Μπορεί τα μεγάλα ανοιχτά εθνικά θέματα να απασχολούν – και σωστά – την κοινή γνώμη αυτό το διάστημα, οι μεγάλες ωστόσο «εθνικές» συντεχνιακές νοοτροπίες συνεχίζουν να διεκδικούν την διατήρηση των κεκτημένων τους αγνοώντας τις τεχνολογικές και άλλες εξελίξεις των καιρών και κυρίως αγνοώντας την ανάγκη της καλύτερης δυνατής προσφοράς υπηρεσιών στους πολίτες.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η συντεχνία των αυτοκινητιστών υπερασπίζεται τα επαγγελματικά κεκτημένα της δια πυρός και σιδήρου, κυριολεκτικά μερικές φορές. Η εικόνα της φωτιάς που έβαλαν στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου προκειμένου να αντισταθούν στο άνοιγμα του επαγγέλματός τους τότε, είναι ενδεικτικές των μορφών πάλης με τις οποίες επιλέγουν να εμποδίσουν κάθε αλλαγή στο χώρο τους. Η επιχείρηση λυντσαρίσματος των οδηγών της Uber στο κέντρο της Αθήνας αυτές τις μέρες και η δήλωση των γνωστών λαϊκιστών συνδικαλιστών ότι αν δεν γίνουν αποδεκτοί οι όροι τους θα πάρουν τον νόμο στα χέρια τους, αποδεικνύουν ότι η πολιτική του χαϊδέματος των αυτιών και οι συνεχείς υπαναχωρήσεις χάριν του πολιτικού κόστους επιτείνουν το συντεχνιακό αδιέξοδο.
Όσο οι κάθε χρώματος κυβερνήσεις υποκύπτουν στους εκβιασμούς των διάφορων Λυμπερόπουλων, Λουράντων κλπ., η «καθαρή» έξοδος από την κρίση θα παραμένει όνειρο θερινής νυκτός.