Όταν το 2010 η χώρα βρέθηκε μπροστά στην τραγωδία της χρεοκοπίας το πολιτικό σύστημα δεν εμφανίστηκε ενωμένο: ούτε καν τα δύο μεγάλα κόμματα δεν θέλησαν να βρουν κοινό έδαφος. Ο άνθρωπος που παρεμπόδισε την κοινή αντιμετώπισή της τότε κρίσης από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ ήταν ο Αντώνης Σαμαράς, με πρόσχημα να μην αφήσει την αντισυστημική Αριστερά του Α. Τσίπρα να εκμεταλλευτεί την κατάσταση και να κυριαρχήσει. Πέτυχε το ακριβώς αντίθετο που το πληρώσαμε ακριβά. Αυτή η στάση του οδήγησε εντέλει στο να αποσιωπηθεί η ευθύνη της ευρύτερης Αριστεράς για την   χρεοκοπία

.Όσοι από μας ασχοληθήκαμε με τη δημόσια διακυβέρνηση, ζήσαμε από κοντά τον τρόμο των συστημικών τότε κομμάτων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ απέναντι στις πιέσεις της Αριστεράς για τις χωρίς όρια παροχές και τον φόβο τους μπροστά στις καταστάσεις ανομίας που διαρκώς προήγαγε και προάγουν όλα τα αριστερά κόμματα στα πανεπιστήμια και στις πλατείες της χώρας. Τα ίδια ισχύουν δυστυχώς και για την σημερινή κυβέρνηση.

          Τον ρόλο του κ. Σαμαρά πήρε πλέον ο Νίκος Ανδρουλάκης. Ήδη από την πρώτη του εκλογή παρότι πρόεδρος ενός ευρωπαϊκού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος εξέπεμπε διχαστικό λόγο. Μάλιστα έχει καταφέρει ώστε οι λάιτ αντισυστημικοί του Σύριζα να σπεύδουν να τον ακολουθήσουν, ενώ τον λόγο του αξιοποιούν οι πιο ακραίοι της Δεξιάς και της Αριστεράς. Το ΠΑΣΟΚ έχει γίνει από τη μία πλευρά ο φτωχός συγγενής, κι από την άλλη ο πρωταγωνιστής και τροφοδότης του διχαστικού κλίματος στη χώρα μας.

          Την τελευταία εικοσαετία σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις αντιμετώπισαν παρόμοια δυστυχήματα όπως αυτό των Τεμπών με δεκάδες θύματα: Μάτι, πυρκαγιές στην Ηλεία, Σάμενα κλπ. Κεντρικό αίτιο αυτών των συμβάντων ήταν η αδυναμία του κρατικού μηχανισμού να διαχειριστεί σύνθετα προβλήματα, παρά και τις τεχνολογικές αναβαθμίσεις —μια αδυναμία που προέρχεται από την διαπλοκή όλου  του πολιτικού συστήματος με τον υπερβολικά εκτεταμένο και πολυάνθρωπο κρατικό μηχανισμό.Η αδυναμία διαχείρισης και εκσυγχρονισμού του κρατικού μηχανισμού χαρακτηρίζει όλες τις κυβερνήσεις, ακόμα κι εκείνες που είχαν στόχο την μεταρρύθμισή του.

          Ο Νίκος Ανδρουλάκης, έχοντας ανανεώσει την εκλογή του ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αντί να επιδιώξει, όπως όλα τα αντίστοιχα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, να κινηθεί θεσμικά και να προσπαθήσει να αποδείξει τη δική του καλύτερη διαχειριστική ικανότητα στην πορεία της χώρας συνεχίζει με αυξανόμενη ένταση  τον ίδιο διχαστικό λόγο. Με αφορμή το δυστύχημα των Τεμπών και την αντιμετώπιση αυτού του τόσο δύσκολου προβλήματος, ο Νίκος Ανδρουλάκης εκφέρει πλέον  δημόσια λόγο στα όρια του εμφυλίου χαμηλής έντασης,παρουσιάζοντας την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό ως περίπου εγκληματίες.Τον λόγο αυτό τον παραλαμβάνει το σύνολο των αντισυστημικών κομμάτων καταλύοντας τα όρια που θέτει η Δημοκρατία, δηλαδή τη διάκριση των εξουσιών την οποία ΣΥΡΙΖΑ, άκρα Αριστερά και άκρα Δεξιά ούτε αποδέχονται, ούτε κατανοούν. Το Ευαγγέλιό τους είναι οι φοβερές και μοναδικά σωστές «πολιτικές» απόψεις τους επί παντός, ενώ ταυτοχρόνως χαρακτηρίζουν εγκληματικές τις προθέσεις των αντιπάλων τους, και ιδιαιτέρως εκείνων του κ. Μητσοτάκη. Ο πιο σπουδαιοφανής εκφραστής αυτής της αντίληψης είναι ο πρόεδρος της Νέας Αριστεράς με τις «αποψάρες» του·οι πιο θορυβώδεις είναι η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου και ο πωλητής κηραλοιφών κ. Βελόπουλος. Πάντως, στο δημοκρατικό πολίτευμα κατά την μεταπολιτευτική περίοδο τα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ διαφύλαξαν λίγο πολύ τη διάκριση των εξουσιών. Χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα είναι η υπόθεση των φονικών πυρκαγιών στο Μάτι.

          Τώρα στην υπόθεση των Τεμπών ακούμε «πολιτικές» απόψεις που θέτουν ως στόχο να μη φτάσουμε στη διεξαγωγή της Δίκης προτού φύγει ο κ. Μητσοτάκης. Πρόκειται για μια σειρά κομματικές απαιτήσεις που διαιωνίζουν την ασάφεια και την κατάσταση στο κρατικό κατεστημένο ακόμα και στην χειρότερη εκδοχή του όπως είναι το σύστημα του ΟΣΕ. Το αίτημα είναι να  πέσει η κυβέρνηση και γαία πυρί μειχθήτω.

          Όσο για την κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη που  παραείναι πολυπρόσωπη και έχει πολλούς συνυπευθύνους  αντιμετωπίζει με ατολμία το κρατικό συνδικαλιστικό και πολιτικό σύμπλεγμα: με αυτή τη στάση είναι δύσκολο να τα βγάλει πέρα. Αλλά αποτελεί εκλεγμένη κυβέρνηση και σ’ αυτή εναπόκειται η αντιμετώπιση της κατάστασης.

Στόχος των δημοκρατικών πολιτών είναι να στηρίξουμε τη δικαιοσύνη, με τις όποιες ελλείψεις της, προκειμένου να φέρει την τραγωδία στο ακροατήριο και έτσι να επιτευχθεί η μεγαλύτερη δυνατή κάθαρση. Γνωρίζουμε ότι η εκδίκαση ενός τραγικού δυστυχήματος τέτοιας έκτασης τραγωδία δεν θα ικανοποιήσει όλες τις δίκαιες προσδοκίες των οικογενειών που έχασαν τα παιδιά τους. Αλλά πρέπει να γίνει η καλύτερη δυνατή προσπάθεια.

           Όσοι ελπίζαμε ότι το ΠΑΣΟΚ θα βοηθήσει ώστε να φτάσουμε το ζήτημα των Τεμπών στην τελική του κρίση κάναμε λάθος. Ελπίζαμε μάταια ότι το ΠΑΣΟΚ θα συνέβαλε στην ομαλή δικαστική εξέλιξη κι ότι γενικότερα θα μπορούσε να αποτελέσει μια εναλλακτική πολιτική δύναμη διευρύνοντας τις επιλογές μας. Όμως αυτό δεν ισχύει. Έτσι αναγκαζόμαστε, όπως και το 2010, να σταθούμε κριτικά δίπλα  στην κυβέρνηση  ώστε η υπόθεση να έρθει με τον δέοντα τρόπο στο δικαστικό ακροατήριο. Να αποφευχθεί δηλαδή, μια τραγωδία σαν εκείνη της χρεοκοπίας και να προχωρήσουμε με  όρους δημοκρατικής νομιμότητας και  ομαλότητας.