Όπως ένα καλό δείπνο τελειώνει με ένα επιδόρπιο, έτσι και στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο των τελευταίων τεσσάρων ημερών στο τέλος προσφέρθηκαν ζαχαρωτά. Τα γνωστά «ζαχαρωτά» των Ευρωπαϊκών Συμβουλίων, που αποτελούν την τελευταία προσπάθεια μετάπεισης όσων εξακολουθούν να αντιδρούν όταν έχουν εξαντληθεί όλες οι συμβιβαστικές προτάσεις. Και στην περίπτωση αυτή λοιπόν, αφού όλες οι στατιστικές και μαθηματικές μέθοδοι δεν έφερναν το αποτέλεσμα που θα επέτρεπε τον τελικό συμβιβασμό, επιστρατεύθηκαν τα «ζαχαρωτά»: που στην περίπτωση αυτή πήραν, ως συνήθως, τη μορφή έκτακτων ενισχύσεων διαφόρων χωρών, χωρίς καν να υπάρχει, αυτή τη φορά, έστω και κάποια προσχηματική αιτιολόγηση – ο χρόνος πίεζε και δεν άφηνε τέτοια περιθώρια. Έτσι είδαμε, μεταξύ άλλων, να δίνεται πρόσθετη ενίσχυση 1,55 δισ. ευρώ στην Τσεχία, 600 εκατομμύρια στην Πολωνία, 300 εκατομμύρια στην Πορτογαλία, αλλά και 650 εκατομμύρια στη Γερμανία. Τα «ζαχαρωτά» πήραν επίσης τη μορφή επιστροφών, κυρίως προς τις τέσσερις «φειδωλές» χώρες, που αντιδρούσαν μέχρι το τέλος.
Όχι, δεν θα βιαστούμε να δυσανασχετήσουμε που η Ελλάδα είναι απούσα από αυτά τα πρόσθετα δώρα. Και τούτο επειδή στην περίπτωση αυτή σημασία είχε να βλέπει κανείς το δάσος των μεγάλων θεσμικών μεταβολών που συντελούνται και όχι το δένδρο των κάποιων δεκάδων ή εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Μόνο και μόνο η χρονική διάρκεια αυτού του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου δείχνει ότι κάτι καινούργιο πάει να γεννηθεί στην Ευρώπη. Αυτό ακριβώς αντιλήφθηκαν οι τέσσερις «φειδωλοί» και γι? αυτό οι αντιδράσεις τους ήταν τόσο επίμονες. Θιασώτες πιθανότατα μιας άλλης παγκόσμιας τάξης πραγμάτων, έδωσαν μέχρι τέλους τη μάχη, όχι για την εξοικονόμηση κάποιων δισ. ευρώ αλλά για να απαξιώσουν όσο το δυνατόν περισσότερο τη σημασία αυτής της μεγάλης και ιστορικής συμφωνίας. Αυτό, για παράδειγμα, φαίνεται στην επιμονή τους να είναι 390 τα δισεκατομμύρια των επιχορηγήσεων και όχι 400. Υπάρχει σοβαρός άνθρωπος που να υποστηρίζει ότι ήταν θέμα ουσίας αυτή η μέχρι τέλους άκαμπτη στάση τους για μόλις δέκα δισεκατομμύρια, σε μια συζήτηση δύο τρισεκατομμυρίων, και όχι ζήτημα καθαρού συμβολισμού;
Δεν πρέπει όμως να μας ανησυχούν ιδιαίτερα τέτοιες αντιδράσεις. Είναι οι τελευταίοι σπασμοί του παλαιού μπροστά στην αναπόφευκτη έλευση του καινούργιου. Οι τέσσερις «φειδωλές» χώρες, έχουν κάνει ήδη τις επιλογές τους. Με πρώτη την Ολλανδία που φαίνεται να θέλει να μιμηθεί τη Βρετανία. Ήδη διεξάγονται στο εσωτερικό της αρκετές τέτοιες συζητήσεις. Πιθανότατα έχουν ήδη αποφασίσει ότι στη νέα Ευρώπη που θα διαμορφώσει η υπό κυοφορία νέα Συνθήκη, αυτοί θα βρίσκονται στην τρίτη ταχύτητα. Τα «ζαχαρωτά» που απαίτησαν και έλαβαν ήταν περισσότερο πρόσχημα και λιγότερο αιτία της υποχώρησής τους.
Πηγή: www.tanea.gr