Τα όσα νοσηρά συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα δεν πρέπει να εκπλήσσουν κανέναν. Είναι η φυσική απόληξη του ιδεολογικού λόγου και των πολιτικών πρακτικών του λεγόμενου αντιμνημονιακού μετώπου. Η εγχώρια δημόσια σφαίρα, το πολιτικό προσωπικό και γενικότερα η ελληνική κοινωνία, αντί να κοιτάξουν κατάματα τον εαυτό τους στον καθρέπτη και να ενσκήψουν στις παθογένειες που έφεραν και εγκατέστησαν τη σαρκοβόρα κρίση, μετέθεσαν κυνικά το πρόβλημα και κατασκεύασαν και επέβαλαν ως κυρίαρχη αντίθεση το δίπολο μνημόνιο – αντιμνημόνιο. Η αντίθεση αυτή, δυστυχώς και με την παρότρυνση της υποτιθέμενης μαρξιστικής Αριστεράς, υπερκάλυψε και υπέστειλε οποιαδήποτε άλλη κοινωνική, πολιτική και ιδεολογική διαφορά και σύγκρουση. Ετσι στο μέτωπο της αντιμνημονιακής λεγόμενης πολιτικής συσσωρεύτηκαν και συναθροίστηκαν οι πλέον ετερόκλητες πολιτικές δυνάμεις, αλλά και πολιτισμικές αντιλήψεις.

Δίπλα στις σοβαρές, κατ’ επίφασιν βέβαια, απόπειρες αντιμνημονιακής ανάλυσης και άσκησης πολιτικής δίνονταν και δίνονται ακόμα δημαγωγικές και ανέφικτες υποσχέσεις, εκφέρονταν και εκφέρονται απίστευτες συνωμοσιολογικές ιστορίες, εκτοξεύονταν και εκτοξεύονται ύβρεις, λοιδορίες, απειλές και συκοφαντίες σε οποιονδήποτε εξέφραζε και εκφράζει διαφορετικές απόψεις. Ο πλέον τυπικός φορέας τέτοιων ανορθολογικών απόψεων και συμπεριφορών ήταν και είναι το μόρφωμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων και ο αρχηγός τους Πάνος Καμμένος. Το χειρότερο όλων, όμως, ήταν και είναι η ανοχή και η αποδοχή αυτών των συμπεριφορών από πολιτικές δυνάμεις και μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που υποτίθεται ότι είναι το κόμμα της σύγχρονης Αριστεράς, ουδέποτε άσκησε κριτική σε τέτοιου είδους συμπεριφορές. Θεωρώντας μάλιστα το μόρφωμα των ΑΝΕΛ και τον Πάνο Καμμένο μέρος του αντιμνημονιακού μετώπου τούς αναγόρευσε σε συμμάχους του και επακόλουθα νομιμοποίησε τον πολιτικό και πολιτισμικό τους πρωτογονισμό. Τώρα, με αφορμή την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, ενεργούν από κοινού και δυναμιτίζουν την κοινοβουλευτική αξιοπιστία. Καταγγέλλουν όσους βουλευτές ψηφίσουν υπέρ της εκλογής ως αποστάτες και αργυρώνητους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και υιοθετεί τα εξωφρενικά σχετικά δημοσιεύματα των λαϊκίστικων εφημερίδων, ενώ οι ΑΝΕΛ εμφανίζουν κάθε βδομάδα και μία απόπειρα χρηματισμού βουλευτή τους. Η τελευταία δε, την οποία μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ θεώρησε σοβαρή, είναι απείρως κωμικοτραγική, τόσο ως προς το στήσιμό της όσο και ως προς τα «αντιμνημονιακά» πρόσωπα που εμπλέκονται εκατέρωθεν.

Ολα αυτά είναι τερατογενέσεις της τρέχουσας περιόδου μίας κοινωνίας που δεν μπορεί να αναπαραχθεί πλέον με τον ίδιο τρόπο όπως πριν και παραλογισμένη και έντρομη δεν ξέρει πού να στραφεί και πού να πάει. Δυστυχώς, προς το παρόν, η περίοδος αυτή φαίνεται μακρά και δύσκολη.