To Ταούτ Μπαλί  ή άλλως Ωραιόκαστρο, είναι το χωριό, στο οποίο προσέφυγαν ο παππούς και η γιαγιά μου από τη μεριά της μανούλας μου και απέκτησαν κλήρο, σπίτι και εγκαταβίωσαν, ως πρόσφυγες, μέχρι ο παππούς Γρηγόρης να κτίσει το σπίτι στη Χαριλάου…

Πέρασα πολλά καλοκαίρια, εκεί πάνω, με όλο το σόι του παππού, τους Γρηγοριάδηδες.

Μετά αποξενώθηκα, ενσυνείδητα, λόγω του ότι οι επίγονοι των Ποντίων, την είδανε, ονειρεύτηκαν ίσως, πως θα γίνουν και αυτοί ένα ερζάτς  Αρσακλή (Πανόραμα), επίσης χωριό εποικισμένο από ποντίους και αρχίσανε διάφορα μασκαραλίκια, το κτίσανε και το κάνανε σαν τα μούτρα τους, σαν τα πόλη επαρχιακή, πολύ κακής ποιότητας.

Στο κάτω χωριό, ήταν Βλάχοι.

Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, παιδί- μαθητή- φοιτητή της Νομικής και ασκούμενο δικηγόρο, ο πατέρας μου, είχε πελάτη και  υποθέσεις αστικές, με έναν δικομανή τσοπάνο, το Θύμιο, εκπληκτική περίπτωση, που τελευταία φορά που μπήκε στο νερό και πλύθηκε,  όπως επαίρονταν, ήταν όταν πέρασαν με τον στρατό τον Σαγγάριο ποταμό.

Έτσι και η σύνθεση του χωριού, άλλαξε άρδην και δεν αναγνωρίζεις πια, τίποτε απολύτως.

Και τώρα, διαβάζω ότι ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων, έβγαλε ψήφισμα, ζητώντας  να μην πάνε προσφυγόπουλα και μολύνουν τα δικά τους, τα παιδιά.

Γιατί τα δικά τους τα παιδιά, μολύνονται εύκολα.

Ξεχνάνε φυσικά όλοι αυτοί, πως έχουν μια σταθερή περπατησιά,  πάνω από τάφους προσφύγων, Ποντίων επί το πλείστον.

Τότε κάπως έτσι, τους υποδέχτηκαν οι ντόπιοι, αλλά όχι τόσο  βάρβαρα.

Εκτός αυτού όμως, ξέρετε νιώθω μια σιχασιά και γι αυτούς τους δήθεν, που υποτίθεται  σχεδιάζουν την πολιτική για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

Και τους ρωτώ, εγώο ηλίθιος, εάν συνέβαινε ποτέ,  βλάκες- ανερμάτιστοι κι αγράμματοι, κάτι αντίστοιχο στα σχολειά της Γερμανίας, με τα παιδάκια τα δικά  μας. Ότι  δηλαδή δήθεν θα ενσωματώνονταν  σε Γερμανικές τάξεις, δεν θα είχαν ελληνικά σχολεία και δε θα μαθαιναν, δηλαδή, ότι και τα υπόλοιπα ελληνόπουλα,  θα είχε ξεκινήσει ο επόμενος παγκόσμιος πόλεμος.

Προετοιμάζονταν ένα καλοκαίρι ολόκληρο, τα σκύβαλα, για να   βγάλουν το φρικτό συμπέρασμα,  ότι τα παιδάκια αυτά καταδικάζονται  να μην μάθουν ποτέ την γλώσσα τους, να μην αγγίξουν ποτέ τη δική τους παιδεία, επειδή είναι ανίκανοι να σκεφτούν, πώς γίνεται η πολιτική… ο Φίλης και οι φίλοι του…

Είναι ντροπή, ακόμη και να δεχτούμε, να το συζητήσουμε.

Ένα θέμα για το οποίο εισπράττουν τσουβάλια με παράδες, στην κυριολεξία και για το οποίο μας βρίζει όλη η Ευρώπη, γιατί βλέπουν τι κάναμε εκείνο το άθλιο καλοκαίρι, της δήθεν διαπραγμάτευσης και τι κάνουμε, ακόμη και σήμερα.

Και οι Υπουργάρες και οι παρατρεχάμενοί τους, το μόνο που τους νοιάζει, είναι πώς θα ενθυλακώσουν, με τον πιο ασφαλή και βρώμικο τρόπο, τα εκατοντάδες  εκατομμύρια που έρχονται  και νομίζουν ότι είναι δικά τους και τα δικαιάνται…

Τώρα, εάν έχει, στοιχειώδη ευθιξία,  ο υπουργός, ας μπει στα χωράφια των μικροκομματικών συμφερόντων της γειτονιάς και των  συναδέλφων του της Β’ Θεσσαλονίκης  και να απαιτήσει την άμεση ανάκληση, όχι μόνον του κατάπτυστου ψηφίσματος, αλλά, να ζητήσει και από τους δικούς του, να μη διανοηθούν να υποστηρίξουν, τέτοιες άθλιες συμπεριφορές.

Τότε είναι, που θα αρχίσει το πραγματικό μακελειό.

Και τουλάχιστον, ένας, που γνωρίζω, μπορεί να είναι εμμονικός  αλλά όχι τόσο άθλια βραχυκυκλωμένος, στο μικροκομματικό συμφέρον.

Τώρα και όχι αύριο. Θα είναι  αργά πια…