε μήνες και το τελευταίο διάστημα φτάσαμε σε όρια πια, σε όρια πραγματικού θεσμικού κατινισμού που δημιουργούσαν προβλήματα στον θεσμό του Προέδρου. Κάθε καθυστέρηση πια θα δημιουργούσε ζημιά και σοβαρή. Οι διαρροές ότι ο Κ. Μητσοτάκης θα δημοσιοποιήσει το όνομα μετά την ψήφιση του Εκλογικού Νόμου δεν είχα καμιά αξία. Τι θα γίνει δηλαδή στην ψήφιση του νέου Εκλογικού Νόμου; Απολύτως τίποτα το μη αναμενόμενο. Όλα είναι σαφή.

Είναι σημαντικό ότι ο Κ. Μητσοτάκης «έπιασε » αυτό το κλίμα, αυτή την παθογένεια και παρέμβηκε αιφνιδιαστικά αποσαφηνίζοντας την πρότασή του. Το έπραξε δε με τρόπο καταλυτικό, υπερβατικό, ανανεωτικό αποδεικνύοντας ότι πράγματι επιδιώκει την συναίνεση, ότι πράγματι ενδιαφέρεται για ένα διαρκές άνοιγμα στον χώρο του Κέντρου μέχρι και σε ζώνες της Κεντροαριστεράς. Πρότεινε μια νέα επιστημόνισσα, μια διακεκριμένη δικαστικό με σαφή προοδευτική πολιτική αντίληψη, μια άξια γυναίκα καταξιωμένη για την δημόσια λειτουργία της, μία πολίτη εκτός των κομματικών τειχών. Καθυστέρησε ο Κ. Μητσοτάκης, αλλά παρουσίασε μία πρόταση που δύσκολα μπορεί ένα σοβαρό κόμμα να αρνηθεί να την ψηφίσει; Με ποιο επιχείρημα θα μπορούσε να το κάνει άλλωστε; Η συγκεκριμένη πρόταση ικανοποιεί όλες τις προϋποθέσεις που ανά διαστήματα ακούγονταν από κόμματα της Αντιπολίτευσης για να στηρίξουν μία πρόταση για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Ας το δούμε και στην πράξη λοιπόν. Ας δούμε την Αικατερίνη Σακελλαροπούλου να εκλέγεται από τον μέγιστο αριθμό Βουλευτών όλων των κομμάτων. Αφού δεν μπορεί να συμβεί σε άλλο θέμα, ας συμβεί για αυτό. Θα είναι καλό για την χώρα, για την Δημοκρατία, για τον θεσμό του Προέδρου. Θα είναι μήνυμα ότι μπορεί να ελπίζουμε για το μέλλον.