Η Θεσσαλονίκη και η Βόρεια Ελλάδα, για είκοσι περίπου χρόνια, διεκδικούσαν την κατασκευή και λειτουργία Παιδιατρικού Νοσοκομείου, μάλιστα είχε χωροθετηθεί η κατασκευή του σε χώρο του δημοσίου, στην περιοχή του Φιλύρου.
Δυστυχώς, η οικονομική κρίση που ξέσπασε το 2008 στην χώρα μας, και τα τρία μνημόνια περικοπών των δημόσιων δαπανών που ακολούθησαν, δεν άφηναν περιθώρια, όπως έλεγαν οι κυβερνήσεις, μέχρι το 2018, να χρηματοδοτηθεί με δημόσιους πόρους η κατασκευή του.

Το Ίδρυμα "Σταύρος Νιάρχος", πρότεινε το 2017 να χρηματοδοτήσει την κατασκευή του, μαζί με δύο Νομαρχιακά Νοσοκομεία σε Κομοτηνή και Σπάρτη, με δική του χορηγία.

Η τότε κυβέρνηση του Σύριζα, αποδέχτηκε την προσφορά και την κύρωσε με νόμο στην βουλή το 2018.

Το 2022 το ΙΣΝ, ολοκλήρωσε τις μελέτες και δημοπράτησε το έργο, συνολικού προϋπολογισμού 500 εκ ευρώ, εκ των οποίων τα 250 εκ ευρώ, θα ήταν η δική του χορηγία.

Χθες το Ίδρυμα "Σταύρος Νιάρχος", κήρυξε άγονο τον διαγωνισμό για την ανάθεση της κατασκευής του Παιδιατρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, όπως και των Νοσοκομείων Κομοτηνής και Σπάρτης.
Ως λόγο, αναφέρει στην ανακοίνωσή του, το υπερδιπλάσιο τίμημα που ζητούν οι κατασκευαστικές εταιρείες, με επιχείρημα την ενεργειακή κρίση και την αύξηση του κόστους των υλικών κατασκευής τους.

Η εξέλιξη αυτή, αν δεν ακυρώνει, στέλνει πολύ πιο πίσω την κατασκευή των Νοσοκομείων, από το τέλος του 2025, που ήταν ο χρόνος ολοκλήρωσης της κατασκευής τους.

Ταυτόχρονα όμως, γεννά και ερωτήματα, τα οποία πρέπει να απαντήσουν το Ίδρυμα και η κυβέρνηση:

1. Όταν ο προϋπολογισμός κατασκευής του έργου, όπως αναφέρεται στην δημοπράτηση, είναι 500 εκ ευρώ και η δωρεά του Ιδρύματος 250 εκ ευρώ, ποιος θα έβαζε τα άλλα 250 εκ ευρώ ή περίμεναν έκπτωση 50%;

2. Η ανακοίνωση του Ιδρύματος αναφέρει ότι: Οι προσφορές μερικών κατασκευαστικών εταιρειών ήταν σχεδόν υπερδιπλάσιες της δωρεάς,περίπου 500 εκ ευρώ, όσο περίπου και ο προϋπολογισμός του έργου. Το πρόβλημα είναι οι προσφορές ή ο προϋπολογισμός του έργου;
 

3. Στις δηλώσεις τους οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, δείχνουν αιφνιδιασμένοι, αλλά είναι σίγουροι ότι, το Ίδρυμα θα βρει λύση, ποια λύση;

Ποιον κοροϊδεύουν;

Στον νόμο 4564/2018, στο άρθρο 5, παράγραφος 2, με τον οποίο κυρώθηκε η Σύμβαση στην βουλή, ρητά αναφέρεται ότι: Οποιαδήποτε αύξηση του κόστους κατασκευής των έργων, εμπίπτει γενικά στην σφαίρα ευθύνης του δημοσίου, θα καταβληθεί από το δημόσιο. Στον ίδιο νόμο αναφέρεται ότι, η δωρεά του Ιδρύματος θα είναι μεταξύ 200 και 250 εκ ευρώ, τόσο περίπου εκτιμούσαν και το κόστος κατασκευής των έργων, συνεπώς η αύξηση του κόστους κατασκευής, από τα 200 εκ.- 250 εκ ευρώ, σε 500 εκ ευρώ, όπως αναφέρεται στην δημοπράτηση του έργου, πρέπει να μας πει η κυβέρνηση που οφείλεται, αν είναι δική της ευθύνη ή κάποιων άλλων;

Η κυβέρνηση και το Ίδρυμα ήξεραν ότι, η δωρεά δεν φθάνει και το δημόσιο έπρεπε να καταβάλει, σύμφωνα με τον νόμο που ψηφίστηκε το 2018, την αύξηση του κόστους ή το Ίδρυμα να διπλασιάσει την χορηγία.

Γιατί δεν έλυσαν το πρόβλημα, πριν την δημοπράτηση του έργου;

Δυο απαντήσεις μπορώ να δώσω:

1. Η κυβέρνηση δεν αναγνώρισε την ευθύνη της στην έκρηξη του κόστους των υλικών κατασκευής του έργου το 2022, αφού κατ' αυτήν για την ακρίβεια φταίει μόνο ο πόλεμος του Πούτιν στην Ουκρανία, συνεπώς δεν έχει την υποχρέωση να καλύψει την αύξηση του κόστους κατασκευής.

2. Περίμεναν έκπτωση 50%, για να καλυφθεί από την δωρεά το συνολικό κόστος κατασκευής.

Σε κάθε περίπτωση μας δουλεύουν και κάνουν τους αιφνιδιασμένους.

Η κυβέρνηση να πει την αλήθεια και να αναλάβει τις ευθύνες της, εκτός και αν πείσει το Ίδρυμα "Σταύρος Νιάρχος", διπλασιάσει την χορηγία.

Την Θεσσαλονίκη, την Βόρεια Ελλάδα, την Κομοτηνή και την Σπάρτη δεν τις απασχολούν ποιοι φταίνε για την ακρίβεια, απαιτούνειλικρίνεια και άμεση λύση, γιατί τα προβλήματά τους, είναι ήδη από χρόνια επικίνδυνα "πληθωρισμένα".