Αφού συνυπάρχουμε στον Πλανήτη με άλλα κράτη, πρέπει να φροντίζουμε να υπάρχει μια κοινή συνισταμένη. Γι? αυτό άλλωστε έγινε και ο ΟΗΕ και άλλοι θεσμοί. Το ίδιο πρέπει να συμβαίνει και στο εσωτερικό του κράτους μας. Να υπάρχει μια οργανωμένη κοινωνία ώστε να συνομολογούμε κοινούς κανόνες. Π.χ. να μην παρκάρουμε ενοχλώντας τους άλλους. Να μη σφάζουμε πρόβατα στα μπαλκόνια.
Υπάρχουν αφελείς. Το δόγμα «εξαγωγή της δημοκρατίας», που στήριζε κάποιους που αποκαλούσαν τον εαυτό τους απελευθερωτές για να γίνουν χειρότεροι από τους άλλους σε πολλές περιπτώσεις, κατέρρευσε. Πιθανόν ο πόλεμος στον Σαντάμ ή στον Καντάφι να είχε και οικονομικά κίνητρα. Εταιρείες και συμφέροντα ακολουθούσαν τις δυνάμεις του «καλού» σε μια άλλου τύπου «τζιχάντ». Ομως είναι πολύ επικίνδυνο να διαβάζεις με τα δικά σου γυαλιά την πραγματικότητα. Σχεδόν κανείς στην Αργεντινή δεν αναζητά αναλογίες με την Ελλάδα. Προσπαθούν μόνοι τους, φυσικά καταγγέλλουν συμφέροντα που τους έφαγαν, αλλά αδιαφορούν για το τάδε ή δείνα επίδομα που θα σωθεί ή το εφάπαξ που θα δοθεί στην Ελλάδα. Οσοι θέλουν το δεύτερο θεωρούν ότι αποτελεί χρέος τους να επιχειρηματολογούν για την Αργεντινή.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα σώσει και την Αργεντινή και μετά θα σώσει την Ευρώπη, την Ελλάδα, την Περιφέρεια Αττικής, τα Κάτω Πετράλωνα. Δηλαδή: θα σώσει το επίδομά μου, θα αφαιρέσει τον φόρο που πληρώνω, θα δώσει φτηνό ρεύμα στον λαό. Αρα πρέπει -όπως τον καιρό της τρίτης διεθνούς- να επιχειρηματολογούμε υπέρ Αργεντινής. Αφελής προφανώς προσέγγιση. Το ίδιο αφελές είναι να επιχαίρουμε για την καταστροφή της. Αναζητώντας επιχειρήματα για να κάνουμε ό,τι κάνουμε μη και καταντήσουμε έτσι… Από τις ξαπλώστρες του πόνου και της φτώχειας (πώς άραγε γεμίζουν…) ας μη σώσουμε και άλλους. Μάλλον αδιαφορούν.
Αφελέστερη ήταν και είναι η υποστήριξη κάθε είδους τρελών που εγκαθιδρύουν ισλαμικά χαλιφάτα. Οταν η παλαιστινιακή μαντίλα συνδέεται με τη Χαμάς, θυμάται αυτός που τη φορά τη διαμάχη Χαμάς – Παλαιστινιακής Αρχής; Θυμάται τον Αραφάτ; Η Αραβική Ανοιξη (το Σύνταγμα έπρεπε να γίνει Ταχρίρ!) κατέληξε εφιάλτης. Είπαμε, αφέλεια αλλά μέχρι ενός ορίου. Ευτυχώς καταλάβαμε ότι η Συρία και το Ισραήλ αποτελούν το τελευταίο μαξιλάρι πριν την Τουρκία, που είναι το τελευταίο μαξιλάρι πριν την Ελλάδα. Που τελικά είναι αυτή που μας αφορά…