Οι εμπλεκόμενοι, με διάφορους τρόπους και από διαφορετικές θέσεις, στην πολιτική αντιπαράθεση για τη δικαιοσύνη, με αφορμή τις πρόσφατες εξελίξεις στο θέμα της απαγόρευσης του «κόμματος Κασιδιάρη» να συμμετάσχει στις εκλογές και της στάσης ενός πρώην αντιεισαγγελέα και ενός αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου θα πρέπει να σέβονται μια κοινή θεσμική παραδοχή: Ότι η δικαιοσύνη είναι η ασφαλιστική δικλείδα της φιλελεύθερης δημοκρατίας και ότι η δικλείδα αυτή δεν μπορεί να λειτουργεί αν δεν παραμένει ανεξάρτητη και ανεπηρέαστη.

Οι εξελίξεις αυτές επανέφεραν στο προσκήνιο, για μια ακόμα φορά, τις πληγές που εξακολουθούν να παραμένουν ανοιχτές στον θεσμό της «3ης εξουσίας» με τη δικαστική μεταρρύθμιση να εξακολουθεί να θυσιάζεται στον βωμό προσωπικών φιλοδοξιών και κομματικών σκοπιμοτήτων. Αυτός είναι και ο λόγος που η εμπιστοσύνη των πολιτών στη δικαιοσύνη περιορίζεται μόλις στο 53%.

Ο λόγος δεν γίνεται μόνον για τη διαιωνιζόμενη καθυστέρηση στην απονομή της δικαιοσύνης, χωρίς καμιά διάθεση να υποτιμηθούν οι συνέπειές της. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς το κλίμα ατιμωρησίας που έχει παγιωθεί στην κοινωνία αλλά και τις σοβαρές απώλειες ακόμα και σε οικονομικούς πόρους που στοιχίζουν στην ανάπτυξη της χώρας.

Από της άλλη πλευρά δεν μπορεί να παραμένουν στο απυρόβλητο τα ζητήματα που αφορούν την εκπαίδευση, την κατάρτιση, την αξιολόγηση και την εξέλιξη των δικαστών, τις μεγάλες καθυστερήσεις στην ψηφιοποίηση των διαδικασιών και την ενημέρωση των πολιτών, στις ελλείψεις σε βοηθητικό προσωπικό, στον επανασχεδιασμό του δικαστικού χάρτη της χώρας κλπ.

Διαβάστε τη συνέχεια

Πηγή: liberal.gr