Από ένα δημοσίευμα σε τοπική εφημερίδα, έμαθα ότι ξεκίνησαν δειλά-δειλά οι ζυμώσεις, όπως έχουμε κακομάθει από χρόνους πολλούς.

Μαζεύτηκαν δεκαπέντε, είκοσι  ανθρώποι, που τεκμαίρεται οτι ενδιαφέρονται για την αυτοδιοίκηση, που επί της ουσίας  δεν ενδιαφέρονται για τίποτε απολύτως ή  οι δεκαπέντε από τους είκοσι,  θέλουν  να γίνουν δήμαρχοι και περιμένουν την κατάλληλη στιγμή.

Αυτού του τύπου οι συνάξεις, ποτέ μα ποτέ,  δεν έβγαλε τίποτε επί της ουσίας. Αυτού του τύπου οι συνάξεις και έτσι όπως γίνονται, δεν συμπυκνώνουν καμιά απολύτως εμπειρία και το κυριότερο, δεν έχουν αντιληφτεί τη ανάγκη αυτής της πόλης, να  αναδείξει δημοτική αρχή, που θα καταφέρει να παίξει ρόλο συνδετικό, ανάμεσα στους πολίτες και το πιο σημαντικό, θα προσπαθήσει να  προωθήσει τη συναίνεση , σαν μοναδικό εργαλείο, που χρειάζεται αυτή την στιγμή η Θεσσαλονίκη,  για  να ανασάνει.

Νομίζω οτι δεν βάλαμε μυαλό, σε ότι αφορά τη μετάλλαξη της πόλης, σε πολύ μεγάλο βαθμό, με την τελευταία δημοτική αρχή, κι είμαι διατεθειμένος ανά πάσα στιγμή και όποτε το θελήσει  ο σημερινός Δήμαρχος, να ανοίξουμε έναν διάλογο, επί της ουσίας. Έχει την υποχρέωση να ανοίξει έναν διάλογο με τους πολίτες,  γιατί σε κάθε περίπτωση, χρεωστάει πολλές απαντήσεις.

Δεν είναι όμως, αυτό το θέμα που κυριαρχεί, στην έλλειψη του μοντέλου, που προσπαθούν να καθιερώσουν και πάλι για την ανάδειξη ψηφοδελτίου δημοτικής αρχής.

Μην νομίζετε ότι είμαστε μακριά από τη στιγμή που θα κληθούν οι πολίτες, να δώσουν την ψήφο τους  προς κάποια κατεύθυνση.

Ήγγικεν γαρ η ώρα.

Η πόλη, πρέπει  να το συνειδητοποιήσουμε, ότι, έχει μεταλλαχτεί. Έχει μεταλλαχτεί και εμείς ακόμη δεν έχουμε καταλάβει τα στραβά μας.

Το χρήμα από τη Βουλγαρία που ρέει στον βορειοελλαδικό χώρο και στην αγορά γης και ακινήτων στην περιοχή μας, είναι πολύ..Απ την Μακεδονία ακόμη περισσότερο.  Οι Ρουμάνοι προέκυψαν τελευταία, αλλά δεν είναι  αμελητέα ποσότητα. Διαμορφώνουν όλοι αυτοί, έναν ασφυκτικό κλοιό, που δεν αντιμετωπίζεται  εύκολα και με ευχολόγια. Και δεν αλλάζουν ιδιοκτησία, μόνον  προς χέρια αλλοδαπά, αλλά και προς αντίστοιχα ημεδαπά .

Είχα γράψει κάποτε, πως η πόλη μας έχει μεταβληθεί σε ένα μεγάλο κρεβάτι, που έρχονται  τα φλώρια  πλουσίων  οικογενειών, από την Αθήνα, για να ξαλαφρώσουν,  με τον παρά τους και την ευχή της μαμάς τους και του μπαμπά τους, ο οποίος στο τέλος κάνει και μερικές δωρεές και γίνεται εθνικός ευεργέτης και όλα μέλι γάλα.

Ουρλιάξαν άπαντες,  για τον εγκληματία αλήτη, που μάζευε κοπρόσκυλα αντίστοιχα με τους γόνους  των πλουσίων, πριν από λίγους μήνες, για να βιάσουν το πιτσιρίκι.  Δεν είναι  μόνον αυτό. 

Ο άλλος σηκώθηκε μέσα στο δικαστήριο και χαιρέτισε ναζιστικά και ο διευθύνων  τη συζήτηση,  αγρόν ηγόραζε,  η δε κοινωνία  τα έχει  γραμμένα, όλα, εκει που δεν πιάνει μελάνι.

Η αυτοδιοίκηση είναι ο πλέον άμεσος βαθμός λειτουργίας  της δημοκρατίας. Είναι το  μοναδικό επίπεδο  εξουσίας, που πρέπει να βρίσκεται σε άμεση επικοινωνία με τον πολίτη 

Και ας το πάρουμε χαμπάρι ή θα βγάλουμε τέτοια αυτοδιοίκηση στην  πόλη, που τη έχει ανάγκη, γιατί ο εκφασισμός  των πάντων και πασών, μας έχει ήδη αγγίξει  ή στην κυριολεξία δεν έχει νόημα, να συζητήσουμε για την αυτοδιοίκηση πια.