Εξαιτίας της επιθετικότητας Ντ. Τραμπ (Γροιλανδία) η Ευρωπαϊκή Ένωση «ανακαλύπτει» ότι μπορεί να κληθεί εδώ και τώρα να υπερασπισθεί έδαφός της. Και το σημαντικό είναι ότι εμφανίζεται αποφασισμένη όντως να το υπερασπισθεί (με όσα μέσα διαθέτει).Οι δηλώσεις Γερμανίας, Γαλλίας Βελγίου,κα, είναι χαρακτηριστικές. Έτσι έστω και διακηρυκτικά η ΕΕ εμφανίζεται ως συλλογικό σύστημα προστασίας των εξωτερικών συνόρων της. Ενδιαφέρουσα εξέλιξη που μας αφορά καθώς οι σχέσεις μας με τις ΗΠΑ του Ντ. Τραμπ δεν αποκλείεται να μπουν σε δοκιμασία. Οι σχέσεις μας στην πρώτη διακυβέρνηση Τραμπ πήγαν καλά αλλά τότε είχαμε έναν σχετικά άπειρο Τραμπ και έναν Τζ. Πάιατ ως Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα (2016-2022). Τώρα όλα εμφανίζονται διαφορετικά παρά το στρατηγικό βάθος των σχέσεων. Για την παγκόσμια κοινότητα και την Ελλάδα το δυσάρεστο είναι ότι οι ΗΠΑ Τραμπ καθίστανται από χώρα status quo, στυλοβάτης του παγκόσμιου πολυμερούς συστήματος σε αχαλίνωτη αναθεωρητική δύναμη. Έτσι οι τρεις μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, παρά τους ανταγωνισμούς τους, συγκλίνουν σε μια κοινή θέση – στον αναθεωρητισμό, στην ανατροπή δηλαδή του παγκόσμιου συστήματος δικαίου, αξιών και θεσμών όπως είχε διαμορφωθεί μετά το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου με ταυτόχρονη επικράτηση της λογικής της ισχύος στη βάση του δόγματος «η ισχύς δημιουργεί δίκαιο» (might makes right). Δόγμα που εκδηλώνεται με απειλές για αλλαγή συνόρων, στρατιωτικές επεμβάσεις, καταλήψεις ξένων εδαφών, μετατροπή χωρών σε υποτελείς των ισχυρών. Και όλα αυτά τα αναχρονιστικά ( επιστροφή στο 1897) και υπονομευτικά για την παγκόσμια σταθερότητα και ειρήνη δικαιολογούνται με την επίκληση (αμφιλεγόμενων) επιχειρημάτων εθνικής ασφάλειας. Ο πρωτόγονος αναθεωρητισμός της υπερδύναμης ενθαρρύνει την επέκταση του αναθεωρητισμού σε παγκόσμια κλίμακα, από μικρές ή μεγαλύτερες χώρες. Και απειλεί πρώτα απ’ όλα την Ελλάδα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο πρόεδρος της Β. Μακεδονίας, ο εθνικιστής Χριστιάν Μιτσκόσκι, επέλεξε την Ουάσιγκτον (στην οποία βρέθηκε για την τελετή ορκωμοσίας Ντ. Τραμπ) να ξανα-ανοίξει «μακεδονικό ζήτημα». Ενώ ο άλλος εκφραστής του αναθεωρητισμού στη γειτονιά μας, ο πρόεδρος Ερντογάν, πανηγυρίζει για την άνοδο Τραμπ στην προεδρία όπως πανηγυρίζει και το Ισραήλ το οποίο ως αναθεωρητική δύναμη που έχει εξελιχθεί θέλει να προσαρτήσει τη Δ. Όχθη παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο και ψηφίσματα ΟΗΕ.
Η Ελλάδα αντιμετωπίζει επομένως νέους αναθεωρητισμούς μικρών και μεγάλων χωρών, εχθρών και υποτιθέμενων φίλων. Επί πλέον , ένα καίριο ερώτημα που πρέπει να απαντήσει η Ελλάδα είναι εάν η συνολική εξωτερική πολιτική Τράμπ που προτεραιοποιεί - με τρόπο συναλλακτικό μάλιστα - την προώθηση των Αμερικανικών συμφερόντων ( America first) πάνω από οτιδήποτε άλλο αυξάνει ή μειώνει τη στρατηγική σημασία της Ελλάδας για την Ουάσιγκτον. Η απάντηση είναι ότι μια Αμερική που δεν νοιάζεται και τόσο για την παγκόσμια σταθερότητα, ειρήνη, ελευθερία και ασφάλεια περιλαμβανομένης και της ασφάλειας των Βαλκανίων, Αν. Ευρώπης, Ευρωασίας,, Μ. Ανατολής δεν χρειάζεται και τόσο πολύ τη Σούδα και Αλεξανδρούπολη. Η κατάθεση του νέου υπουργού εξωτερικών Μ. Ρούμπιο στην Γερουσία είναι εξόχως διαφωτιστική: η κυβέρνηση Τραμπ δεν έχει τη δέσμευση να προστατεύσει καμία άλλη χωρά, φίλη ή σύμμαχο. Τη μόνη δέσμευση που έχει είναι “να καταστήσει τις ΗΠΑ ισχυρότερη”. Τούτων δοθέντων, δεν αποκλείεται οι Ελληνοαμερικανικές σχέσεις να δοκιμασθούν ( παρά τον οποιοδήποτε ρόλο της ομογένειας).
Πηγή: www.tanea.gr