Δεν ξέρω ποιος μπορεί να προσποιηθεί ότι δεν κατάλαβε τι έγινε χθες στην Ελλάδα. Ποιος μπορεί να αγνοήσει τους εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες κάθε ηλικίας που διαδήλωσαν σε εκατοντάδες πόλεις της χώρας απαιτώντας να αλλάξουν όλα. Γιατί «όλα γίναν λάθος» όπως αναφέρει χαρακτηριστικά στο πόρισμά του ο Οργανισμός Διερεύνησης Ατυχημάτων (ΕΟΔΟΣΑΑΜ) στο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, ένα πόρισμα που δεν χαρίστηκε σε κανέναν και που καμιά πλευρά δεν τόλμησε να αμφισβητήσει.
Τέμπη: Τι φανερώνουν οι μαζικές διαδηλώσεις
Άλλωστε, πως να αμφισβητήσει κανείς επώδυνες αλήθειες γι όλα όσα έγιναν, και κυρίως για όσα δεν έγιναν, τα πολλά τελευταία χρόνια στον σιδηρόδρομο προαναγγέλλοντας ουσιαστικά τον κίνδυνο μιας τραγωδίας, αλήθειες για το επιχειρησιακό χάος στη διαχείριση της κρίσης, αλήθειες για την προσπάθεια συγκάλυψης, για μια ακόμη φορά, των ατομικών και συλλογικών πολιτικών ευθυνών.
Είναι δύσκολο να προεξοφλήσει κανείς ότι το πολιτικό σύστημα πήρε το μήνυμα της μαζικότερης παλλαϊκής διαμαρτυρίας των τελευταίων ετών. Η παντελής απουσία οργανωμένων κομματικών δυνάμεων και συνθημάτων στα συλλαλητήρια θα μπορούσε να είναι μια - σιωπηρή έστω - ένδειξη ενσυναίσθησης και σεβασμού προς ένα κίνημα που ξεπέρασε τις κομματικές περιχαρακώσεις αποδεικνύοντας ότι δεν έχει αναθέσει σε κανέναν την πολιτική του εκπροσώπηση.
Ταυτόχρονα, η μαζικότητα των συγκεντρώσεων όπως και τα συνθήματα που ακούστηκαν αποτέλεσαν μια συντριπτική αποδοκιμασία των αδόκιμων προσπαθειών επιβολής ενός νέου διχασμού με διακρίσεις όπως «κυβερνητικοί-αντικυβερνητικοί», «συστημικοί-αντισυστημικοί», «σταθεροποιητές-αποσταθεροποιητές» κλπ. Η απαίτηση για την απονομή δικαιοσύνης δεν έχει κομματικό χρώμα, ισχυροποιεί τους θεσμούς και διασφαλίζει την πολιτική σταθερότητα.
Το κίνημα «Δεν έχω οξυγόνο» αποτυπώνει τη συλλογική έκφραση του θυμού που συσσωρεύτηκε στην κοινωνία τις τελευταίες δεκαετίες. Αν η έκρηξη έγινε με αφορμή την τραγωδία των Τεμπών ήταν γιατί στα Τέμπη συμπυκνώθηκαν όλες μαζί οι παθογένειες που οδήγησαν και στις προηγούμενες τραγωδίες και καταστροφές κάθε μορφής. Η εξοργιστική κρατική αδιαφορία και ανευθυνότητα η οποία κατακύρωσε, με τις ατέλειωτες παρατάσεις στην εκτέλεση της σύμβασης τηλεδιοίκησης (717), τον χαρακτηρισμό «έγκλημα» στη λαϊκή συνείδηση.
Διαβάστε τη συνέχεια
Πηγή: www.athensvoice.gr