Νομίζω  πως πρέπει  να ενημερωθεί το φιλοθεάμων κοινό, ότι  εάν γυρίζεις  γύρω-γύρω από τον εαυτό σου, σαν το σκυλί που  κυνηγάει την ουρά του, αυτό δεν σημαίνει κινητικότητα.

Δεύτερον, έχουμε δει,  το τελευταίο διάστημα, όλους τους δυνατούς συνδυασμούς  ανά δύο, ανά  τρεις, κουαρτέτα, όπως και μικρά μουσικά σύνολα, να τραγουδούν  τον ύμνο της ενότητας. Και από κάτω, σε όλα τούτα τα κοντσέρτα για χασμουρητό, το κοινό το ίδιο κι απαράλλαχτο…Κάποιοι δε και με μόνιμο στασίδι, λες και είναι επίτροποι στον ιερό ναό της οσίας ενότητος…

Όσο είδατε χαΐρι εσείς,  είδαμε κι εμείς.

Κανείς  όμως δεν βλέπω να μιλάει, περί την όντως αλήθεια για το τι συμβαίνει.

Κανείς,  δυστυχώς, απολύτως.

Δηλαδή,  όσο υπεράνω και  να αισθάνεσαι,  το χέρι μου το κόβω,  το κόμμα που συμμετέχουν Καρχιμάκηδες,  ούτε κατά διάνοια .

Απ’ την άλλη,  όλοι γνωρίζουν ότι  η πλειοψηφία των σημερινών, δήθεν μετανιωμένων για το βεβαρυμμένο παρελθόν, πασόκων,  ούτε το εννοεί ούτε και πολυγουστάρει να το λέει. Όλοι  οι κοντινοί επίσης,  γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι μισοί και παραπάνω απ’ αυτούς τους φρέσκο – ενωμένους, τον Βενιζέλο, με κοφτό μακαρονάκι  μαγειρεμένο να τον δουν, δεν θα ησυχάσουν.

Επίσης γνωρίζουνε, από το πολύ πρόσφατο παρελθόν, πως οι τρεις  προσφάτως συναντηθέντες,  το Βαγγέλη Βενιζέλο τον προτιμούν στο σταυρό, κρεμασμένο, παρά να του δώσουν σταυρό.

Όλοι αυτοί όμως, εάν πήρατε χαμπάρι, κόπτονται για την ενότητα. Η  δική μου γνώμη είναι, πως πρέπει σήμερα κι όλας, ο Θεοδωράκης να συναντηθεί με τους τρεις, να καλέσουν και τον Βενιζέλο, υποχρεωτικά διότι χωρίς ηγέτη, πολίτικο μαγαζί δε φτιάχνεται, κι αυτός, από τότε που κάηκε στο χυλό φυσάει, με εννέα  μποφόρ και το γιαούρτι, και δεν παίρνει τέτοιες πρωτοβουλίες και να δώσουν την ύστατη ευκαιρία στους άστεγους και λογικά σκεπτόμενους, να βρουν πολιτική διέξοδο.

Σήμερα όμως, όχι μεθαύριο. Γιατί μεθαύριο, θα τραγουδάμε με τον Λουκιανό, «φεύγει το τρένο σα χελιδόνι, δεύτερη θέση τρίτο βαγόνι»

Ευχαριστώ δια την προσοχή σας.