Δεν έχουν μόνο οι μαθητές προσφιλή «θέματα SOS». Έχουν και οι πολιτικοί ρεπόρτερ! Κυρίως όσοι έχουν μπροστά τους την λευκή οθόνη του υπολογιστή τους και πρέπει να γεμίσουν κάποιες σελίδες για το Σαββατοκύριακο και στην επικαιρότητα «δεν υπάρχει λέπι», όπως λέμε!
Διαχρονικά, δυο είναι τα sos του Σαββατοκύριακου:
Ο ανασχηματισμός
Η εκλογολογία
Και απλώς τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα μετά την εκλογική συντριβή του Σύριζα, ήρθε να προστεθεί κι ένα τρίτο:
Η «διεύρυνση του στο χώρο της κεντροαριστεράς με τη συνεργασία/απορρόφηση του Κινήματος Αλλαγής…
Όσον αφορά τον Ανασχηματισμό, πρόκειται για ένα παιχνίδι ονομάτων, στο οποίο εμπλέκονται και υπαρκτά στοιχεία – π. χ. υπουργοί που έχουν προκαλέσει τη συμπεριφορά τους ή τις αποφάσεις τους, κι επομένως εγγράφονται άνευ σκέψης στη λίστα με τους «σίγουρους» προς απομάκρυνση – όπως εμπλέκονται και φιλοδοξίες «υπουργοποιήσιμων» βουλευτών και παραγόντων που βρίσκουν τον τρόπο να διοχετεύουν την αγωνία τους υπό μορφή «έγκυρων πληροφοριών» σε διάφορα Μέσα, όπως υπάρχουν, δυστυχώς, και πολύ προσωπικές εκτιμήσεις κάποιων Μέσων ή και δημοσιογράφων υπέρ ή κατά υπουργών ή υπουργοποιήσιμων ανάλογα με το τι προσδοκούν σε κάθε περίπτωση…
Είναι προφανές, ότι όσο είναι αστείο να μιλάει κανείς για Ανασχηματισμό στους πρώτους μήνες μιας κυβέρνησης και πολύ περισσότερο όταν αυτοί οι μήνες κύλησαν ομαλά και η πορεία της κυβέρνησης ήταν επιτυχής, άλλο τόσο η προσφυγή στο SOS του Ανασχηματισμού γίνεται επιτακτική για τον πολιτικό ρεπόρτερ καθώς η κυβέρνηση κλείνει πλέον τον πρώτο χρόνο της, και σου λέει, αν δεν κάνει τώρα ανασχηματισμό πότε θα κάνει;
Κάποια στιγμή που θα επιλέξει ο πρωθυπουργός, κάποιος ανασχηματισμός θα γίνει, οπότε περνάμε στο δεύτερο δημοσιογραφικό SOS, αυτό της εκλογολογίας, γιατί αν δεν το έχετε καταλάβει, αυτά τα δύο συνδέονται!
Αν είναι «σαρωτικός», σύμφωνα με τη δημοσιογραφική αργκό, οι εκλογές απομακρύνονται, ενώ αν είναι μικρός – και ανάλογα με τα ονόματα που θα φύγουν και θα έρθουν… - τότε, σύμφωνα πάντα με τη δημοσιογραφική αργκό, μπορεί να έχουμε «εκλογικό ανασχηματισμό»!
Το θέμα με την εκλογολογία, είναι ότι ξεκίνησε πολύ νωρίς και ξεκίνησε από τον ηττημένο όλων των εκλογικών αναμετρήσεων, τον Αλέξη Τσίπρα, που προέβλεπε ότι ο Μητσοτάκης θα έρθει αντιμέτωπος με την πραγματικότητα και θα υποχρεωθεί, άντε την άνοιξη, άντε το φθινόπωρο, να προσφύγει σε εκλογές!
Αυτό το σενάριο εμπλουτίστηκε με την κρίση στον Εβρο και κυρίως με την επιδημία και τα μέτρα που πάρθηκαν για την αντιμετώπισή της, με βασικό επιχείρημα, ότι με την αναστολή της οικονομικής δραστηριότητας, την αύξηση της ανεργίας, το πλήγμα που δέχτηκε η «βαριά βιομηχανία» της Ελλάδας, ο τουρισμός, την επακόλουθη ύφεση, η κυβέρνηση πρέπει να προσφύγει σε εκλογές γιατί πλέον βρισκόμαστε μπροστά σε νέα κατάσταση που δεν προβλεπόταν στο πρόγραμμα για το οποίο ψηφίστηκε η κυβέρνηση της ΝΔ κι επομένως πρέπει να προκύψει μια νέα κυβέρνηση, με νωπή εντολή να αντιμετωπίσει τη νέα οικονομική πραγματικότητα.
Το σενάριο αυτό, πέραν των στελεχών του Σύριζα που το εκλαΐκευσαν, το χρησιμοποίησαν και στελέχη της κυβέρνησης, βουλευτές και σχολιαστές, εμπλουτισμένο μάλιστα με το επιχείρημα, ότι είναι ευκαιρία, τώρα που η κυβέρνηση απολαμβάνει υψηλή δημοτικότητα, σε αντίθεση με τον Σύριζα που χάνει έδαφος και υπολείπεται έως και 20 μονάδες από τη Ν.Δ., να πάει σε εκλογές ο Μητσοτάκης και «να τελειώσει τον Τσίπρα και το κόμμα του»!
Σίγουρα, όλα αυτά έχουν τη λογική τους, μόνο που σκοντάφτουν σε κάποιες άλλες λογικές παρατηρήσεις.
Πρώτον, ότι πρόκειται για «λογική της αρπαχτής», η οποία βρίσκεται στον αντίποδα της έως τώρα πολιτικής συμπεριφοράς του Κυριάκου Μητσοτάκη, κι επομένως απορρίπτεται χωρίς συζήτηση.
Δεύτερον, πράγματι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του απολαμβάνουν υψηλά ποσοστά αποδοχής, σε αντίθεση με τον Σύριζα και τον αρχηγό του, πράγματι θα πρέπει να θεωρείται σίγουρο ότι θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές, όμως το πλέον σίγουρο είναι ότι ακόμη και στο καλύτερο γι? αυτόν αποτέλεσμα όχι μόνο δεν θα έχει τη σημερινή άνετη πλειοψηφία που διαθέτει στο Κοινοβούλιο, αλλά και λόγω της απλής αναλογικής με την οποία θα διεξαχθούν οι εκλογές, είναι πολύ πιθανό να μη διαθέτει αυτοδυναμία, οπότε ή θα χρειαστεί να στηριχτεί σε κάποιο άλλο κόμμα για να σχηματίσει κυβέρνηση ή, το πιο πιθανό, να προσφύγει μέσα σ? ένα μήνα σε δεύτερες εκλογές.
Κι όλα αυτά, όταν, ας πούμε το φθινόπωρο, θα πρέπει να αρχίσουν να εφαρμόζονται μέτρα για να μπορέσει να πάρει εμπρός η Οικονομία, με άγνωστο το πώς θα έχει κυλίσει η καλοκαιρινή περίοδος τόσο για τις επιχειρήσεις που τώρα ξεκινούν με δειλά βήματα τη δραστηριότητα τους και με αβέβαιο ακόμη αν και πώς θα εμφανιστεί ένα νέο κύμα επιδημίας.
Σύμφωνοι, στην πολιτική, όπως λέμε, όλα είναι πιθανά, ακόμη και η πολιτική αυτοκτονία!
Μόνο που τέτοιες διαθέσεις έχει επιδείξει άφθονες ως τώρα ο Αλέξης Τσίπρας και καμία ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο οποίος, αντίθετα, έχει επιδείξει ότι γνωρίζει πολύ καλά όχι μόνο πώς να επιβιώνει πολιτικά, αλλά και να αναδεικνύεται σε πολιτική ηγέτη. Και μέσα στο κόμμα του, όπου και δεν έχαιρε υψηλής δημοτικότητας, αλλά και σε εθνικό επίπεδο, ξεπερνώντας ειρωνείες και προσωπικές επιθέσεις με χτυπήματα ακόμη και κάτω από τη μέση.
Και το χειρότερο όλων, είναι ότι ο κ. Τσίπρας εξακολουθεί να κινείται ωσάν να μην έχει συμβεί τίποτε και χρησιμοποιεί όλα τα μέσα, ακόμη και την εκλογολογία κρατώντας το κόμμα του στη σημερινή κατάσταση ανυπαρξίας.
Ασφαλώς, με την τακτική αυτή αποφεύγει, δέκα μήνες μετά, να ανοίξει οποιαδήποτε συζήτηση για τα αίτια που προκάλεσα τις απανωτές εκλογικές ήττες, σίγουρα όμως το προσωπικό και κομματικό του συμφέρον δεν μπορεί να γίνεται δεκτό ως απάντηση στα οξύτατα προβλήματα με τα οποία βρίσκεται αντιμέτωπη η χώρα στους μήνες που έρχονται.
Προβλήματα που καμία εκλογολογία δεν θα λύσει, ούτε πολύ περισσότερο το ξαναζέσταμα – αν ποτέ είχαν κρυώσει, βέβαια … - προσωπικών σχέσεων με εκπροσώπους της οικονομικής ολιγαρχίας της χώρας, με εμφανή στόχο την απορρόφηση του Κινήματος Αλλαγής, στο όνομα κάποιας απροσδιόριστης «συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων».
Πρόκειται για ένα ακόμη λάθος του Τσίπρα και των όποιων συμβούλων του, που του φτιάχνουν το κέφι, γράφοντας ακόμη και σήμερα, ότι «τον έχει τον Μητσοτάκη» και θα τον τελειώσει «αν πάρει το Κιν.Αλ.»!
Γιατί και ο Τσίπρας και οι σύμβουλοί του, δεν λαμβάνουν υπόψη τους ότι το Κίνημα Αλλαγής δεν είναι η ηγεσία του και τα όποια στελέχη του.
Είναι αυτό το «5-6% των ψηφοφόρων του» που εξακολουθούν να το στηρίζουν και που όπως όλα δείχνουν δεν είναι καθόλου διατεθειμένοι να ακολουθήσουν την ηγεσία του Κιν.Αλ. ή όποιου άλλου στελέχους ή "παράγοντα" σε τυχοδιωκτικά σχέδια που θα έβαζαν οριστικά τέλος σε μια ιστορική παράταξη, καθιστώντας την συνιστώσα του Σύριζα, κάτι σαν τους Ανελ του Καμμένου…
Κι αυτές τις ψήφους αυτού του «5-6%» μόνο ο Σύριζα δεν πρόκειται να τις έχει. Να είναι σίγουροι γι? αυτό όσοι συμβουλεύουν και κάνουν λογαριασμούς χωρίς τους ξενοδόχους.