Η τραγωδία των Τεμπών δεν ήταν μόνο μια ανθρωπιστική καταστροφή, μια εθνική τραγωδία, αλλά και το σημείο εκκίνησης μιας σφοδρής κοινωνικής και πολιτικής κρίσης που φέρνει και πάλι στην επιφάνεια τις σαθρές θεσμικές λειτουργίες του κρατικού συστήματος. Η ελληνική κοινωνία, ήδη πληγωμένη από την απώλεια ανθρώπινων ζωών, βρέθηκε αντιμέτωπη με έναν χείμαρρο παραπληροφόρησης, συνομωσιολογικών θεωριών και ανεύθυνης πολιτικής ρητορείας. Το αποτέλεσμα; Μια χώρα σε κατάσταση χάους, όπου η Δικαιοσύνη και η Κοινή Λογική βρίσκονται υπό συνεχή επίθεση.
Οι λαοπλάνοι δημαγωγοί πολιτικοί και η ρητορεία του χάους
Ο Κώστας Βελόπουλος, με τις δηλώσεις του για 53 αγνοούμενους, ξυλόλια, τολουόλια και νοθεύσεις καυσίμων αεροσκαφών, έδωσε τροφή στη συνομωσιολογική υστερία σε ορδές Ελληναράδων. Οι ισχυρισμοί του, αν και χωρίς στοιχεία, βρήκαν έδαφος σε ένα αλλόφρων και διαρκώς αλλαλάζον κοινό, που αναζητά απαντήσεις σε ανυπόστατα ερωτήματα και προκατασκευασμένους ενόχους - εύκολους στόχους για την ανατροπή του δημοκρατικού καθεστώτος. Παράλληλα, η τέως Πρόεδρος της Βουλής, η οποία διαθέτει και την ιδιότητα της συνηγόρου οικογένειας θύματος, εισήγαγε τον όρο «πρωθυπουργική συγκάλυψη» στον δημόσιο λόγο. Με κενολογίες και αβάσιμες κατηγορίες, απλές υποψίες και κατασκευασμένες θεωρίες, συνέβαλε στην δηλητηρίαση της πολιτικής ατμόσφαιρας, σύροντας μαζί της και άλλους πολιτικούς σε μια σπείρα ανεπάρκειας.
"Βουλή: Οι αναφορές Βελόπουλου στα Τέμπη και στα έξι δοχεία διαλυτών καυσίμων
«Η αλήθεια είναι ότι οι μισοί και παραπάνω στα Τέμπη, κάηκαν» ισχυρίστηκε ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης και κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι δεν «έκανε τίποτα για να αποτρέψει το δυστύχημα»."
https://www.in.gr/2024/03/28/politics/epikairotita/vouli-oi-anafores-velopoulou-sta-tempi-kai-sta-eksi-doxeia-dialyton-kaysimon/
Ο Πρωθυπουργός, από την πλευρά του, επιδείνωσε την κατάσταση με την πρόσφατη συνέντευξή του στον Σρόιτερ. Οι δικαιολογίες του για αναθεωρήσεις στις αρχικές του θέσεις προσέθεσαν σύγχυση και αβεβαιότητα, ενισχύοντας την εικόνα μιας πολιτικής ηγεσίας χωρίς πυξίδα.
Η Δικαιοσύνη υπό αμφίπλευρο πυρ
Η Δικαιοσύνη, ο πυλώνας της κοινωνικής ειρήνης, βρίσκεται στο επίκεντρο μιας ανελέητης επίθεσης. Δικηγόροι με λεξιλόγιο που θυμίζει Χίο και Μακελειό απευθύνουν απειλές στην Πρόεδρο και την Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, ενώ κάποιοι γονείς των θυμάτων, παρασυρμένοι από το συναισθηματικό τους φορτίο, καταθέτουν μηνύσεις εναντίον ανακριτών και δικαστών. Αυτές οι ενέργειες, αν και κατανοητές από την άποψη της θλίψης και της οργής, αποτελούν επικίνδυνες πρακτικές που υπονομεύουν την αρχή της νομιμότητας και της αντικειμενικότητας.
Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, με τη δήλωση ότι «δεν εμπιστεύεται την Δικαιοσύνη», έδωσε έναυσμα σε κάθε πολίτη να γίνει υβριστής της Δικαιοσύνης. Η έλλειψη πολιτικής ωριμότητας και η απουσία ικανού νομικού συμβουλίου για να οριοθετήσει τον δημόσιο λόγο των πολιτικών αρχηγών, αποτελούν εμφανή ένδειξη της κρίσης ηγεσίας που πλήττει τη χώρα.
Ο ρόλος των ΜΜΕ: Από ειδησεογραφία σε σκανδαλολογία
Τα μέσα ενημέρωσης, αντί να λειτουργήσουν ως φίλτρα της αλήθειας, έχουν μετατραπεί σε εργαλεία σκανδαλολογίας, έμπτη φάλαγγα στα πρωινάδικα τηλεπαράθυρα χαζομάρας. Χωρίς κανόνες και χωρίς ευθύνη, διεγείρουν το κοινό με εντυπωσιακές καταγγελίες και εικασίες, ενισχύοντας την παραπληροφόρηση και την κοινωνική αναταραχή. Η υπόθεση των Τεμπών έχει γίνει το επίκεντρο του μεγαλύτερου σκανδάλου παραπληροφόρησης και προπαγάνδας της τελευταίας δεκαετίας, με ανυπολόγιστες συνέπειες για την κοινωνική συνοχή και την εμπιστοσύνη των πολιτών στα θεσμικά όργανα.
Υπάρχει διέξοδος;
Σε μια εποχή που η οχλοκρατία και ο διαδικτυακός τραμπουκισμός κυριαρχούν, η ερώτηση που τίθεται είναι αν υπάρχει ελπίδα για ανασυγκρότηση. Ο αείμνηστος αρεοπαγίτης Στέλιος Γκρόζος είχε πει κάποτε: «Όταν θα κάτσει η σκόνη από τον όποιο θόρυβο, η Δικαιοσύνη πάντα βρίσκει τον δρόμο της». Η Δικαιοσύνη, αν και βάλλεται από όλες τις πλευρές, παραμένει η μόνη εγγύηση για την αποκατάσταση της κοινωνικής ειρήνης.
Ωστόσο, για να συμβεί αυτό, απαιτείται ωριμότητα, συνέπεια και ηγεσία. Απαιτείται οι πολιτικοί να σταματήσουν να χαϊδεύουν αυτιά ασχολούμενοι αποκλειστικά με την πελατεία τους και να αναλάβουν την ευθύνη των πράξεών τους. Απαιτείται οι δικηγόροι και δικαστές να υπερασπιστούν το δίκαιο και όχι να εξυπηρετούν συμφέροντα. Και απαιτείται οι πολίτες και κυρίως οι πολιτικοί να εμπιστευτούν τη διαδικασία της Δικαιοσύνης, αντί να την υπονομεύουν με βάση τις προσωπικές τους αντιλήψεις.
Η Ελλάδα βρίσκεται σε έναν κατήφορο, αλλά η ιστορία έχει δείξει ότι η ανθρώπινη κοινωνία έχει την ικανότητα να ανασυντίθεται. Το κλειδί βρίσκεται στην ωριμότητα, την αυτοκριτική και την αποφασιστικότητα να προστατεύσουμε τις θεσμικές βάσεις της δημοκρατίας μας. Μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο σε μια Ελλάδα που συγκλίνει στη φιλελεύθερη Ευρώπη και δεν απομακρύνεται στις άλλες γειτονικές ηπείρους.
Το δίκαιον ισχύει μέγαν. Η Δικαιοσύνη στο τέλος θα επικρατήσει.