Επουδενί διαφωνώ: είναι υπέρτατη η ανάγκη μιας πολιτικής δημοκρατίας όπως η Ελλάδα να διαθέτει σύγχρονες ένοπλες δυνάμεις, στην υπηρεσία της συνταγματικής της τάξης και της διεθνούς ειρήνης. Πολύ περισσότερο (ακόμη και όταν η χώρα μας δεν είναι άμοιρη ευθυνών και ρητορείας), προσμετρώντας ότι στην περιοχή μας η ειρήνη επιτάσσει ορισμένη ισορροπία του τρόμου, την αναπόδραστη ισορροπία των στρατιωτικών εξοπλισμών.

            Δεν είναι ο πασιφισμός μου ούτε ο ρέπων ενδοτισμός για τον οποίον εγκαλούμαι που με βάζουν να αμφισβητώ τα οικονομικά των εξαγγελιών περί της ενίσχυσης της αμυντικής ικανότητας της χώρας με Ραφάλ, φρεγάτες, τορπίλες, ελικόπτερα, έξυπνα και υποστρατηγικά όπλα, μόνιμους οπλίτες. Δέχομαι ότι όπως ήλθαν τα πράγματα (ή όπως τα έφερε ο κουμπάρος τού Ερντογάν, ο ΚΚ −αφήνω κατά μέρος τις λεπτομέρειες,  …την παρολίγον χρεοκοπία μας) ανάλογες αγορές δεν μπορούσαν να καθυστερούν. Δέχομαι επίσης από τώρα τη χρηστότητα των συναλλασσόμενων και τον ορθολογισμό των συναλλαγησομένων. Δει δη χρημάτων, να θυμηθούμε τον υπερασπιστή της δημοκρατίας Δημοσθένη.

            Ποιο όμως το οικονομικό πλάνο εν μέσω πανδημίας; Ποια η εν δυνάμει αποτροπή; Η δραχμή; Δε νομίζω ότι πανδημικώς ΕΚΤ ή Παρίσι στα τόσο δυσκολότατα θα μας  σώσουν, ούτε εμπιστεύομαι τα ριάλια των ΗΑΕ. Πώς λοιπόν να γίνουν οι αναγκαίες αγορές δίχως υπέρμετρες επιβαρύνσεις; Μα επιβάλλοντας ορθολογιστικό κριτήριο διαχείρισης στις ΕΔ. Για το δημόσιο αυτόν τομέα, που προστάτεψε τη βραδυπορία του όσο κανείς, εκτός της ΕΛλΑΣ, από το 2010 κ.ε καταθέτω ολίγιστες απλές προτάσεις:

−μείωση δραστική τού λειτουργικού κόστους τών ΕΔ (απαριθμώ ο αδαής: κλείσιμο αχρείαστων στρατοπέδων, μείωση οροφών επιτελικών αξιωματικών, απόσυρση ή πώληση κοστοβόρων, απαρχαιωμένων ή πλεονασματικών οπλικών συστημάτων, εκποίηση άχρηστου υλικού),

−κατάργηση παράλληλων με τους πολιτικούς θεσμών όπως η στρατιωτική δικαιοσύνη, το στρατιωτικό σύστημα υγείας και η στρατιωτική αστυνομία. Ει μη δυνατόν ενσωμάτωσή τους στους πολιτικούς θεσμούς,

−χειραφέτηση της μικροοικονομίας των στρατοπέδων από τον ξεπερασμένο, κορπορατικό, κοστοβόρο και εκμαυλιστικό θεσμό τού «στρατιωτικού πρατηρίου»,

−μετοχοποίηση, πώληση, εκκαθάριση ή τέλος πάντων de facto αξιοποίηση της τεράστιας ακίνητης υπηρεσίας των ΕΔ,

−ενοικίαση οπλικών συστημάτων σε φίλες χώρες,

−παραχώρηση έναντι αντιτίμου υποδομών στο στρατό συμμάχων,

−επιδίωξη κατάρτισης εξοπλισμών και προγραμματισμού εκπαίδευσης από κοινού με άλλες χώρες τού ΝΑΤΟ με στόχο τη συμπίεση των δαπανών,

−δημιουργία κοινών πολυεθνικών δομών επέμβασης και προστασίας σε πεδία που δεν αφορούν την άμεση προστασία της ελληνικής εδαφικής επικράτειας,

−ιδιωτικοποίηση της σίτισης, της καθαριότητας, της συντήρησης των στρατοπέδων,

−κατάργηση λεσχών αξιωματικών, παραθεριστικών κέντρων και άλλων μη στρατιωτικών υπηρεσιών που υποστηρίζονται από ένστολους, έφεδρους και μη,

−μείωση των οροφών υλικού και προσανατολισμός στην ποιότητα και στην εκπαίδευση,

−συγχώνευση διοικήσεων και απεμπλοκή των ενόπλων από το πολύτιμο και κοινωφελέστατο έργο της πολιτικής προστασίας,

−ανάθεση με σύμβαση έργου σε ιδιωτικό φορέα τών πάσης φύσεως κυβερνητικών μεταφορών,

−πραγματοποίηση παρέλασης μηχανοκίνητων μέσων των ενόπλων δυνάμεων άπαξ ανά πενταετία (όχι δις κατά έτος) επί τη ευκαιρία τής ανάληψης των καθηκόντων τού/τής εκάστοτε Προέδρου της Δημοκρατίας

−συμμετοχή τών ελληνικών ενόπλων δυνάμεων σε διεθνείς ειρηνευτικές αποστολές, και με την καταβολή συμμαχικού αντιτίμου ή αποζημίωσης από το Συμβούλιο Ασφαλείας (πρακτική υφιστάμενη και διεθνώς ευπρόσδεκτη),

−μείωση, όχι αύξηση της πολυδάπανης και μάλλον ατελέσφορης πλέον έφεδρης θητείας (πόσο κοστίζει και τι προσφέρει το μήνα ένας έφεδρος οπλίτης; Πόσο επιβαρύνει το ασφαλιστικό; Πόσο κοστίζει η συντήρηση ή η διατήρηση του «οπλισμού» του και η …ανεκπαίδευσή του; Τα «πηγαινέλα» τών κληρωτών; Σε τι συνίσταται η αποτρεπτική συμβολή της σκοπιάς, του διπλώματος σεντονιών, της φύλαξης όρχων με εγκαταλελειμμένα οχήματα, του ρόλου παιδοτρίβων γόνων αξιωματικών, του σερβιτοριλικίου στις λέσχες, της φασίνα, της τοποθέτησης σε φυλάκιο αποθηκών και εγκαταστάσεων από τις οποίες οι ΕΔ πρέπει να αποδεσμευθούν;)

−ένταση της εκπαίδευσης και αξιολόγηση των στελεχών από συμμαχικούς και όχι εθνικούς φορείς (το επίπεδο των μονίμων οπλιτών μας είναι πολύπλευρα χαμηλότατο, ας μην αυταπατώμαστε. Κρίνονται μέσω ΑΣΕΠ; –ο νοών νοείτω!).

Αντί επιλόγου. Δε στάθηκαν οι στρατιωτικές δαπάνες αυτές που οδήγησαν στην τρικουπική χρεοκοπία −ούτε το κόστος τών δημοσίων έργων. Η αδυναμία μεταβολής της σχέσης κράτους-φορολογουμένων και το «δυσανταπόδοτον» θεσμών/μορφών τής κρατικής διαχείρισης επέτειναν και επιτάχυναν την τότε «κρίση». Από κοινού με τη σαρκοβόρα ιδεολογία τής μη διαπραγμάτευσης του χρέους, της ψωροϋπερηφάνειας, του υπερπληθωρισμού θρασυδειλίας.

Επίμετρο. Σήμερα, μια μεταρρυθμιστική κυβέρνηση, πόσο θα την περιμένουμε; Ακόμη, πώς εργαζόμαστε για αυτήν;