Η καινοτομία δεν αφορά μόνο τον κόσμο του διαδικτύου, ούτε περιορίζεται στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Στην Τρίπολη νέοι αγρότες επιχειρούν και καινοτομούν. Την Πέμπτη 15/05 επισκέφτηκα την Τρίπολη και συνάντησα τέτοιους ανθρώπους, στην Ομοσπονδία Επαγγελματιών και βιοτεχνών, κυρίως του αγροτικού τομέα, που προσπαθούν να εισαγάγουν νέες καλλιέργειες και, γενικότερα, νέες πρακτικές παραγωγής στον πρωτογενή τομέα. Μετά από μια σύντομη ομιλία ακολούθησε συζήτηση, όπου για μια ακόμα φορά διαπιστώθηκε ο Γολγοθάς του επιχειρείν στην Ελλάδα.
Μια τέτοια περίπτωση ήταν ενός νέου αγρότη που πήρε την πρωτοβουλία να εισάγει την καλλιέργεια του μύρτιλου. Το κλίμα είναι ιδανικό και η ζήτηση πολύ μεγάλη σε Ολλανδία και Γερμανία, ενώ αυξάνεται εντυπωσιακά και στην Ελλάδα. Στο μεταξύ, επειδή το κλίμα είναι ιδανικό, η συγκομιδή γίνεται πρώιμα – σε σχέση με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες – γεγονός που αποτελεί συγκριτικό πλεονέκτημα.
Ο συγκεκριμένος υπερέβη τα εμπόδια του μικρού κλήρου, συνεργαζόμενος με άλλους αγρότες τόσο της περιοχής όσο και της υπόλοιπης Ελλάδας. Υπερέβη τα εμπόδια της χρηματοδότησης, βρίσκοντας επενδυτή από την Ολλανδία. Όταν δεν είχε το κεφάλαιο να επενδύσει όσα και ένας Ολλανδός παραγωγός σε τεχνολογικά μέσα, «κατέληξε σε τεχνολογικές πατέντες». Όταν δεν βρήκε εξειδικευμένους γεωπόνους, κατέφυγε στο διαδίκτυο. Υπερέβη και το γεγονός ότι η καλλιέργεια είναι καινοτόμα, δεν υπάρχει διαδικασία πιστοποίησης στην Ελλάδα, ακολουθώντας την Ολλανδική. Αλλά ορισμένα προβλήματα παραμένουν ανυπέρβλητα.
Ο παραγωγός δεν μπορεί να προμηθευτεί στην Ελλάδα τα κατάλληλα λιπάσματα. Τα λιπάσματα περιέχουν ουσίες που είναι εγκεκριμένες και βρίσκονται στην αντίστοιχη λίστα της Ε.Ε., αλλά όχι την εθνική. Άρα, ο αγρότης μπορεί να πουλήσει στην Ολλανδία, αλλά όχι στην Ελλάδα. Φυσικά, εάν επανεισάγουμε το προϊόν από την Ολλανδία στην Ελλάδα δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα, επιβαρύνοντας βέβαια τόσο τον καταναλωτή όσο και το ισοζύγιο πληρωμών.
Ομοίως, σε ότι αφορά βαρύ εξοπλισμό, όπως τα τρακτέρ, αν δεν είναι τρακτέρ και είναι εξειδικευμένο εργαλείο σαν αυτό που χρειάζεται για το μύρτιλο και το στρώσιμο της τύρφης, δεν επιδοτείται. Ενώ οι αχλαδιές και οι πορτοκαλιές μπορεί να δικαιούνται επιδότησης για αντιχαλαζικά δίχτυα – πρόβλημα της Τρίπολης – δεν δικαιούνται τα μύρτιλα. Με άλλα λόγια, όλο το κανονιστικό πλαίσιο και ο μηχανισμός επιδοτήσεων του πρωτογενή τομέα στην Ελλάδα σπρώχνει αυτόν τον επιχειρηματία καλλιεργητή μακριά από την καινοτομία και το κέρδος που θα είχε αυτή τόσο για τον ίδιο όσο και για τη χώρα.
Στο δια ταύτα, η επόμενη εθνική αντιπροσωπία στο Ευρωκοινοβούλιο οφείλει να πιέσει την ελληνική κυβέρνηση να εναρμονιστεί με το ευρωπαϊκό κανονιστικό πλαίσιο, να σταματήσει να περιορίζει με διατάξεις ζουρλομανδύα κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα και να απεελευθερώσει τους δημιουργικούς ανθρώπους της χώρας εάν είναι να υπάρξει ξανά μεσαία τάξη. Έτσι ανεβαίνει το ΑΕΠ, έτσι ανεβαίνουν τα φορολογικά έσοδα έτσι μειώνονται τα ελλείμματα, αντί με φορολογική αφαίμαξη και συντάξεις πείνας.
Οι ιδέες και οι άνθρωποι υπάρχουν. Καινοτομία είναι το κάνεις αυτό που δε σκέφτηκε κάποιος πριν από εσένα. Γραφειοκρατία είναι ο περιορισμός κάθε δραστηριότητας στην πεπατημένη – στο γνωστό. Κάποια στιγμή να σταματήσουμε να συγχέουμε το κανονιστικό πλαίσιο με την (ύποπτη ή παράλογη) γραφειοκρατία που πνίγει. Η απαλλαγή μας από αυτή τη γραφειοκρατία είναι το στοίχημα της όποιας «μεταρρύθμισης».